Քաղաքագետների միության նախագահ Հմայակ Հովհաննիսյանը հիասթափված է, որ մարտի 17-ի հանրահավաքը չի եղել շարունակական:
«Առաջին լրատվականի» հետ զրույցում Հովհաննիսյանը նշեց, որ այդ օրը կային մի քանի տարբերակներ, սակայն ընտրվեց ամենաթույլը` ժողովրդին ուղարկեցին տուն:
Ըստ Հովհաննիսյանի` տրամաբանական կլիներ օգտագործել պայքարի այն ձևերը, որոնք իրենց արդարացրին 1988թ. պայքարի ժամանակ:
«Ժողովուրդը վերանվաճեց Ազատության հրապարակը, դա աննախադեպ համախմբվածության արդյունք էր: Աննախադեպ էր նաև թվաքանակի առումով, քանզի անցած երեք տարիների ընթացքում երևի այդքան ժողովուրդ հավաքվել էր միայն 2008թ. փետրվարի 26-ին: Եվ այդ ժողովրդի ներկայությունը Ազատության հրապարակում պետք է այլ քայլեր ենթադրեին»,- կարծիք հայտնեց Հովհաննիսյանը:
Այլ քայլեր ասելով` Հմայակ Հովհաննիսյանը նկատի ունի, որ ընդդիմությունը պետք է մնար Ազատության հրապարակում և ժողովրդական պատվիրակություն ուղարկեր Բաղրամյան 26, որը պետք է պահանջեր, որպեսզի իշխանության պարագլուխները ներկայանային ժողովրդին, պետք է հրապարակ հրավիրեին ԵԱՀԿ գործող նախագահին և նրանից պատասխան պահանջեին, թե ինչու մինչև հիմա ԵԱՀԿ-ն չի արձագանքում Մարտի 1-ին Հայաստանում տեղի ունեցած սպանդի չբացահայտմանը, չի արձագանքում այն հանգամանքին, որ մենք ունենք քաղբանտարկյալներ:
Հմայակ Հովհաննիսյանը նշեց, որ երբ ժողովուրդը Մատենադարանից ուղղվեց դեպի Ազատության հրապարակ ինքը հույս ուներ, որ իրենք մնալու են Ազատության հրապարակում, և անգամ գնացել էր տուն` տաք հագուստ վերցնելու:
Քաղաքագետի գնահատմամբ, մարտի 17-ին Սերժ Սարգսյանը լուծեց իր իմիջային հարցերը, ամրապնդվեց և կրեց լուրջ հաղթանակ. «Սերժ Սարգսյանը կարողացավ ցույց տալ միջազգային հանրությանը, որ ինքը քաղաքակիրթ նախագահ է և ժողովրդի համար բացեց Ազատության հրապարակը, ինչպես նաև երկխոսում է ընդդիմության հետ»:
Հմայակ Հովհաննիսյանը մտավախություն ունի, որ հետագա հանրահավաքների ընթացքում ընդդիմությունն այդ թվով ժողովուրդ չի կարողանալու հավաքել: