Անցնող շաբար Երևանում մի քանի հատկանշական հայտարարություններով է աչքի ընկել Հայաստանում Ֆրանսիայի դեսպան Անրի Ռենոն, որը հավելյալ մեկնաբանություններ է արել Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի հայաստանյան այցի ընթացքում կատարած հայտարարությունների կապակցությամբ` մասնավորապես Եվրամիության և Հայաստանի Ասոցացման նոր մոդելի առումով, որն, ըստ Օլանդի, պետք է չհակասի Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցությանը: Ֆրանսիայի դեսպանն ասել է, որ այժմ խոսքը Բրյուսելինն է, որը Հայաստանի հետ նոր հարաբերությունների վերաբերյալ մշակումներ պետք է անի:
Ֆրանսիայի դեսպանի խոսքով` այսօր 2004 թվականը չէ, երբ ընդլայնվում էր Եվրամիությունը, այսօր այլ իրավիճակ է, և Եվրամիության հարևանության ծրագրում ներառված երկրների պոտենցիալներն ու հնարավորությունները տարբեր են, և պետք է հաշվի առնել այդ իրողությունները: Դեսպանը հայտարարել է, թե հույս ունի, որ Օլանդի հայտարարությունները ոչ միայն լսելի են հանրապետությունում, այլ նաև նրա սահմաններից դուրս:
Այսպիսով, Հայաստանում Ֆրանսիայի դեսպանի հավելյալ մեկնաբանություններից մեկ անգամ ևս պարզ է դառնում, որ Ֆրանսիայի նախագահը Հայաստանում, ըստ էության, ասել է մի բան, որի հետևում առարկայական քաղաքականությունը բավական քիչ է: Այսինքն` Եվրամիության հետ Հայաստանի, այսպես ասած, նոր հարաբերությունների հեռանկարների վերաբերյալ նրա հայտարարությունները զուրկ են ամուր հողից և ըստ էության ավելի շատ միտված են, այսպես ասած, հարակից ընկալումներին, քան Հայաստան-Եվրամիություն դաշտում ռեալ փոփոխություններին:
Նման փոփոխությունների նախադրյալներ, ըստ էության, չկան, քանի որ ըստ էության` էական փոփոխություններ չկան այն բոլոր գործընթացներում, որոնք հանդիսացան Հայաստան-Եվրամիություն հարաբերությունների սերտացման գործընթացը խայտառակ կերպով տապալող գործոններ: Ասել է թե` Հայաստան-Ռուսաստան հարաբերություններում բացարձակապես նկատելի չեն փոփոխություններ, որոնք հիմք կտան կարծել, որ Հայաստանն այդ հարաբերություններում և՛ իշխանական, և՛ թե հասարակական առումներով ներկայումս ավելի արժանապատիվ, ավելի ինքնուրույն, ավելի կամային և սկզբունքային դիրքերում է, քան էր մինչև այսօր:
Ահա այս տեսանկյունից պարզ է դառնում, որ Հայաստանի հասարակության համար Ֆրանսիայի նախագահի հայտարարությունները իրականում ոչ միայն գրեթե զրոյական նշանակություն ունեն, այլ նաև կարող են ըստ էության մոլորեցնող նշանակություն ունենալ` տպավորություն թողնելով, որ Հայաստան-Եվրամիություն հարաբերություններում բեկում է տեղի ունեցել, անկումը կասեցվել է, ու սկսվում է նոր վերելքի կառուցումը: Իրականում կառուցվում են թղթե աստիճաններ, որոնց վրայով վեր բարձրանալու փորձերը անխուսափելիորեն դատապարտված են նոր անկման: Հետևաբար ոչ միայն իմաստ չկա ոտք դնել այդ աստիճանների վրա և փորձել բարձրանալ, այլ դա նույնիսկ վտանգավոր է, և հարկ է ճիշտ գնահատել իրավիճակն ու խուսափել հայ-եվրոպական հարաբերությունների կրկնակի տապալումից, քանի դեռ էական փոփոխություններ չեն արձանագրվել նախադրյալների` այդ հարաբերություններում որևէ առարկայական նոր զարգացումների ամուր հենքի ձևավորման առումով:
