«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Քրիստոնեաժողովրդական վերածնունդ կուսակցության նախագահ Սոս Գիմիշյանը:
-Պարոն Գիմիշյան, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը վերջին հանրահավաքում հայտարարեց, որ, այն, ինչ տեղի ունեցավ Թունիսում, Եգիպտոսում և այլուր, տեղի է ունենալու նաև Հայաստանում. այսինքն` իշխանությունը վերջիվերջո ենթարկվելու է ժողովրդի կամքին: Նա կանխատեսեց նաև, որ, ի տարբերություն այդ երկրների, Հայաստանում դա տեղի է ունենալու սահուն, անցնցում կերպով: Դուք իրատեսակա՞ն եք համարում, որ իշխանությունները մոտ ապագայում կարող են ենթարկվել ժողովրդի կամքին:
-Միանգամից ասեմ հետևյալը. ես շատ եմ վստահում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական փորձին: Եվ կարծում եմ, հույս ունեմ, որ ինքը կարողանալու է լուծել այդ խնդիրը: Մյուս կողմից էլ նշեմ, որ ես բոլոր քայլերը չէ, որ հասկանում եմ, ուստի ոչ բոլորին կարող եմ տալ գնահատականներ: Մեր կուսակցությունը ՀԱԿ-ի ամենափոքր կուսակցություններից մեկն է և կատարում է այն որոշումները, որոնք կայացվում են Հայ ազգային կոնգրեսում: Ինձ համար շատ կարևոր է միայն ժամանակի գործոնը: Եթե մեր երկիրը չունենար ժողովրդագրական խնդիրներ, և ամեն տարի հարյուր-հազարավոր մարդիկ չարտագաղթեին, ապա ես կողմ եմ էվոլյուցիոն ընթացքին, որի միջոցով հնարավոր է վերականգնել սահմանադրական կարգը և խաղաղ ճանապարհով իշխանությունը վերադարձնել ժողովրդին: Սակայն որքան շուտ տեղի ունենա իշխանափոխություն, այնքան շուտ էլ կնվազի արտագաղթը:
-Ըստ Ձեզ` ինչու՞ Ազատության հրապարակ մտնելուց հետո ՀԱԿ-ի առաջնորդները ժողովրդին տուն ուղարկեցին այն դեպքում, երբ մարդիկ տրամադրված էին մնալու և շարունակելու պայքարը:
-Վերջին մեկուկես տարվա ընթացքում ես իմ դիրքորոշումն այդ հարցի վերաբերյալ բազմիցս արտահայտել եմ ՀԱԿ-ի քաղխորհրդում: Ես ասել եմ, որ Ազատության հրապարակ պետք է մտնել այն ժամանակ, երբ մենք պատրաստ կլինենք սկսելու և ավարտելու իշխանափոխության գործընթացը: Ազատության հրապարակը նվաճելն առաջացնում է մեծ ալիք, ոգևորություն: Իսկ այդ ոգևորության ալիքը չարժե հենց այնպես օգտագործել: Ես միշտ գտել եմ, որ Ազատության հրապարակ պետք է մտնել այն ժամանակ, երբ արդեն գիտենք, որ ժամանակն է վերջին քայլերն անելու: Իմ պատկերացրած քայլերը հետևյալն էին. ժողովուրդը հավաքվում է Մատենադարանի մոտ, հետո նրան առաջնորդում են Ազատության հրապարակ, այնտեղ հավաքվածների թիվը բազմապատկվում է և հետագա քայլերով կարճ ժամանակում հասնում ենք իշխանափոխության: Ես այդ տեսակետը ներկայացրել եմ ՀԱԿ-ի քաղխորհրդում: Ընտրվեց, սակայն, այս ճանապարհը:
-Դուք ՀԱԿ քաղխորհրդում ունեցե՞լ եք այդ տեսակետը պաշտպանողներ:
-Եղել են երկու-երեք հոգի: Ոչ բոլորն են պաշտպանել այդ տեսակետը: Եղել են նաև մարդիկ, որոնք ընդհանրապես կարծիք չեն հայտնել: Դա մեծամասնության կարծիք չի եղել և չի ստացել որոշման տեսք: Ես նույնիսկ մտածել եմ, որ, եթե իշխանությունը խելոք գտնվի, թույլ կտա, որ ՀԱԿ-ն այնտեղ հանրահավաք անի: Ես առաջարկել եմ հանրահավաք անցկացնելու համար չդիմել, քանի որ իշխանությունները կարող են թույլ տալ, և Ազատության հրապարակը վերանվաճելու իմաստն այդ դեպքում կկորչի որպես կարևոր, ոգևորիչ քայլ:
-Չունե՞ք մտավախություն, որ Ազատության հրապարակից մարդկանց տուն ուղարկելուց հետո շատերը կարող են հիասթափություն ապրել և հաջորդ հանրահավաքին պարզապես չմասնակցել:
-Հնարավոր է: Ես դա չեմ բացառում: Բայց ես կարծում եմ, որ կարևորը հանրահավաքի մասնակիցների թիվը չէ, այլ` քաղաքական պայքարի տրամաբանությունը: Եթե թվից ելնենք, ապա Լևոն Տեր-Պետրոսյանն այս երեք-չորս տարվա ընթացքում կարող էր իշխանությունը վերցրած լինել: Հիշենք միայն 2008 թ. փետրվարի 26-ը, երբ Սերժ Սարգսյանի հանրահավաքից բազմաթիվ քաղաքացիներ եկան միացան ընդդիմության կազմակերպած հանրահավաքին: Թվում էր, թե այդքանից հետո էլ ի՞նչ է պետք իշխանափոխության համար: Սակայն դրանից հետո ես եկա այն եզրակացության, որ հանրահավաքի մասնակիցների թիվն ամենևին էլ նշանակություն չունի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի համար:
-Իսկ այդպես հետաձգելով վճռական քայլերը, հնարավո՞ր չէ, որ հասնենք մինչև Ազգային ժողովի հերթական ընտրություններ, որի ժամանակ էլ իշխանությունները կարող են թվանկարչությամբ վերարտադրվել:
-Իհարկե, ընտրություններով մենք այս իշխանություններից չենք կարող ազատվել: Բայց պետք է հաշվի առնել, որ կա նախընտրական շրջան, կա ընտրական շրջան, երբ թվերը կեղծվում են և նկարվում Նախագահի նստավայրում և կա հետընտրական շրջան: Կարևորը հետընտրական ալիքն է, որը էլեկտրականացնում և միավորում է հասարակությանը: Ես, ելնելով ՀՀ առաջին նախագահի դիրքորոշումներից, կարծում եմ, որ կլինեն արտահերթ ընտրություններ:
-Սոցիալական ցանցերում մինչև հանրահավաքը տեղեկություններ էին հրապարակվում, որ կարող են իշխանությունը ներկայացնող որոշ ուժեր միանալ ՀԱԿ-ին: Այդպիսի բան, սակայն, տեղի չունեցավ: Ըստ Ձեզ` եթե նման բան տեղի ունենա, ինչպե՞ս կարձագանքի ժողովուրդը:
-Ես նման տեղեկություններ չեմ ունեցել: 2008 թ. Համաժողովրդական պայքարի ժամանակ էլ կային տարրեր, որոնք քայքայում էին ներսից իշխանական բուրգը: Չեմ բացառում, որ հիմա էլ կարող են նման քայլեր արվել, և իշխանության ինչ-որ հատվածներ գան միանան: Թե ինչպիսին կլինի արձագանքը` չեմ կարող ասել: Ես կողմնակից եմ, որ հնարավորինս մաքուր պահվեն շարքերը: Մենք հենց ՀԱԿ-ի ներսում էլ ունենք խնդիրներ: Մարդիկ, ովքեր ժամանակին եկել-միացել են ՀԱԿ-ին, չեն մերժվել: Կարծում եմ, որ ցանկացած ոք իրավունք ունի սխալվելու և իր սխալները վերաիմաստավորելու:
-«Ժառանգություն» կուսակցության ղեկավար Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հացադուլ է հայտարարել Ազատության հրապարակում: Նրան այցելել են ինչպես ընդդիմադիր, այնպես էլ իշխանական ճամբարի քաղաքական գործիչներ: Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հացադուլին արձագանքել է նաև Արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանը, որի անմիջական հրահանգով և մասնակցությամբ ամեն օր ոտնահարվում է «Արթիկ» ՔԿՀ-ում պահվող քաղբանտարկյալ, «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Նիկոլ Փաշինյանի` նամակագրություն վարելու սահմանադրական իրավունքը:
-Իշխանության քայլերին ես չեմ վստահում, քանի որ բարոյալքված և այլասերված իշխանությունը չի կարող որևէ ազնիվ քայլ անել: Ես այդտեղ կեղծիք եմ տեսնում: Կեղծիք եմ տեսնում նաև այն բանում, երբ Հանրային հեռուստատեսությամբ Հայ ազգային կոնգրեսի հասցեին երբեմն գովեստի խոսքեր են ասվում: Այդտեղ հավանաբար կան այլ շահեր: Ինչ վերաբերում է Րաֆֆի Հովհաննիսյանին, ես չեմ հասկանում, թե ինչ է իր ուզածը: Գուցե մեկը բացատրի ինձ, թե ինչ է իր ուզածը: Ես քսաներեք տարի է, ինչ քաղաքականության մեջ եմ, սակայն չեմ հասկանում, թե ինչ է իր ուզածը: Եվ քանի որ չեմ հասկանում, չեմ կարող վստահել նրան և գնահատել նրա քայլը:
-Պարոն Գիմիշյան, չե՞ք նկատել, որ աշխարհի, միջազգային կառույցների վերաբերմունքն էլ է փոխվել Հայաստանի իշխանությունների, ընդդիմության և հասարակության նկատմամբ:
