Ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանի դիտարկմամբ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանի քայլը արտաքուստ քաղաքական էր, իսկ ներքուստ հոգևոր, որն ուղղված էր մարդկանց հոգեբանության վրա ազդելուն:
«Րաֆֆի Հովհաննիսյանը այդ քայլով ուզում էր ցույց տալ, որ մեզնից յուրաքանչյուրը, եթե հոգեղեն լիցք ունի, կարող է փորձել ազդել դեպքերի ընթացքի վրա»,-այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ կարծիք հայտնեց ազգագրագետը: Ըստ Խառատյանի՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի քայլերի մեջ պետք չէ փնտրել ավելին, քանզի ինքը ակտիվ քաղաքական խնդրի ձևակերպում չունի:
Հոգեբան Կարինե Նալչաջյանը ևս նշեց, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի քայլը ուղղված էր հասարակության գիտակցության վրա ազդելուն. «Քանի որ նրա քաղաքական պահանջները իսկապես շատ հստակ չեն, կարծում եմ, որ սա իսկապես հայ մարդու բողոքն է, որ Հայաստանում վիճակը վատ է, բայց զուտ քաղաքական իմաստով սա բավականին ազդեցիկ քայլ է, մանավանդ այսօր ստեղծված լիդերների որոնման գործընթացում»։
Նալչաջյանը նշեց, որ մեր հանրային, խմբային անգիտակցականը այսօր ցանկանում է տեսնել մաքառող հերոսի`արքետիպով լիդերի, և Րաֆֆի Հովհաննիսյանը փորձում է դա մարմնավորել: Լրացնելով իր բանախոսին՝ Խառատյանը ավելացրեց, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը քաղաքականության մեջ ասպետականության, մասնավորապես` դոնկիխոտական մշակույթ է մտցնում: