Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում Մնացական Մարտիրոսյանի նախագահությամբ ավարտվել է Արսեն Ք.-ի գործի դատական քննությունը:
Հանցագործության կատարման պահին՝ 2014 թվականի հունվարի 22-ին, Արսենը 15 տարեկան էր, նա ծնվել է 1998 թվականի փետրվարի 9-ին:
Ընդհանուր իրավասության դատարանը նրան մեղավոր է ճանաչել տարեց կնոջ սպանության համար:
Սպանությունը, ըստ դատական ակտի, տասնհինգամյա տղան կատարվել է հետևյալ ձևով: Ձեռքով հարվածել է տուժողի դեմքին, գցել գետնին, այնուհետև ոտքերով հարվածներ է հասցրել գլխի, դեմքի, պարանոցի, կրծքավանդակի շրջաններում, հետո սեղմել է ծեր կնոջ պարանոցը:
Տուժողին պատճառվել են հետևյալ ծանր վնասվածքները. քթի ոսկրերի փակ կոտրվածքներ, լեզվի ծայրի սալջարդ վերք, դեմքի, վերին և ստորին շրթունքների ներսային մակերեսների, կզակային ու պարանոցային շրջանների արյունազեղումներ… ուղեղի կարծր և փափուկ թաղանթներում, ուղեղիկի և գլխուղեղի հիմային մակերեսների վրա անցումով արյունազեղումներ, ուղեղանյութում՝ կետավոր արյունազեղումներ… կողոսկրերի… ուղղակի փակ կոտրվածքներ…
Տուժողը մահացել է մեխանիկական շնչահեղձությունից և գլխուղեղի կենսական կարևորագույն ֆունկցիաների սուր խանգարումից, արտաքին շնչական անցքերի փակման ու պարանոցի օրգանների՝ ձեռքերով սեղմման-խեղդման, ինչպես նաև գանգուղեղային փակ, բութ վնասվածք ստանալու պատճառով…
Ամբաստանյալը իր նկատմամբ կատարվող դատաբժշկական փորձաքննության ժամանակ հետևյալ կերպ է նկարագրել դեպքը:
Հունվարի 22-ին, ժամը 11-ն անց 30-ի սահմաններում գնացել է իր ծանոթ Անդրանիկենց տուն: Վերջինս տանը չի եղել: Տանն է եղել նրա տատիկը՝ Ամալյան: Ինքը հարցրել է՝ կարո՞ղ է սպասել Անդրանիկին, տատիկը պատասխանել է՝ ոչ:
Նա իրեն վիրավորել է, «այլանդակի ծնունդ» է անվանել: Դրանից ինքը նյարդայնացել է, բռունցքով մեկ անգամ հարվածել կնոջ դեմքին, նրան գցել է գետնին, ոտքով մեկ անգամ հարվածել է նրա դեմքին, գլխարկով սեղմել դեմքը, պարանոցը:
Կինն անկանոն շարժումներ է արել ձեռքերով, ինքը նրան թողել է, ստուգել է շնչառությունը, սրտի աշխատանքը: Համոզվել է, որ նա ողջ է, ու հեռացել է: Երբ կնոջը գետնին է գցել, նա ճանկռել է իր դեմքի ու պարանոցի շրջանները:
Ըստ դատաբժշկական փորձաքննության եզրակացության՝ Արսենի մարմնական վնասվածքներն են եղել՝ այտի, ստործնոտային, պարանոցի շրջանների քերծվածքներ, արյունազեղումներ, որոնք առողջության թեթև վնասի հատկանիշներ չեն պարունակել:
Ըստ դատական ակտի՝ Արսենը գնացել է Անդրանիկենց տուն: Վերջինս տանը չի եղել: Նրա տատիկ Ամալյան դժգոհել է Արսենի ու Անդրանիկի վարքից, Արսենից պահանջել է, որ նա դուրս գա իր տանից: Արսենը չի ենթարկվել, մնացել է հյուրասենյակում, հեռուստացույց է դիտել:
Ամալյա տատիկն անջատել է հեռուստացույցը: Արսենն իրեն վիրավորված է զգացել, զայրացել է ու… հարվածներ հասցնելով և շնչահեղձ անելով՝ սպանել է տարեց կնոջը:
Ընդհանուր իրավասության դատարանը հաշվի է առել անչափահաս հանցագործի անձնական տվյալներն ու կյանքի պայմանները: Արսենի ծնողները 2002 թվականին ամուսնալուծվել են: Արսենը բնակվել է մոր հետ: Մայրը փաստացի ամուսնացել է ուրիշ տղամարդու հետ:
Արսենն ավարտել է հանրակրթական դպրոցի 9-րդ դասարանը:
Դատարանը նշել է, որ Արսենի ընտանիքը բավարար չափով նյութապես ապահովված է, տղայի կյանքի ու դաստիարակության պայմանները բարվոք են եղել, սակայն հոգեկան զարգացման աստիճանը և ընդհանուր զարգացման վիճակը բավարար չեն:
Տղայի մոտ առկա է «Վարքի և էմոցիաների խառը խանգարումներ» հիվանդությունը, որով պայմանավորված առանձնահատկությունները՝ ագրեսիվությունը, իմպուլսիվությունը, հուզական անկայունությունը, դյուրագրգիռությունն ազդել են նրա վարքի վրա:
Դեպքին նախորդող շուրջ մեկ տարվա ընթացքում պատանին հեռացել է տնից, վարձակալությամբ բնակվել տարբեր վայրերում, հաճախակի այցելել ինտերնետ ակումբներ, գիշերել այնտեղ: Ամբաստանյալի վերաբերյալ դատական ակտում ցավալիորեն նշված է՝ «բնակության մշտական վայր չունի»:
2013 թվականի օգոստոսի 12-ին համաներմամբ կարճվել է գողության համար Արսենի նկատմամբ հարուցված քրեական գործը: Սա տագնապելու, դեռահասի ճակատագրով լրջորեն անհանգստանալու առիթ չի դարձել նրա ծնողների համար: Տղան մնացել է բոլորի հսկողությունից դուրս, հասել է տարեց կնոջ սպանության աստիճանին:
Գործով վկա Անդրանիկը դատարանում հայտնել է, թե 2003 թվականին իր մայրը մահացել է, Ամալյա տատիկն իրեն տարել է իր տուն, պահել՝ ինչպես հարազատ թոռին կպահեր:
Ամալյա տատիկը թոշակառու էր, նրա ապրուստի հիմնական միջոցը եղել է տունը վարձակալությամբ տալը:
2013 թվականի ապրիլին տան մի սենյակը վարձակալել է Արթուր անունով մեկը: Նրա սենյակում մոտ 15 օր ապրել է Արսենը: Ինքն այդ ժամանակ է ծանոթացել նրա հետ: Եղել են նորմալ հարաբերությունների մեջ:
2014 թվականի հունվարի 19-ին Օպերայի մերձակայքի ինտերնետ ակումբի մոտ պատահաբար տեսել է Արսենին, նա ասել է, թե տանը չի ապրում, գիշերում է ինտերնետ ակումբներում:
Դեպքին նախորդող երեք-չորս օրերին Արսենը երկու-երեք անգամ եկել է իրենց տուն: Ամալյա տատը կերակրել է, նույնիսկ կոշիկներ է տվել նրան, բայց թույլ չի տվել գիշերել իրենց տանը:
Դեպքի օրը ուշ երեկոյան իրեն զանգել են տատիկի տան վարձակալներն ու ասել, թե տան մուտքի դուռը փակ է, չեն կարողանում օգտվել զուգարանից:
Ժամը 23-ին ինքը հասել է տուն: Մտածել է՝ Ամալյա տատը դուռը փակել ու ինչ-որ տեղ է գնացել, բանալին դրել է դռան առաջ գցած փալասի տակ: Փնտրել է, բանալին չի գտել:
Վարձակալների օգնությամբ միջանցքի պատուհանից մտել է տուն: Հյուրասենյակի հատակին տեսել է Ամալյա տատին: Վախեցել է, գոռացել:
Վարձակալները ջարդել են մուտքի դուռը, մտել են ներս: Շտապօգնություն ու ոստիկանություն են զանգել:
Նույն օրը ոստիկանությունում իմացել է, որ Ամալյա տատիկին Արսենն է սպանել:
Սպանությունից հետո Արսենը բանալիով դրսից փակել է դուռը, հեռացել, բանալին էլ ճանապարհին նետել է:
Վարձակալները վկայել են, որ մուտքի դուռը փակ է եղել դեռ ժամը 15-ի սահմաններում: Այն ժամանակ ոչինչ չեն կասկածել…
Դատահոգեբուժական-դատահոգեբանական համալիր փորձաքննության եզրակացությամբ՝ Արսեն Ք.-ն կարող է մասնակցել քննչական գործողություններին: Հանցագործության պահին նա ֆիզիոլոգիական աֆեկտի վիճակում չի եղել:
Ամբաստանյալը դատարանում հայտնել է, որ մինչև հինգ տարեկանը ապրել է հոր և մոր հետ: Ամուսնալուծությունից հետո շուրջ տասը տարի հայրն իրենով չի հետաքրքրվել:
Առողջական խնդիրների պատճառով վերջին շրջանում իրեն կառավարել, իր գործողությունների համար պատասխան տալ չի կարողանում:
2013 թվականի նոյեմբերից մինչև 2014 թվականի հունվարի 19-ը աշխատել է «Հին Էրիվան» ռեստորանային համալիրում՝ որպես մատուցող:
Դեպքից առաջ եղել է Անդրանիկի հետ ինտերնետ ակումբում: Անդրանիկը խմած է եղել: Նա գնացել է, ինքն անհանգստացել ու գնացել է նրանց տուն: Անդրանիկը տանը չի եղել…
Ըստ ամբաստանյալի՝ ինքը տանը հանգիստ զրուցել է Ամալյա տատիկի հետ, տատիկն իրեն հորդորել է չշփվել Անդրանիկի հետ, ասել է՝ փորձանքի կգաս: Բայց հետո տատիկը հեռուստացույցն անջատել է ու իրեն վիրավորել:
Ինքը զգուշացրել է, որ չվիրավորի: Բայց նա դարձյալ վիրավորել է: Ինքը զայրացել է, մոտեցել ու հրել է տատիկին: Տուժողը ճանկռել է իրեն: Ինքը խփել է նրա դեմքին: Տուժողն ընկել է: Ինքը ոտքով մեկ անգամ հարվածել է նրան: Տուժողը սկսել է բղավել: Ինքը վախեցել է, որ հարևանները կլսեն, տատիկի գլխարկը հանել է, դրել նրա դեմքին ու այդպես պահել մի քանի վայրկյան: Գլխարկը տատիկի դեմքին թողնելով՝ ստուգել է, տեսել է, որ նա ողջ է: Եվ հեռացել է տնից՝ դրսից փակելով մուտքի դուռը, բանալին էլ նետել է ու իր գործերով գնացել Մաշտոցի պողոտա:
Ամբաստանյալը պնդել է, որ տուժողի ներքնաշորը չի իջեցրել: Տուժողի հագի շորերից հիշում է միայն ժիլետը:
Ամբաստանյալն իրեն մեղսագրված արարքի համար մեղավոր չի ճանաչել՝ ասելով, թե դիտավորյալ սպանություն չի կատարել, ընդամենը երեք անգամ հարվածել է տուժողին:
Ընդհանուր իրավասության դատարանը անհիմն է համարել ամբաստանյալի պատճառաբանությունները:
Անչափահաս Արսենը մեղավոր է ճանաչվել 80 տարեկան տատիկի դիտավորյալ սպանության համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի 1-ին մասով, և դատապարտվել է 7 տարի ազատազրկման:
Պատժի սկիզբը՝ 2014 թվականի հունվարի 23-ից:
Արսենի օրինական ներկայացուցչից՝ մորից, կբռնագանձվի 552 հազար 374 դրամ՝ որպես դատական ծախսերի հատուցում՝ կատարված փորձաքննությունների արժեք:
Գործով տուժող կողմից քաղհայցի պահանջ չի ներկայացվել:
