Էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում Վլադիմիր Գրիգորյանի նախագահությամբ ավարտվեց Էդիկ Հակոբյանի գործի դատական քննությունը:
48-ամյա սարիթաղցի Էդիկ Հակոբյանը`«Բոշա Օդոլ» մականունով, մեղադրվել է այն բանի համար, որ 2013 թվականի հունվարի 28-ին, ժամը 13-ի սահմաններում իր մոտ ապօրինի պահելով ու կրելով հրազեն հանդիսացող ինքնաշեն թմբուկավոր ատրճանակ ու ռազմամթերք հանդիսացող՝ 9 մմ տրամաչափ ունեցող փամփուշտներ, վիճաբանության ժամանակ Սարի Թաղում սպանելու դիտավորությամբ կրակոցներ է արձակել Սարգիս Աբրահամյանի և Սերգեյ Գալստյանի ուղղությամբ:
Սարգիս Աբրահամյանի առողջությանը պատճառել է միջին ծանրության վնաս՝ առողջության տևական քայքայումով. պատճառել է ձախ բազկի գնդակային միջանցիկ վիրավորում, որն ուղեկցվել է եռագլուխ մկանի վնասումով:
Սերգեյ Գալստյանին պատճառել է կյանքի հետ անհամատեղելի վնասվածքներ՝ կրծքավանդակի ձախ կեսի գնդակային թափանցող կույր վիրավորում՝ առպատային պլևրայի, կրծքային, միջկողային, թիկնային մկանների, ստրապարկի, սրտի միջանցիկ վնասումով, ներքին և արտաքին սուր արյունահոսությամբ:
Սերգեյ Գալստյանը հիվանդանոց տեղափոխվելու ճանապարհին մահացել է:
Էդիկ Հակոբյանը մեղադրվում էր ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-104 հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով և 235 հոդվածի 1-ին մասով:
Էդիկ Հակոբյանն իրեն մեղավոր է ճանաչել մասնակիորեն՝ ապօրինի հրազեն ու ռազմամթերք պահելու, գործադրելու համար: Իսկ երկու անձի նկատմամբ սպանության փորձ կատարելու համար իրեն մեղավոր չի ճանաչել՝ հայտնելով, թե ատրճանակից արձակել է ընդամենը մեկ կրակոց և տուժողին սպանել է անզգուշաբար:
Էդիկ Հակոբյանը հայտնել է, թե շուրջ 30 տարի ճանաչել է նույն՝ Սարի Թաղի բնակիչ Սերգեյ Գալստյանին:
Ինքնաշեն ատրճանակն ու փամփուշտները գտել է Արցախյան ազատամարտի տարիներին, պահել է իրենց փայտի ամբարում, դրա տեղն իմացել է միայն ինքը: Փամփուշտները միշտ էլ զենքի մեջ են եղել:
Երկար ժամանակ չի էլ հիշել ատրճանակի մասին: Բայց դեպքից մի քանի օր առաջ փայտ հանելու ժամանակ տեսել է ատրճանակն ու վերցրել, որ հանձնի ոստիկանություն: Չի հիշում, թե ինչու չի հանձնել:
2013 թվականի հունվարի 28-ին, ժամը 12-ն անց 30-ի սահմաններում դուրս է եկել տնից, ՀՀԿ նախընտրական շտաբի առաջ, որի պետն էր ինքը, տեսել է մի քանի տղաների: Ինչ-որ վիճաբանության մասին խոսակցություն է լսել, բայց ինքը տաքսի է նստել, որ գնա շուկա՝ գնումների:
Իր հեռախոսին զանգահարել է «Խուճ» մականունով Դավիթը, հայտնել է. «Ընկերդ՝ Սերգոն, եկել ա, ուզում ա կռիվ սարքել, մի հատ հեռախոսը տամ՝ իրա հետ խոսա»:
Դավիթը փորձել է հեռախոսը փոխանցել Սերգեյ Գալստյանին, բայց վերջինս ասել է. «Ես հեռախոսով չեմ խոսում»:
Լսվել է, որ Սերգեյն իր քրոջ տղային ասել է. «Սա կարա քո հետ տենց հանաք անի»: Լսվել են նաև Սերգեյի տված հայհոյանքներն ու վիճաբանության ձայներ:
Ինքը կանգնեցրել է տաքսին, վերադարձել Սարի Թաղ: Նախընտրական շտաբի մոտ մարդ չի եղել: Գնացել է Սարի Թաղի 27 փողոցի կողմը: Նկատել է, որ նախընտրական շտաբի մոտ կանգնել են 4-5 մեքենա, իջել են մոտ 15 հոգի, իրեն բարձրաձայն հայհոյելով՝ շարժվել են իր կողմը:
Նրանց մեջ են եղել Սերգեյ Գալստյանն ու Սարգիս Աբրահամյանը:
Ինքն առաջարկել է, որ նստեն մեքենաներն ու գնան դպրոցի կողմը՝ զրուցելու, բայց նրանք շարունակել են իր կողմը շարժվել:
Ինքը երկու քայլ ընդառաջ է գնացել նրանց:
Իր գոտկատեղում եղած ատրճանակն այդ պահին ընկել է գետնին: Ինքը կռացել է ատրճանակը վերցնելու: Բարձրացնելու պահին, քանի որ ձգանի դիմացի հատվածում ոչինչ չի եղել, հրազենից պատահական կրակվել է: Այդ ժամանակ ինքը տեսել է, որ Սերգեյը բռնել է կրծքավանդակը: Ինքը փախել է:
Հետագայում տեղեկացել է, որ ոստիկանությունը փնտրում է իրեն, ինքնակամ ներկայացել է: Կրակոցը եղել է մեկ հատ, ինքը ոչ ոքի վրա նշան չի բռնել:
Լրացուցիչ ցուցմունքում ամբաստանյալը հայտնել է, թե ատրճանակից կրակ է արձակվել ոչ թե այն գետնից բարձրացնելու ժամանակ, այլ երբ արդեն գետնից բարձրացրել էր:
Տեսել է, որ Սարգիսն ու մյուսները իրենից երեք-չորս մետր հեռավորության վրա են, ինքը հնարավորություն չունի նույնիսկ փախչելու, ատրճանակը պահել է Սարգսի թևի ուղղությամբ՝ ասելով, որ կանգնեն, միաժամանակ քաշել է ատրճանակի հրահանը, բաց է թողել, նույն պահին ատրճանակն իր համար անսպասելի կրակել է:
Ինքը ձգանին չի դիպել, բայց կրակոց է արձակվել:
Իրականում ինքը կրակելու, որևէ մեկին սպանելու կամ մարմնական վնասվածք պատճառելու ցանկություն չի ունեցել, իր ամբողջ նպատակը եղել է թույլ չտալ, որ մոտենան ու իրեն ծեծի ենթարկեն:
Իր համար անսպասելի կրակվել է, ու անզգուշաբար է սպանել Սերգեյ Գալստյանին, անզգուշաբար է մարմնական վնասվածք պատճառել Սարգիս Աբրահամյանին:
Վերջինս իր նախաքննական ցուցմունքում հայտնել է, թե քեռու հետ ՀՀԿ նախընտրական շտաբ են գնացել՝ նախօրեին շտաբում եղբորը հասցված ապտակի պատճառով պարզաբանում կատարելու:
Էդիկ Հակոբյանն այնտեղ չի եղել: Շտաբում եղած անձինք իրենց հարվածել են, մի քանիսն էլ իրենց բաժանել են: Իրենց շտաբից հանել են, ծեծել: Քեռին՝ Սերգեյ Գալստյանը, ասել է, թե կխոսեն Էդիկ Հակոբյանի գալուց հետո:
Ինքը, եղբայրն ու քեռին մեքենա են նստել, եղբայրն ու ինքը ցանկացել են զանգել իրենց ընկերներին, քեռին չի թողել: Նորից գնացել են շտաբի մոտ՝ մտածելով, թե Էդիկը եկած կլինի:
Վերջինս կանգնած է եղել խանութի մոտ՝ դեմքով դեպի նախընտրական շտաբը: Նրա հետևում մոտ տասը հոգի է եղել: Էդիկը կանգնած է եղել զենքը ձեռքին, բայց ինքը չի մտածել, որ նա կկրակի:
Այդ ժամանակ Էդիկ Հակոբյանը գոռացել է. «Էս շտաբի վրա եք եկե՞լ», ու կրակել է իր վրա:
Ինքը զգացել է, որ ձախ թևը վնասվեց, մտածել է՝ քեռուն էլ կկրակի: Շրջվել է քեռու՝ Սերգեյ Գալստյանի կողմը: Լսել է կրակոցի ձայն: Տեսել է, որ Էդիկ Հակոբյանը կրակեց քեռու վրա: Քեռին երկու քայլ է կատարել, գնացել դեպի խանութ ու կռացել է:
Ինքը բռնել է քեռու գլուխը: Քեռին ասել է. «Օդոլը իմ վրա կրակեց»: Ինքը հայհոյել է Օդոլին՝ Էդիկ Հակոբյանին, նրա որդի Վանուշը մոտեցել ու ոտքով խփել է: Հետո բոլորը փախել են, այդ թվում՝ Էդիկ Հակոբյանը:
Ինքը քեռուն դրել է մեքենայի մեջ, եղբոր հետ տարել է հիվանդանոց…
Գործի դատական քննության ժամանակ տուժող Սարգիս Աբրահամյանը Հայաստանում չի եղել, նրա նախաքննական ցուցմունքներն են դատարանում հրապարակվել ու հետազոտվել:
Ըստ վկա Գևորգ Աբրահամյանի՝ Սարգիսի եղբոր, վիճաբանությունը սկսվել է նախընտրական շտաբում կատակով հայհոյելուց և իրեն հասցված ապտակից:
Քեռին՝ Սերգեյ Գալստյանն ասել է. «Օդոլին տեսնեմ, ասեմ՝ իրա թուլեքին ինչպե՞ս ա դաստիարակել, որ ինձ չեն ճանաչում»: Դրա համար են հետ գնացել շտաբի մոտ…
Ընդհանուր իրավասության դատարանը հաստատված է գնահատել, որ Էդիկ Հակոբյանը երկու մարդու կյանքից զրկելու դիտավորությամբ է կրակել ապօրինաբար իր մոտ պահվող ատրճանակից: Նրան մեղսագրված արարքները ապացուցված են գնահատվել:
Էդիկ Հակոբյանը մեղավոր է ճանաչվել ու վերջին հաշվով դատապարտվել 13 տարի ազատազրկման:
Պատժի սկիզբը՝ 2013թվականի փետրվարի 5-ից:
Լուսանկարը՝ shamshyan.com-ի
