Աբովյան քաղաքի հանրակացարանների բնակիչներն իրենց լքված և մոռացված են համարում քաղաքային իշխանություններից: Հազար ու մի խնդիր՝ սկսած շենքային պայմաններից մինչև սեփականաշնորհման հետ կապված հարցեր:
Արևիկ Ճաղարյանն ապրում է Աբովյան քաղաքի Չափիչ սարքերի գործարանի երկրորդ հանրակացարանի շենքում: 2008-ին ուղեղի կաթված ստացած կինը նոր-նոր է սկսում խոսել, ձախ կողմը կաթվածի հետևանքով անշարժացած է: Երկար չի կարողանում խոսել, հուզվում է, լեզուն կապ է ընկնում, քայլել ընդհանրապես չի կարողանում:
Արևիկ Ճաղարյանի սրտի փականներից մեկը փակ է եղել, շտապ վիրահատություն են նշանակել, մինչդեռ գումար չլինելու պատճառով չեն կարողացել վիրահատել:
12 քառակուսի մետր տարածքում բնակվել է դստեր հետ: Հանրակացարանի փոքրիկ սենյակը մինչև հիմա չի կարողանում սեփականաշնորհել, որ, ինչպես ինքն է ասում, դուրստը՝ Մարիամը, դրսում չմնա իր մահից հետո:
«Երկու տարի առաջ դիմում-խնդրանքով դիմեցի քաղաքապետին: Քաղաքապետն ասաց՝ կզբաղվենք այդ գործով անպայման, բայց ես վիրավորված եմ, քանի որ որևէ բան չի փոխվել, չնայած ինչ փաստաթուղթ ուզել են՝ տարել ենք»,- ասաց նա:
Փոքրիկ սենյակը հանրակացարանային տարածք է, որտեղ ամեն ինչ ընդհանուր է՝ խոհանոց, զուգարան, իսկ բաղնիք ընդհանրապես չկա:
Հիմա Արևիկը տեղափոխվել է մոր սենյակ, եղբայրները ընտանիքներով գնացել են տնից վարձով ապրելու, ինքը մոր և դստեր խնամքի տակ է: Ապրում են երեք հոգու թոշակով և կուտակում հսկայական պարտքեր՝ էլեկտրաէնեգիա, ջուր, աղբ… Մյուս կողմից էլ՝ դեղերի գումարը: Մայրը՝ տիկին Լարիսան, խոստովանում է՝ ստիպված ամենաէժան դեղերն է գնում դստեր համար, որ կարողանա յոլա գնալ, ամբողջ ամսվա եկամուտը ստացած թոշակն է:
Տիկին Լարիսան մեկ անգամ մանրամասն նամակ է գրել՝ ծանոթացնելու իրենց խնդիրներին, սակայն քաղաքապետարանում ծաղրել են, թե՝ այս ինչքան երկար ես գրել, ո՞վ է այսքանը կարդալու: Այնինչ նա մանրամասն գրել է, որ իմանան իր վիճակի մասին:
«Ինչքան կապրեմ՝ ինչ իմանամ, բայց երեխան իմանա՝ իր երեխեն վաղը-մյուս օրը իր չորս պատը կունենա, որ երեխաս իմ մահից հետո ծախի, թաղի ինձ»,- հուզված նշեց կինը՝ հավելելով, որ վիրավորված է քաղաքապետարանից, իրենց խոստացել են, սակայն որևէ տեղաշարժ չկա գործում:
«Բազմիցս դիմել եմ: Մեկ ասել են՝ սառեցված է սեփականաշնորհման գործընթացը: Քաղաքապետ Կարապետ Իսրայելյանի օրոք էլ եմ դիմում գրել: Այն ժամանակ սառեցված էր, հիմա արդեն տեղյակ եմ, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանը թույլատրել է հանրակացարանները սեփականացնել: Բայց մեկ տարի է՝ տրվել են թղթերը, քաղաքապետը խոստացել է, կարգադրել է փոխքաղաքապետին զբաղվել այս հարցով, պարոն Մանուկյանն էլ չի զբաղվել»,- վիրավորված նշեց կինը:
