Պարզվում է, որ օրեր առաջ Իջևանի մարտական հենակետում հրազենային վնասվածքից մահացած շարքային Ներսես Կարապետյանի գործով նախաքննության ընթացքում ձեռք են բերվել ապացույցներ, որ 19-ամյա զինծառայողին ստորացրել են, վիրավորել նրա արժանապատվությունը։
Գաղտնիք չէ, որ հայկական բանակը քաղաքականության գործիք է իշխանության ձեռքին, hետևաբար, միանգամայն տրամաբանական է, որ հայկական բանակը քաղաքական պրոցեսներին ենթակա կառույց է, որտեղ իրավիճակը պայմանավորվում է նաև այն իրողություններով, որոնք կան քաղաքական դաշտում, ներիշխանական դաշտում: Եթե բանակը լիներ իսկապես կանոնադրական կառույց, ապա երկրի ներքին քաղաքական պրոցեսները դրա վրա ազդեցություն չէին գործի, որովհետև բանակն իր հրամկազմով կկատարեր իր ամենօրյա պարտականությունները՝ անկախ ներքին քաղաքական իրավիճակից, որից բանակը, ի դեպ, զատված է սահմանադրորեն: Սակայն մեր բանակը կանոնադրական կառույց չէ, և ներքին քաղաքական պրոցեսները, այդ թվում՝ ներիշխանական խմորումները, ուղղակիորեն ազդում են բանակի վրա:
Այն ողբերգական իրադարձությունները, որոնք վերջին շրջանում ուղղակիորեն ողողել են բանակը, նաև երևի թե հենց նման իրողությունների հետևանքն են: Բանակը անկայուն, ցնցումային վիճակում է հայտնվել, որովհետև անմիջականորեն կախվածության մեջ է դրվել քաղաքական պրոցեսներից, բանակի գեներալիտետը սերտորեն առնչվում է քաղաքականություն-բիզնես արատավոր մեխանիզմին, իր շահերն ու հետաքրքրությունները, իր անվտանգությունը որոնում է հենց այստեղ՝ բանակային իր գործով զբաղվելու փոխարեն: Արդյունքում մենք ունենում ենք այն ցնցումային իրավիճակը, որ այսօր կա բանակում: Եվ այս իրավիճակը նաև վկայում է այն ցնցումային իրողությունները, որ կան արտաքինից հանգիստ թվացող քաղաքական կյանքում և ներիշխանական փոխհարաբերություններում: Երևի նաև այս պատճառով է, որ իշխանությունն ամեն կերպ խուսափում է բանակում առկա իրավիճակին հստակ արձագանքելուց, հասարակական տրամադրություններում, հասարակական մտահոգություններում և բուռն քննարկումներում համակողմանիորեն ներգրավվելուց, պատասխաններ տալուց: Հետևանքը` ողբերգություն ողբերգության հետևից:
Ըստ ամենայնի՝ բանակում այսօր մենք տեսնում ենք Հայաստանում իշխանության ձևավորման գործի երերուն ընթացքի արձագանքները, մետաստազները, որոնք պարբերաբար զգալ են տալիս այս կամ այն համակարգում, այդ թվում՝ և բանակում: Եթե կառույցը էական ներգրավվածություն ունի իշխանության վերարտադրության և պահպանման գործում, ապա այն չի կարող իր վրա չզգալ ներիշխանական այն լուրջ դիմակայությունները, ներքին այն հակադրությունները, որոնք կաթվածահար են անում պետական կառավարման համակարգը և երկիրը, այդ թվում՝ բանակը, զրկում առողջ իմունային համակարգից:
