Արժույթի միջազգային հիմնադրամը նվազեցրել է Հայաստանի տնտեսական աճի կանխատեսումը 2014 թվականի համար: ԱՄՀ-ի ավելի վաղ կանխատեսած 4,3 տոկոս աճը, ըստ նոր կանխատեսման, ավելի նվազ կլինի: Ավելի կոնկրետ թվեր առայժմ չկան, և ըստ Հայաստանում ԱՄՀ ներկայացուցիչ Տերեսա Դաբան Սանչեսի` կառավարության հետ այժմ քննարկում են հասկանալու համար վերջնական հնարավոր պատկերը և կանխատեսումները կոնկրետացնելու համար, սակայն նա մի բանում վստահ է, ինչի մասին «Ազատություն» ռադիոկայանին է ասել, որ Ռուսաստանում աճը կանխատեսումների համաձայն կլինի զրո, և դա կանդրադառնա Հայաստանի վրա:
Հայաստանում առաջին եռամսյակի 3,6 տոկոս ցոցանիշն էլ վկայում է, որ աճը կանխատեսվածից ավելի նվազ է: Սա նշանակում է, որ Հովիկ Աբրահամյանի կառավարությունը իր հռչակած 5,5 տոկոս աճի ցուցանիշը չի կարողանալու իրականացնել: Այսինքն, ըստ էության, կարող է ստացվել, որ ոչ միայն Սերժ Սարգսյանի 7 տոկոս, այսպես ասած, ոչ պաշտոնական ցուցանիշն է այլևս մերժված և մոռացված, այլ նույնիսկ 5,5 տոկոսն է լինելու անհնարին: Սա այլ կերպ, քան Հովիկ Աբրահամյանի ֆիասկո` դժվար է լինելու գնահատել:
Այսինքն` ըստ էության Արժույթի միջազգային հիմնադրամը տագնապ է հնչեցնում Հովիկ Աբրահամյանի համար: Բայց ի՞նչ կարող է անել Աբրահամյանը, որը հավաքել է օլիգարխներին և փորձում է նրանց միջոցով իրավիճակ փոխել: Հարցն այն է, որ իրավիճակ փոխելու համար նախ պետք է օլիգարխներին փոխել: Սակայն այդ դեպքում նրանք ավելի շուտ Հովիկ Աբրահամյանին կփոխեն:
Այսպես ասած` մերձօլիգարխիական քառյակի անդամ Ռուբիկ Հակոբյանը երեկ հայտարարել է, որ Հովիկ Աբրահամյանը մոտ ապագայում ձախողվելու է և չի կարողանալու, քանի որ պետք է համակարգ փոխվի` իրավիճակ փոխելու համար: Սրան զուգահեռ, սակայն, հենց նույն քառյակը փակել է համակարգափոխության ճանապարհը, որովհետև քառյակը ինքը հենց համակարգի ծնունդ է:
Այսինքն` ըստ էության ստեղծված է համալիր փակուղի, որից ելքը համակարգային իշխանափոխությունն է, որն էլ սակայն համակարգն ինքն արգելափակել է` ստեղծելով համակարգային ընդդիմություն և թույլ չտալով, որ երկրում ձևավորվի իրապես այլ համակարգ, պատրաստ փոխելու գործող համակարգը և այդպիսով երկրի կործանումը կանգնեցնելու և դրանով նաև փրկելու ոչ միայն պետությունն ու հասարակությունը, այլ նաև հենց այս համակարգը:
Ի վերջո, ամեն ինչ փլվելու է հենց այս համակարգի գլխին, մինչդեռ լճացնելով ու ճահճացնելով քաղաքական դաշտը, բաժանելով այն իշխանության և ոչ իշխանության միջև՝ դասական իշխանություն և ընդդիմություն տարբերակի փոխարեն, այս համակարգը փակել է իր նահանջի անգամ վերջին ճանապարհը, երբ նահանջն անհնար է դառնում նույնիսկ նահանջելու ցանկության դեպքում:
