Նախօրեին Վրաստան-ՆԱՏՕ նիստի ընթացքում, որ տեղի է ունեցել Բրյուսելում, ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Անդերս Ֆոգ Ռասմուսենը հայտարարել է, որ Վրաստանը շատ բան է արել և առաջընթաց է արձանագրել պաշտպանության և ժողովրդավարության ոլորտներում, սակայն պետք է դեռ շատ ավելի աշխատի ՆԱՏՕ-ին անդամակցության դռները նրա առաջ բացվելու համար: Այսպիսով, Ռասմուսենի այս հայտարարությունը առնվազն ներկայիս պահին վկայում է, որ ՆԱՏՕ-ի առաջիկա քարդիֆյան գագաթնաժողովում Վրաստանի անդամակցության վերաբերյալ հարց չի լինելու: Սա առանցքային խնդիրներից մեկն էր, որ հետաքրքրում էր միջազգային հանրությանը ՆԱՏՕ-ի առաջիկա գագաթնաժողովից առաջ:
Այս խնդիրը հատկապես կարևոր է մեր տարածաշրջանի՝ Կովկասի համար, քանի որ Վրաստան-ՆԱՏՕ հարաբերություններն, ըստ էության, առանցքային դերակատարում ունեն այսօր, երբ Հայաստանի սեպտեմբերերեքյան որոշումներից հետո տարածաշրջանում, ըստ էության, ստեղծվել է միակողմանի իրավիճակ: Այս տեսանկյունից, Վրաստանի անդամակցության հարցում հեռանկարների նման դրվածքը իրականում այնքան էլ նպաստավոր չենք կարող համարել հարավկովկասյան տարածաշրջանի համար, քանի որ դա նշանակում է միակողմանիության պահպանում, ինչն էլ իր հերթին նշանակում է, որ տարածաշրջանում շարունակելու են դոմինանտ լինել Ռուսաստանն ու Թուրքիան, և էլ ավելի ավելացնել իրենց ազդեցությունը:
Ավելորդ է ասել, որ իրերի այդ դասավորությունը Հայաստանի համար ուղղակի վտանգավոր է, քանի որ և՛ Ռուսաստանը, և՛ Թուրքիան սուբյեկտներ են, որոնց տարածաշրջանային քաղաքականության առաջընթացը հիմնված է եղել և հիմնված է լինելու հայկական շահերը ոտնահարելու ելակետի վրա: Այլ կերպ այդ պետությունները տարածաշրջանային ազդեցության աճ արձանագրել չեն կարող: Եվ այս դեպքում, եթե Վրաստանի մերձեցումը ՆԱՏՕ-ին չի աճում, դա նշանակում է աճում են Ռուսաստանի ու Թուրքիայի դերերը, հետևաբար նաև Հայաստանի վտանգները:
Սրան զուգահեռ, պետք չէ բացառել սակայն, որ չնայած անդամակցության խնդրի հեռու լինելուն, ՆԱՏՕ-ն այնուամենայնիվ կգտնի Վրաստանին, այսպես ասած, մոտենալու այլ ձևեր` անդամակցությունից զատ: Եվ սա ևս գտնվում է ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովից առաջ օրակարգային հարցերի թվում, իհարկե` ոչ միայն զուտ Վրաստանի, այլ ընդհանրապես արևելաեվրոպական առանցքի մասով:
ՆԱՏՕ-ն այս կապակցությամբ մի քանի կարևոր հայտարարություններ արել է Արևելյան Եվրոպայում իր ներկայությունն ավելացնելու մասով, նաև որոշակի մեսիջներ հնչեցին Բարաք Օբամայի եվրոպական այցի ընթացքում: Այս զարգացումներում Հայաստանը պետք է որ լինի շահագրգռված կողմ, այսինքն` Հայաստանի համար նման զարգացումները այսօր կարող են ունենալ թթվածնային նշանակություն անվտանգության տեսանկյունից: Եվ այն, որ այնուամենայնիվ ինտրիգը դեռ պահպանվում է ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովից առաջ, կարող ենք ինչ-որ տեղ մխիթարություն համարել:
Ըստ որում` Հայաստանն, իհարկե, մինչև գագաթնաժողովը ժամանակ ունի քայլեր ձեռնարկելու և այսպես ասած` վատթարին պատրաստվելու համար, այդպիսով հենց հույս ունենալով խուսափել վատթարից, այսինքն` ի վիճակի լինել սեփական ճակատագրի հարցում գոնե որոշումներ կայացնել: Սակայն, մեղմ ասած, մեծ կասկածներ ունենք, որ Հայաստանում այսօր կա արտաքին հարթություններում ժամանակը Հայաստանի պետական շահերի օգտին ծառայեցնելու ունակ և ցանկություն ունեցող ուժ: Բոլորը հավատարիմ են Ռուսաստանի պետական շահերին: