«Այդ մեծ իրադարձությունը, որը տեղի ունեցավ մարտի 17-ին, ինչպե՞ս կարելի էր այդքան փոքրացնել: Հրապարակի վերադարձը դիրքային պայքար էր` ժողովուրդը վերստացավ իր քաղաքական հրապարակը»,- «Առաջին լրատվականի» հետ զրույցում կարծիք հայտնեց փիլիսոփայության դոկտոր, ԵՊՀ պրոֆեսոր Լյուդմիլա Հարությունյանը` անդրադառնալով մարտի 17-ին Ազատության հրապարակ մտնելու հանգամանքին:
Հարությունյանի գնահատմամբ, այդ օրը ժողովուրդը ցույց տվեց, որ ինքն ուզում է ունենալ այդ հրապարակը: Նրա խոսքերով, ժողովրդին օգնեց նաև Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ով, լինելով ժողովրդի զավակ, գնաց և նստեց այդ հրապարակում:
Անդրադառնալով Րաֆֆի Հովհաննիսյանին Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մոտենալ-չմոտենալուն` Լյուդմիլա Հարությունյանը ասաց. «Ես այդ ամբողջ պատմությունից շատ տխրեցի, բայց այդ ամենի մեջ միակ լուսավոր կետը այդ խոսակցությունների վերջն էր, երբ խոսակցությունները քաղաքական, մշակութային տեսք ընդունեցին և տեղափոխվեցին քրիստոնեական սկզբունքների ոլորտ և խոսեցին ոչ թե բարևել-չբարևելու, այլ սկզբունքների մասին»:
Ըստ Հարությունյանի` այդ խոսակցությունների ավարտը շատ դրական էր, քանզի Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հայտարարեց, որ ՀԱԿ-ի և «Ժառանգության» միջև համագործակցության եզրեր կան. «Դա նորմալ և լավատեսական վերջ էր այս տխուր պատմության: Կարծում եմ` երկու կողմերն էլ շատ խոհեմ և բարձր գտնվեցին այս բոլոր խոսակցություններից: Այս պատմությունը վերջացել է, և այժմ անհրաժեշտ է, որ ժողովուրդը քաղաքական բարձր մշակույթով տնօրինի այդ հրապարակը, իսկ քաղաքապետարանն էլ այդ խաղալիքները պետք է տանի հրապարակից, և այն պետք է դառնա մեր քաղաքացիական կրթության դպրոցը»:
