Երեկ Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանը բավարարել է ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության նախկին պետ, Կենտրոնի նախկին ոստիկանապետ տխրահռչակ Հովիկ Թամամյանին երկամսյա կալանքի ենթարկելու Հատուկ քննչական ծառայության միջնորդությունը: Թամամյանին մի քանի շաբաթ առաջ աշխատանքից ազատեցին դատախազության գրության հիման վրա, ըստ որի Թամամյանը Արաբկիրում կատարված մի սպանության գործով սխալ քննություն էր կատարել և հանցանքը միտումնավոր բարդել էր անմեղ մարդու վրա` պատասխանատվությունից զերծ պահելով իրական հանցագործին: Թամամյանին չներեցին դա: Թե ինչու չներեցին` մնում է միայն գուշակել: Սակայն փաստ է, որ չնայած Հովիկը ստանում է արժանին, և դա ողջունելի է, այդուհանդերձ պետք է նկատել, որ Թամամյանը վաղուց պետք է այդ արժանին ստացած լիներ, բոլորովին այլ առիթներով:
Օրինակ` Թամամյանն էր, որ 2004 թվականի ապրիլյան հայտնի իրադարձություններից հետո ասպատակել էր ընդդիմադիր «Հանրապետություն» և ՀԺԿ կուսակցությունների գրասենյակները, բռնություն կիրառել այդ կուսակցությունների անդամների հանդեպ` «խտրականություն» չցուցաբերելով անգամ կանանց նկատմամբ: Թամամյանն էր 2007 թվականի մայիսին ոստիկանություն կանչել և հարցաքննել Լևոն Գուլյանին, ում հետո ոստիկանությունից մահացած դուրս բերեցին: Թամամյանը նաև մարտի 1-ի «հերոսներից» էր և իշխանության համար մարտնչում էր խաղաղ ցուցարարների դեմ: Բայց Հովիկ Թամամյանը մարսեց այդ ամենը:
Ի՞նչ պատահեց հանկարծ, որ Թամամյանին կալանավորում են: Մի՞թե առաջին անգամ է, որ ոստիկանության պաշտոնյան անմեղ մարդու վրա է բարդում հանցանքը, մի՞թե առաջին անգամ է, որ Հայաստանում անմեղ մարդը պատասխան է տալիս ուրիշի հանցանքի համար: Եթե որևէ մեկն այդպիսի պնդում անի, ապա երևի թե կհարուցի շրջապատի ծիծաղը: Հետևաբար ակնհայտ է, որ Թամամյանի ձերբակալությունը ամենևին կապ չունի երկրում օրինականություն հաստատելու կամ ոստիկանության վարկը փոխելու հաստատակամության հետ: Թամամյանը ձերբակալվում է ոչ թե պետական, այլ իշխանական օրենքները խախտելու, ավելորդ ինքնագործունեության համար, որովհետև եթե ձերբակալվում է պետական օրենքը խախտող ոստիկանը` բարձրաստիճան ոստիկանը, ապա Թամամյանի կողքին այսօր պետք է կալանավորված լինեին բազմաթիվ այլ բարձրաստիճան ոստիկաններ:
Բավական է ընդամենը տեսնել, թե ինչպիսի շքեղ պայմաններում են ապրում այդ ոստիկանները, ինչպիսի բիզնեսներ են տնօրինում, ու պարզ կդառնա, որ այդ ամենին նրանք չէին կարող հասնել առանց պետական օրենքը շրջանցելու: Բայց քանի որ նրանք սրբորեն պահում են իշխանական օրենքը, չեն հայտնվում Թամամյանի կողքին: Իսկ Թամամյանն այդ օրենքը խախտել է ու դրա համար էլ պատժվում է: Երբ Թամամյանը խախտում էր պետական օրենքը և բռնության ենթարկում քաղաքացիներին, խրախուսվում էր, գեներալի կոչում ստանում, նոր պաշտոն ստանում: Թամամյանն, իհարկե, այժմ պետք է պատժվի, բայց հասարակությունը դրանից չպետք է վարդագույն հետևություններ անի, դրա առիթը չկա, դրա հիմքը չկա, որովհետև Թամամյանի պատժի հիմքերը բոլորովին այլ են ու ոչ մի կապ չունեն հասարակության շահերի հետ:
Լուսանկարը` Գագիկ Շամշյանի