ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի անդամ պետությունների հարգելի ղեկավարներ.
Դարեր շարունակ հայ հասարակությունը բարեկամական հարաբերություններ է ունեցել արաբական աշխարհի ժողովուրդների հետ: Այսօր արաբական տարբեր պետություններում ապրում են հարյուր հազարավոր հայեր, ունենք մեծ Սփյուռք, և, բնականաբար, Լիբիայում և Բահրեյնում տեղի ուենցող իրադարձությունները չեն կարող չանհանգստացնել հայերիս:
Ժամանակին, երբ ողջ աշխարհի աչքի առջև ցեղասպանության էին ենթարկվում Արևմտյան Հայաստանում, կամ ինչպես դուք եք անվանում, այժմյան Թուրքիայում բնակվող հայերը, երբ ցեղսպանության էին ենթարկվում Բաքվում և Սումգայիթում բնակվող հայերը, մենք` հայերս, դատապարտում էինք ձեզ ձեր անգործության և անտարբերության համար: Նույն զգացողությունն է նաև այսօր, երբ ձեր, նաև մեր աչքի առջև աֆրիկացի վարձկանների կողմից սպանդի են ենթարկվում հազարավոր արաբ եղբայրներ: Այս պահին, երբ դուք կարդում եք սույն տողերը, շարունակում են իրենց մահկանացուն կնքել մարդիկ միայն նրա համար, որ ցանկանում են ապրել ազատ, ոչ բռնապետական երկրում: Ձեր կողմից ընդուված 1973 բանաձևը և անվտանգության խորհրդի 5 անդամների չեզոքությունն առավել քան անտրամաբանական է, երբ բռնապետի ապագա բռնապետ որդին, դիպչելով ձեր իսկ արժանապատվությանը, ԱՄՆ-ին և Եվրոպային տեռորիստական երկրներ է անվանում, ծաղրածու (կլոուն) է անվանում պարոն Սարկոզիին, հակադեմոկրատական երկրներ է անվանում Արաբական Լիագային անդամակցող երկրներին, սպառնալիքներ է հնչեցնում Իրանի և այլ երկրների հասցեին և վերջապես դավաճաններ անվանում բռնապետական ռեժիմին դեմ արտահայտվող իր միլիոնավոր հայրենակիցներին:
Անվտանգության խորհրդի անդամ պետությունների հարգելի ղեկավարներ
Ողջ հայ երիտասարդության անունից խնդրում ենք ձեզ ցուցաբերել քաղաքական կամք, ժամ առաջ հրավիրել Անվտանգության խորհրդի ևս մեկ արտահերթ նիստ և հիմք ընդունելով Ժնևյան կոնվենցիայի երկրորդ լրացուցիչ արձանագրությունը, օգտագործելով ամեն մի հնարավոր լծակ, կանխել այս ոճրագործությունը Լիբիայում և Բահրեյնում, միաժամանակ զգոնության կոչ անել նաև Օմանի և Եմենի իշխանություններին, այլապես թռիչքային գոտու արգելումը Լիբիայի օդային տարածքում ոչինչ չի տա, քանզի գոյություն ունեն նաև տանկեր և հրետանի:
«Հասարակական Խորհուրդ» ԵՄՀԿ նախագահ Վ. Ասրյան
յոթ օինակից.
օրինակ մեկ – Գերմանիայի Դաշնության կանցլերին
օրինակ երկու – Ռուսաստանի Դաշնության նախագահին
օրինակ երեք – Մեծ Բրիտանիայի թագավորության վարչապետին
օրինակ չորս – Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների նախագահին
օրինակ հինգ – Ֆրանսիայի Հանրապետության նախագահին
օրինակ վեց – Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության նախագահին
օրինակ յոթ – ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարին (ՄԱԿ-ի Հայաստանյան գրասենյակի միջոցով)
