«Առաջին լրատվական»-ի Realpolitik հաղորդաշարի հեղինակ Արման Բաբաջանյանի հյուրը «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանը: Ձեզ ենք ներկայացնում երկուշաբթի օրը նկարահանված հաղորդման տեսագրությունը և զրույցի առաջին հատվածի սղագրությունը:
– Մարտի 1-ի հանրահավաքից հետո երկրում կարծես էապես փոխվել է իրավիճակը և կարծես դրան բավական «համարժեք» եղել և գտնվել է հենց ինքը՝ իշխանությունն իր գործողություններով: Ըստ էության, մի քանի օր անց Ժառանգություն կուսակցության պատգամավորները բիրտ ուժի ենթարկվեցին ոստիկանների կողմից, մի քանի անգամ Հայ ազգային կոնգրեսի թռուցիկները բաժանող երիտասարդները տարաբնույթ ճնշումների ենթարկվեցին, երեկ Սամսոն Խաչատրյանը բերման ենթարկվեց ու որոշում կայացվեց, որ նա պետք է մնա ձերբակալության տակ: Ինչպես եք գնահատում ժողովրդի՝ ինքնին ներկայությունն ամսի 1-ին և իշխանության պատասխանը:
– Նախ կուզենայի ասել, որ մարտի 1-ի հանրահավաքին ժողովուրդն իր տպավորիչ մասնակցությամբ ևս մեկ անգամ ինքն իրեն և ինչու չէ՝ ամբողջ աշխարհին ապացուցեց, որ Հայաստանը տարածաշրջանում որպես երկիր ապագա ունի, որ ինքը պայքարում է իր իրավունքների ու ազատությունների համար: Գործընթացներ տեղի ունեցան Ադրբեջանում, բայց 30-40 հոգուց ավելի չկարողացան հավաքվել, այսինքն՝ այդ ժողովրդի վիճակը էլ ավելի ծանր է, ինչը ես ցավով եմ ասում: Ես կուզենայի, որ մեր հարևանները լինեն ավելի ժողովրդավար և ավելի լավ ապրեն: Իշխանությունների մասով՝ իշխանություններն այսօր երկու մտահոգություն ունեն և այդ մտահոգություններն են, որ կարող են խանգարել իրենց առաջիկա վերարտադրությանը: Առաջինը հասարակական ակտիվությունն է, ներքաղաքական իրավիճակը, լայն զանգվածների մասնակցությունը հանրահավաքներին ու բողոքի միջոցառումներին: Եվ վերջին շրջանում արաբական երկրներում տեղի ունեցող գործընթացները լրացուցիչ վախ են առաջացրել իշխանությունների մեջ: Երկրորդ հանգամանքը, որը լուրջ վախերի մեջ է պահում իշխանություններին, անընդհատ կախված իրավիճակում, ԼՂ հիմնահարցն է իր լուծումներով, որը նաև հղի է պատերազմի ելքով: Եվ այս իրավիճակում իշխանությունը ստիպված է տարբեր դեպքերում տարբեր ձևով արձագանքել ու մանևրել: Հիմա ամենայն հավանականությամբ, կոալիցիոն վերջին համաձայնագիրը ստորագրելուց հետո իշխանությունների համար մեկ խնդիրը դարձել է հասարակական բողոքի մեծ ալիքների առաջն առնելը: Իրենք իրենց սովորության համաձայն փորձեցին նախկին մեթոդներով՝ բիրտ ուժի կիրառմամբ, կանգնեցնել այդ ալիքը, բայց մարտի 1-ի հանրահավաքը ցույց տվեց, որ դա հակառակ էֆեկտն է տալիս:
Անկեղծ լինելու համար պետք է ասեմ, որ բացի այն, որ կար մարտի 1-ի հանգամանքը, բացի այն, որ սոցիալական խնդիրներից ելնելով, վերջին շրջանի թանկացումներից ելնելով` բողքի նոր մասսաներ միացան, նաև կար արաբական երկրների ֆենոմենը: Մարդիկ տեսան, որ հնարավոր է՝ ժողովրդի վրա գան, տանկերով կրակեն, նույնիսկ օդուժ կիրառեն, բայց դրանից մարդիկ չնվազեն, այլ ավելանան: Ավելին ասեմ, նման բան մեր ժողովուրդը տեսել է նաև 1-ին, երբ գիշերը բիրտ ուժը մտավ Ազատության հրապարակ և քնած կանանց ու ծերերին փորձեց վռնդել ծեծելով, և այդ դաժան դեպքերից 8 ժամ հետո Հայաստանում վերջին շրջանի՝ իմ գնահատմամբ ամենամեծ հանրահավաքը եղավ քաղաքապետարանի դիմաց: Երեկոյան ժամը 6-7-ի կողմերը ամենամեծ հանրահավաքն էր: Իշխանությունը տեսավ, որ ուժ կիրառելով հանրահավաքի քայլերը կասեցնելը դառնում է գրեթե անհնարին: Եվ քանի որ ունի թիվ մեկ խնդիրը՝ հնարավորինս քիչ մարդ գա հանրահավաքին, նա մտածում է այլ տարբերակ: Հավատացե՛ք, նրանց գերխնդիրը ամսի 17-ի հանրահավաքում քիչ մարդկանց ներկայությունն է, և դրա համար շոյելով, գովելով, վախեցնելով…
