Եվրամիության անդամ երկրներում ժամանակավոր քաղաքացիություն չունեցող միգրանտների կացությունը շարունակում է բարդանալ:
Բելգիայում, օրինակ, վերջին ժամանակաշրջանում դժվարացել է ոչ միայն քաղաքացիություն, այլև ժամանակավոր ապաստանի իրավունք ստանալու հնարավորությունը:
Տեղի հայերը դժգոհում են, որ նույնիսկ փողոցում զբոսնելիս, երբ նկատում են ոչ տեղացու արտաքինով մեկին, միանագմից ստուգում են փաստաթղթերը, և եթե ամեն բան նորմալ չէ՝ հաշված օրերի ընթացքում ետ են ուղարկում իր երկիր:
Սա իհարկե «շնորհիվ» Հայաստանի և Եվրամիության միջև ստորագրված ռեադմիսիայի (հետընդունման համաձայնագրի), որի համաձայն՝ Հայաստան են ուղարկվում այն բոլոր անձինք, որոնք չունեն քաղաքացիության, ժամանակավոր ապաստանի իրավունք՝ Հայաստանի դեպքում արված է բացառություն. այդ մարդկանց ճանապարհածախսը հոգում է տվյալ պետությունը:
Բելգիայում բուժման նպատակով ապաստանած Ա․ Հակոբյանը «Առաջին լրատվական»-ին պատմեց, որ իր մեկնելուց երկու ամիս անց իրեն են միացել նաև ընտանիքի անդամները՝ կինը և երկու երեխաները, սակայն հետագայում հայտանաբերել են, որ փաստաթուղթ չունեն և ընտանիքի անդամներին ետ են ուղարկել Հայաստան․ «Մնացել եմ միայն ես այստեղ և դեռ չգիտեմ, թե ինչպես կարող եմ ընտանիքիս նորից ետ բերել այստեղ, ինքս էլ բուժվում եմ՝ բժշկությունն այստեղ անվճար է, վերադառնալ չեմ կարող»:
Հավելենք, որ Բելգիայում՝ Եվրախորհրդարանի վերջին ընտրությունների արդյունքում մեծ թվով ձայներ հավաքած ազգայնական կուսակցությունների՝ Նոր Ֆլամանդական դաշինքի և սոցիալիստական կուսակցությունների նախընտրական ծրագրում եղել է՝ փոխել միգրացիոն քաղաքականությունը: Այսինքն՝ ակնկալվում է, որ մոտ ապագայում միգրանտների կացության հարցն էլ ավելի կբարդանա, և վերջիններս էլ ավելի մեծ ինտենսիվությամբ ետ կուղարկվեն այստեղ Հայաստան, որտեղ, ըստ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի, կան բարեկեցիկ կյանքի բոլոր հարմարությունները:
Մեր զրուցակից, Բելգիայի հայ համայնքի հետ երկար տարիներ աշխատող Լ․Խաչատրյանը պատմում է, որ ամեն անգամ երբ Սերժ Սարգսյանը կամ ՀՀ իշխանություններից որևէ մեկը գնում է Բելգիա, մեծ թվով հայերի ետ են ուղարկում․ «Գալիս այստեղ, ճոխ ներկայացնում են, որ Հայաստանում ամեն ինչ լավ է, կան աշխատատեղեր, ամեն տեսակ հիվանդություն բուժվում է, այստեղ էլ մտածում են, թե ինչո՞ւ են այդ դեպքում հայերը քաղաքացիություն կամ ժամանակավոր ապաստան խնդրում՝ թող գնան իրենց երկրում ապրեն, աշխատեն ու բուժվեն: Ասեմ ավելին ՝ վերջերս նույնիսկ երբ որևէ հիվանդության բուժման համար են դիմում, այստեղից ասում են, թե Հայաստանում որ հիվանդանոցում որ բժիշկն է բուժում այդ հիվանդությունը»: