Հայտնի է, որ նորաստեղծ քննչական կոմիտեի ղեկավար Աղվան Հովսեփյանն ու Գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանը բավական լուրջ տարաձայնություններ ունեն, և նրանց հարաբերությունները երբեք էլ բարիդրացիական չեն եղել: Գլխավոր դատախազ նշանակվելուց հետո Կոստանյանը մեկ անգամ չէ, որ քար է նետել Հովսեփյանի բոստանը: Հենց միայն իր վերջին ասուլիսի ժամանակ Կոստանյանը Հովսեփյանին ոչ բացահայտ, սակայն մեղադրեց համակարգային կոռուպցիայի մեջ՝ հայտարարելով, որ ճիշտ է, նախկինում եղել է համակարգային կոռուպցիա, շատ դատախազներ իրենց աշխատանքը չեն պատկերացրել առանց կաշառքի, բայց այսուհետ համակարգային կոռուպցիան կբացառվի, իսկ կոռուպցիայի առանձին դրսևորումներ խստագույնս կպատժվեն:
Կոստանյանը նաև հայտարարեց, որ իր պաշտոնավարման ժամանակ այլևս ոչ մի անմեղ մարդ պատասխանատվության չի ենթարկվի՝ ևս մեկ անգամ ակնարկելով, որ նախկինում անմեղ մարդիկ են պատասխանատվության ենթարկվել:
Բնականաբար, Գառնիկիչը չէր կարող մարսել այդքան երիտասարդ գլխավոր դատախազի՝ իր հասցեին հնչեցված մեղադրանքները: Նա շատ նեղ միջավայրում ասել է, թե այսուհետ «տղան կտեսնի՝ ով ով է, և նրան ցույց կտա՝ որը որից հետո է»:
Քննչական կոմիտեի ղեկավարի պաշտոնը զբաղեցնելուց հետո Հովսեփյանն արդեն իսկ հստակ հանձնարարականներ է իջեցրել կոմիտեի բոլոր քննիչներին: Հիմնական հանձնարարականը վերաբերում է գործը վերահսկող դատախազին զեկուցելուն: Հայտնի է, որ օրենքով դատախազությունը հսկողություն է իրականացնում քննչական մարմինների գործողությունների վրա, և եթե նախկինում դատախազի զանգով քննիչը գործն առած վազում էր դատախազություն, մի քանի ժամ սպասում դռան հետեւում և նոր միայն զեկուցում կատարված աշխատանքների և գործի ընթացքի մասին, ապա այսուհետ Աղվան Հովսեփյանը խստիվ արգելել է քննիչներին որևէ դեպքում դատախազություն գնալ:
Ըստ հրահանգի՝ այսուհետ միայն գործը կուղարկվի դատախազություն, և հսկող դատախազը ստիպված կլինի ինքնուրույն նստել ու էջ առ էջ կարդալ գործը և ծանոթանալ, ինչը նախկինում գրեթե չէր արվում. քննիչի բանավոր զեկույցից հետո որոշվում էր հետագա անելիքը, այդ թվում՝ գործը «ջրելը» կամ փակելը:
Հասկանալի է, որ սա լրացուցիչ դժվարություններ է ստեղծում դատախազության համար: Տարեկան տասնյակ հազարավոր գործեր են քննվում, որոնց էջ առ էջ ծանոթանալու և հսկողություն իրականացնելու համար հսկայական ժամանակ և ռեսուրսներ կպահանջվեն: Իսկ որոշ դեպքերում նույնիսկ ֆիզիկապես անհնար կլինի դա, ինչը կնշանակի, որ դատախազությունը կսկսի թերանալ իր պարտականություններում: Իսկ ստեղծված վիճակը կհանգեցնի լուրջ դժգոհությունների՝ սկսած դատախազներից, վերջացրած ավելի վերևներից՝ արդեն Կոստանյանից: Դժգոհություններ կառաջանան նաև կալանավորների շրջնում, քանի որ գործի ձգձգումը չի բխում նրանց շահերից:
Հովսեփյանի ստեղծած պայմաններում քննիչն ինքնստիքյան չի ենթարկվի դատախազին, ինչը ևս հարված է Կոստանյանին, ով անում է անհնարինը՝ ցույց տալու, թե ինքը չի խաղում բոլորի համար սովորական դարձած խաղի կանոններով, որ իրեն չեն կարող թելադրել, որ ինքը կոնվենցիաներով առաջնորդվող դատախազ է:
Բայց Աղվան Հովսեփյանը ջանալու է ապացուցել, որ «Կոստանյանը իր այդ ձևերով հեռու չի գնա», որ նա ևս պետք է խաղա այն կանոններով, որը սահմանված է ի սկզբանե և օրինաչափ է բոլորի համար: Հակառակ պարագայում, այսինքն՝ չհաջողելու դեպքում, ելք միշտ կա:
