Ինչպես տեղեկացրել էինք երկարատև ծանր հիվանդությունից հետո Ֆրանսիայում մահացել է «Մեծն Տիգրան» աշխարհազորի կազմակերպության ղեկավար Սմբատ Այվազյանը, ով այս տարի մարտի 10-ին դարձավ 55 տարեկան: Դժվար է ծանր կորստին համակերպվելը, առավել ևս` նրան ճանաչողների ու զինակից ընկերների համար:
«Սմբատ Այվազյանը իմ զինակից ընկերն էր: Ինչու եմ շեշտադրված այդպես ասում, որովհետև ռազմի դաշտում ստեղծված ընկերությունն ու բարեկամությունը մի ուրիշ համ ու հոտ ունի, քան այդ բոլոր սովորական ընկերություները` ուսանողական, մանկական, աշխատանքային և այլն և այլն: Եվ զինակից ընկերը հասկացողությունը սովորաբար մեր բառապաշարում Վազգեն Սարգսյանից սկսվեց, ու ես երջանիկ ու հպարտ եմ, որ այդ կարգի զինակից ընկերներ եմ ունեցել` ինչպես Վազգեն Սարգսյանը, ինչպես Սմբատ Այվազյանը: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց «Հանրապետություն» կուսակցության քաղխորհրդի անդամ Սուրեն Աբրահամյանը:
Նա նշեց. «Երկուսս էլ շատ ենք սիրում կյանքը, մեր երկիրը, շատ ենք խորհել դժվար տարիներին միասին գիշերվա հարաբերական անդորրի պարագայում, ու անկեղծ ասած` երևի ոչ ինքը, ոչ էլ ես չէինք պատկերացնում, որ այս կարգի խոսք ես պետք է ասեմ իրեն, որովհետև ինքը անսահման սիրում էր կյանքը, և այդ բոլորի հետ միասին` ընտանիք, ծնողներ, ընկերական հարաբերություններ, հող, ջուր: Սմբատի մոտ մի հիվանդագին դրսևորում կար` ամեն ինչ սկսվում և վերջանում էր պետությունով, պետություն սիրող անձնավորություն էր: Եթե շատ էիր ուզում զայրացնել, կարող էիր այդ թեման շոշափել: Ներքին կուլտուրա ունեցող բացառիկ անձնավորություն էր, ինքը կարող էր զայրանալ, բայց չարանալ բացառվում էր: Ես իմ բնավորության համաձայն երբ որոշակի պիտակավորումներ էի կպցնում սրան-նրան` նորից գործի հետ կապված, միշտ ինձ ասում էր` սիրտդ մեծ պահիր, զայրացիր, բայց մի չարացիր: Անսահման ցավ ենք ապրում բոլորս: Երևի միակ մխիթարանքն այն է, որ ինքը Վազգենի մոտ գնաց»:
