Թուրքական Taraf թերթի փոխանցմամբ, 2003 թվականին թուրք գեներալների միջև լուրջ տարաձայնություններ են ի հայտ եկել Էրդողանի գլխավորած Արդարություն ու զարգացում կուսակցության (ԱԶԿ) տապալման հարցում:
Հիշեցնենք, որ Taraf թերթը Թուրքիայում ունի ամենասարսափահարույց թերթի համբավ, ինչի համար էլ սկանդալային WikiLeaks կայքի հիմնադիր Ջուլիան Ասանժը համաձայնվել է Թուրքիայի վերաբերյալ 11.000 փաստաթղթերը հանձնել հենց նրան:
2003 թվականի հունիսի 6-ին Թուրքիայում ԱՄՆ դեսպան Ռոբերտ Պիրսոնը մի «գաղտնի» հաղորդագրություն է ուղարկել ԱՄՆ Պետդեպարտամենտ, որում նշել է, որ գործող իշխանությունների տապալման հարցում լուրջ տարաձայնություններ են առաջացել տվյալ ժամանակ Թուրքիայի Գլխավոր շտաբի պետ Հիլմի Օզքյոքի և մյուս գեներալների միջև: Դա, մասնավորապես վերաբերում է Օզքյոքին ու նրա տեղակալ, գեներալ (հետագայում Գլխավոր շտաբի պետ) Յաշար Բույուքանըթին.
«Ես չեմ հասկանում Թուրքիայի Հանրապետությանը: Գլխավոր շտաբն ու կառավարությունը ներքին պայքար են մղում, ինչպես նաև պայքարում են միմյանց դեմ:
Օզքյոքի դեմ են հանդես եկել միանգամից 7 գեներալներ. ցամաքային զորքերի հրամանատար Այթաչ Յալմանը, Ժանդարմերիայի գլխավոր հրամանատար Շեներ Էրույգուրը, 1-ին բանակի հրամանատար Չեթին Դողանը, Էգեյան բանակի հրամանատար Հուրշիթ Թոլոնը, 2-րդ բանակի հրամանատար Ֆեվզի Թուրքերին և Ազգային անվտանգության խորհրդի գլխավոր քարտուղար Թունջեր Քըլընչը: Իսկ ահա Յաշար Բույուքանըթը երկակի խաղ է խաղացել:
2003 թվականի մայիսի 26-ին Ռազմական ակադեմիայում հանդիպել են Հիլմի Օզքյոքը և (ներկայումս ձերբակալված) Չեթին Դողանը և քննարկել Balyoz (Կռան) ռազմական հեղշարջման հարցը: Օզքյոքը, սակայն, ընդդիմացել է դրան»:
Հիշեցնենք, որ 2010 թվականի հունվարի 20-ին Taraf թերթը հրապարակեց 2003 թվականին պլանավորված Balyoz ռազմական հեղաշրջման պլանի մանրամասների վերաբերյալ մի հոդված:
Զինված ուժերի 162 սպաների, այդ թվում նաև 29 գեներալների կողմից հավանության արժանացած այդ պլանի համաձայն, նախատեսված էր երկրում հայտարարել արտակարգ դրություն և քաոսի ու բռնության մթնոլորտի ստեղծման ճանապարհով հեղաշրջման կազմակերպման համար համապատասխան հիմք ստեղծել:
Այդ նպատակով օգտագործվելու էին նաև «պաշտոնական և ոչ պաշտոնական հայրենասերները»: «Պաշտոնական հայրենասերներ» ասելով նկատի էին առնվում արդարադատության ոլորտի աշխատակիցները և այն պետծառայողները, որոնք համաձայն են համագործակցելու զինվորականների հետ: «Ոչ պաշտոնական հայրենասերներ» ասելով հասկացվում էին լրագրողներն ու աշխարհիկ կազմակերպությունների քաղաքացիական անձինք:
Պլանավորված էր, որ 137 լրագրողներ պետք է հասարակական կարծիք ձևավորեին, իսկ 36 լրագրողներ պետք է ձերբակալվեին իրենց հակառազմական հայացքների համար:
Հեղաշրջումից հետո զինվորական վերնախավը պլանավորում էր ձերբակալել նվազագույնը 200.000 մարդու, որոնք մեղադրվելու էին արմատականության մեջ: Ընդ որում, դրանում կասկածվող անձանց ունեցվածքը բռնագանձվելու էր թե՛ երկրի ներսում, թե՛ երկրից դուրս: Հալածանքների էր ենթարկվելու 16 միլիոն մարդ: 81 նահանգապետերից 23-ը պետք է հեռացվեին զբաղեցրած պաշտոններից:
Նախատեսված էր նաև զինվորական ղեկավարության այն ներկայացուցիչների գործողությունների վերահսկումը, որոնք չեն աջակցում հեղաշրջման գաղափարին և քաղաքականությանը զինվորականների միջամտելուն: Դրա համար էլ նախատեսվում էր Հիլմի Օզքյոքի հրաժարականը:
Զինվորականները պլանավորել էին նաև իրենց վերահսկողության տակ առնել ոստիկանությանը: Ազգային հետախուզական կազմակերպությունն (MIT) ազատ էր արձակվելու, դրա փոխարեն, ստեղծվելու էր նոր կառույց, որը գլխավորելու էր գործող ռազմական գեներալը:
Թուրքական մի շարք փորձագետների կարծիքով, 2003 թվականին կարող էր տեղի ունենալ Թուրքիայի Հանրապետության ողջ պատմության մեջ ամենաարյունալի հեղաշրջումը:
