«Անհաջողության կամ նվազ հաջողության խնդիրներից մեկն այն է, որ չի ձևավորվում պայքարող ինստիտուտ: Այնպիսին, որ երկարաժակետ կտրվածքով պայքար մղելու հայտ է ներկայացնում, որն ունի հստակ մշակված ռազմավարություն, ունի նաև համապատասխան պատրաստվածություն տարբեր տեսակի հարցեր բարձրացնելու համար»,- անդրադառնալով տարբեր նախաձեռնություններով քաղաքացիական ակտիվիստների անհաջողություններին՝ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց ՌԱՀՀԿ փորձագետ Էդգար Վարդանյանը:
Վարդանյանի խոսքերով՝ այն մինի շարժումները շատ ռեակցիոն են լինում, հաճախ խնդրին բավականին ուշ արձագանքում, հստակ չի լինում, թե ինչու պետք է հիմա հենց այս հարցը բարձրացնել և ոչ մյուսը․ «Բացի այդ՝ նրանց ճնշումը շատ իրավիճակային է լինում, չեն հասցնում դիմացինի և սեփական՝ ուժեղ և թույլ կողմերը հաշվարկել»,- ընդգծեց փորձագետը:
Հետաքրքրվեցինք, արդյո՞ք քաղաքական ուժերը օգնում են քաղաքացիական նախաձեռնություններին, թե հակառակը ՝ ինչ-որ ֊տեղ խանգարում նրանց պայքարին, Էդգար Վարդանյանը պատասխանեց․ «Պետք է դիտարկել հետևյալ կերպ՝ քաղաքական ուժերը երբ համագործակցում են՝ ինչ գործառույթ են իրականացնում: Շատ հարցեր կան, որ երբ դու չունես մանդատ կամ քաղաքական ուժի ստատուս, այդ հարցը չես կարող բարձրացնել: Եթե գտնում ես, որ քեզ այդ կանալները պետք են, ուրեմն պետք է համագործակցես քաղաքական ուժերի հետ: Բայց հարցն այն է, որ արհեստական է քաղաքացիականի ու քաղաքականի բաժանումը, որովհետև կան քաղաքացիներին հուզող խնդիրներ: Եթե այդ խնդիրների հետ կապված՝ քաղաքացիները ցանկանում են ճնշում գործադրել իշխանությունների վրա և լուծել այդ խնդիրները, ուրեմն դա քաղաքակա՞ն է, թե՞ քաղաքացիական»:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ մեր տեսանյութում։
