Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հանդես է եկել հրատապ հարցազրույցով , որում անդրադառնում է Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցությունը ձգձգելուն, սահմանների լարվածությանը, և ԲՀԿ-ին: Հարցազրույցն ըստ էության ահազանգ է, որ իշխանությունները պատրաստվում են ԲՀԿ-ի վրա ճնշումներ գործադրել: Իրականում Տեր-Պետրոսյանն ահազանգում է ԲՀԿ-ի, այսպես ասած, դավաճանության մասին, պարզապես այն առայժմ փաթեթավորում է «իշխանությունների ճնշումներ» ձևակերպումով՝ այսպես ասած, նահանջի տեղ թողնելու, մանևրի տեղ թողնելու համար:
ԲՀԿ-ի հետ կապված տագնապներ Տեր-Պետրոսյանը Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետ նշանակվելուց հետո արդեն մի քանի անգամ հայտնել է՝ մի անգամ էլ, օրինակ, զգուշացնելով ԲՀԿ-ին սահմանադրական փոփոխությունների ծուղակից: Սակայն Գագիկ Ծառուկյանը երևի թե պատրաստվում է Սերժ Սարգսյանի հետ քննարկել այս փոփոխություններում ԲՀԿ-ի բաժինը, ինչն էլ անհանգստացրել է ՀԱԿԿ առաջնորդին: Առավել ևս, որ Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետ լինելուց հետո Գագիկ Ծառուկյանը ՀԱԿԿ-ից ըստ էության ստացավ այն, ինչ պետք էր: Մնացյալը կանի Հովիկ Աբրահամյանը: Ավելին՝ այսօր արդեն Գագիկ Ծառուկյանին հանդարտություն է անհրաժեշտ, որպեսզի Հովիկ Աբրահամյանը հանգիստ աշխատի, ավելորդ ֆորս-մաժորներում չհայտնվի և կամաց-կամաց հաստատի իր տիրապետությունը ամբողջ դաշտի վրա՝ հասարակական, քաղաքական, մեդիադաշտի, իշխանական դաշտի վրա: Դրանից հետո ամեն ինչ արդեն տեխնիկայի հարց կդառնա՝ «խնամիս ու ես» տարբերակով:
Բնական է, որ այս հեռանկարը Լևոն Տեր-Պետրոսյանը չի կարող չգիտակցել ու չանհանգստանալ: Միևնույն ժամանակ, ակնհայտ է, որ նա շարունակում է դաշնակից կամ աջակից որոնել կամ սպասել՝ ի դեմս Ռուսաստանի, ինչի համար էլ հարցազրույցում և՛ սահմանային լարվածության և Եվրասիական միությունում ձգձգումների համար մեղադրում է միմիայն Սերժ Սարգսյանին, կամ, այլ կերպ ասած, ըստ էության արդարացնում է Ռուսաստանին, նրա վրայից հանում է պատասխանատվությունը Հայաստանի համար, մեղմ ասած, ոչ շահավետ և վտանգավոր իրավիճակի համար:
Որ Սերժ Սարգսյանն է այս ամենում թիվ մեկ պատասխանատուն՝ իհարկե, խոսք լինել չի կարող, և սա հասկանալու համար Հայաստանում ոչ ոք Տեր-Պետրոսյանի մեկնաբանության կարիքը չունի, իսկ ահա պատասխանատուների շարքից Ռուսաստանին մաքրելու կարիքը կա, քանզի Ռուսաստանին այսօր հակահայկական քաղաքականության համար մեղադրում է Հայաստանի հասարակության ավելի ու ավելի մեծ շրջանակ, քանզի չափից դուրս ակնհայտ են այդ հակահայ քաղաքականության միտումները, ցանկություններն ու արդյունքները:
Եվ ահա, Տեր-Պետրոսյանը Ռուսաստանին մեղադրանքներից մաքրելու փորձն է անում, հերթական փորձը, այսինքն՝ ըստ էության, հերթական անգամ ասվում է Մոսկվային, որ Ռուսաստանը Հայաստանի հանդեպ իր քաղաքականությունը շատ ավելի հանգիստ կարող է շարունակել, եթե վստահի Հայաստանի իշխանությունը Լևոն Տեր-Պետրոսյանին:
Ինչպես ցույց է տվել ժամանակը, Ռուսաստանը Լևոն Տեր-Պետրոսյանին իշխանությունը վստահելու փոխարեն՝ գնում և նորանոր զիջումներ է պարտադրում Սերժ Սարգսյանին, որն էլ նորանոր զիջումների գնով, ըստ էության, պահպանում է իր իշխանությունը: Այլ կերպ ասած՝ խուսափելով արտաքին քաղաքական կարևոր մարտահրավերների, անվտանգության կարևոր խնդիրների մասին որպես ընդդիմություն համարվող ուժ հստակ և սկզբունքային գնահատականներ հայտնելուց՝ արդարանալով, թե ոչնչից տեղյակ չէ, որ գնահատական հայտնի (այդ դեպքում ինչի՞ց էր տեղյակ, երբ հայտարարում էր, որ երկու-երեք ամսից Ղարաբաղի հարցը լուծվելու է), Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ընդամենը փորձում է Ռուսաստանին ներկայացնել իր պատրաստակամությունը՝ սպասարկել Հայաստանի հանդեպ ներկայիս քաղաքականությունը ավելի քիչ աղմուկով: Մյուս կողմից՝ Ռուսաստանին ահազանգում է, որ Գագիկ Ծառուկյանն իրականում Սերժ Սարգսյանի հետ գործարքի կարող է գնալ, և հավասարապես չի կարելի նրան վստահել, ինչպես չի կարելի վստահել Սերժ Սարգսյանին: Այսպիսով, հայաստանյան այսպես կոչված ներքին քաղաքականությունը ևս մի պտույտ է կատարում իր ուղեծրի, այն է՝ Ռուսաստանի շուրջ. պտույտ՝ ի շրջանս յուր:
