«Հանրապետական» խորհրդարանական խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը երեկ ընդունելի և առողջ է որակել ոչ իշխանական քառյակի ներկայացրած 12 պահանջները` հայտարարելով, որ հազիվ ձևավորվել է կառուցողական ընդդիմություն: Այո՛, Հայաստանում քանդելով ընդդիմությունը` իշխանություններին հաջողվեց կառուցողական ընդդիմություն ստանալ: Ընդ որում` պետք է արձանագրել, որ իշխանությունները Հայաստանում միշտ են փորձել նման կերպ վարվել, սակայն ոչ միշտ է դա նրանց հաջողվել կամ ավելի ճիշտ երբեք չի հաջողվել:
Ընդդիմությանը, այսպես ասած, կառուցողական դաշտ բերելու բոլոր փորձերը ավարտվել են ընդամենը նրանով, որ ընդդիմադիր դաշտում ուղղակի վակուում է առաջացել, քանի որ «կառուցողական» ընդդիմություն դառնալու փոխարեն, իշխանությունների ջանքերն ավարտվել են ընդամենը ընդդիմությունների դհոլացումով կամ հաճախորդացումով, այսինքն` փուչիկները շատ արագ պայթել են, և հասարակությունը շատ արագ հասկացել է ամեն ինչ: Սակայն այս անգամ, իհարկե, կիրառվեց լիովին այլ մեթոդ, և ըստ էության արդյունքը այլ ստացվեց, այսինքն` ստացվեց կառուցողական ընդդիմություն, ինչը ըստ էության թարգմանաբար կամ հին հայերենով հավասարազոր է ոչ իշխանությանը:
Ո՞րն էր առանձնահատկությունը, որով այս անգամ իշխանությունները հաջողեցին և ընդդիմադիր դաշտում ոչ թե վակուում առաջացավ, այլ ըստ էության առաջացավ ոչ իշխանական պարեկախումբ, որն ընդդիմադիր դաշտում սկսել է պարեկություն անել իշխանությունների համար` թույլ չտալով, որ ի հայտ գան այլ ուժեր, որոնք վերահսկելի և կառավարելի չեն իշխանության համար: Բանն այն է, որ այս անգամ իշխանությունն ընդամենը որոշեց ոչ թե, այսպես ասած, ընդդիմության վրա խաղադրույք կատարել, այլ խաղադրույք կատարել իշխանության մի մասի վրա` գործուղելով այդ մասն ընդդիմություն, իհարկե` այլընտրանք անվան տակ:
Իշխանության մի մասը դարձնելով ընդդիմություն` ընդդիմությունն ամբողջությամբ իշխանությունները դարձրեցին ոչ իշխանություն: Ահա և ամբողջը՝ կառուցողական ընդդիմություն օպերացիան, որ երկար ու ձիգ տարիներ փորձում էր իրականացնել իշխանությունը, ըստ էության ստացված է:
Իշխանություններին ներկայացվել են 12 կետ պարունակող պահանջներ, որոնք ըստ էության իրենց մի զգալի մասով հանդիսանում են սոցիալական սուր հարցեր և անկասկած հուզում են ժողովրդին, սակայն երբ ըստ էության դիտարկում ենք այդ պահանջները Հայաստանում առկա խնդիրների կոնտեքստում, պատճառների կոնտեքստում՝ ոչ միայն երևույթների, այլ նաև անձանց պրիզմայով, ապա տեսնում ենք, որ 12 կետերից թեկուզ բոլորի կատարման դեպքում իրավիճակը Հայաստանում ըստ էության փոխվելու որևէ անհրաժեշտություն չի զգալու, և եթե ամփոփելու լինենք ներկայացված պահանջները, ապա կարող ենք ընդամենը ասել, որ իշխանություններին առաջարկվում է մի քիչ չափավորել իրենց ախորժակը, որպեսզի ոչ իշխանական ուժերն էլ հասարակությանն ասելու բան ունենան և ըստ էության ստիպված չլինեն վաղ թե ուշ պայթել, ինչպես նախորդ ընդդիմությունները:
Վերջին հաշվով, կառուցողական ընդդիմությունն այնուամենայնիվ խաղաքարտե տնակի է նման` ամենաաննշան բանից անգամ կարող է փլվել: Եվ սա էլ կառուցողական ընդդիմություն երևույթի առանձնահատկություններից է` այն տեսանկյունից, որ նման համակարգերում արդեն իշխանությունների փլվելը չէ, որ վտանգավոր է դառնում համակարգերի համար, այլ կառուցողական ընդդիմության փլուզումը: Եվ ըստ էության իշխանություններին ասվում է, որ եթե ուզում են, որ ընդդիմադիր դաշտի պարեկությունը անխափան շարունակվի, ապա պետք է պարեկների հաշվին մեկ-երկու «հերոսական» հաջողություն գրանցել, որ հասարակությունը շարունակի պարեկներին հավատալ:
Լուսանկարը` PAN Photo-ի
