«Առաջին լրատվական»-իզրուցակիցն է ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Աշոտ Աղաբաբյանը:
– Պարոն Աղաբաբյան, Դուք մասնակցում էիք Հովիկ Աբրահամյանի և գործարարների հանդիպմանը: Որպես գործարար, ի՞նչ հորդորներ ստացաք նրանից, կամ ի՞նչ հարցեր բարձրացրեցիք:
– Նախ մեզ հրավիրել էին, երկրորդը՝ հորդորներ չկային, կային խելացի առաջարկներ և կառավարության, և գործարարների, սեփականատերերի ու բոլորի կողմից:
– Դո՞ւք ինչ-որ առաջարկ նեկայացրեցիք:
– Ճիշտն ասած՝ տվյալ պահին առաջարկություն ներկայացնելը հարմար չէր, որովհետև մենք պայմանավորվել ենք, որ ավելի մի քիչ նեղ, քիչ մարդկանց պայմաններում հանդիպենք և շատ անկեղծ խոսենք: Դրա համար էլ Հ. Աբրահամյանը շնորհակալություն հայտնեց, որ մեր կողմից նման առաջարկներ կան, և դա իրեն էլ շատ դուր եկավ, որ շատ մարդիկ կան, որոնք ամբիոնից չեն խոսում, բայց նեղ միջավայրում կարող են իրենց և՛ միտքը, և՛ կազմակերպչական խոսքն արտահայտել: Դրա համար էլ ես համարում եմ, որ շատ նպատակային էր այդ հանդիպումը, որը երբեք ոչ մի վարչապետ չէր արել: Դա հույս ներշնչեց, որ ինքն անպայման գործարարների կողքը պիտի լինի նաև այն պայմանների համար, որ հարկային մարմինները նեղություն չտան: Նաև ավելացրեց, որ հարկային մարմինների կողքն է լինելու, եթե գործարարներն իրեն խաբեն: Այսինքն` ստվերային համակարգի դեմ աշխատեն: Եվ շատ գոհացնող կլինի, եթե կարողանանք ստվերային համակարգն ընդհանրապես վերացնենք:
– Ձեր կարծիքով` շա՞տ է ստվերը, այդքան անհանգստացնո՞ղ է:
– Բոլորը խոսում են, ես մի բան գիտեմ, որ ես սեփականատեր եմ, և իմ տնօրենները երբեք իրենց թույլ չեն տա ստվերում աշխատել: Ես պատրաստ եմ յուրաքանչյուր պահի, և միշտ էլ ստուգել են, ինձ մոտ որևէ խախտում չեն գրանցել: Բայց խնդիրն այն է, որ ստվերային համակարգը վերացնելով՝ մենք չենք կարող երկրի վիճակը բարելավել այնպես, ինչպես մեզ է պետք: Դրա համար այդ նեղ հանդիպումներում պետք է արտահանման հետ կապված խնդիր դրվի: Կառավարությունը պիտի արտադրողին աջակցի նոր շուկաներ ձեռք բերելու համար:
– Նախկին վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը նույնպես ստվերը կրճատելու, արտահանումը խթանելու մեծ ցանկություն ուներ, բայց դա նրան չհաջողվեց:
– Ուզում էր, բայց չհաջողվեց:
– Միգուցե դա այնքան էլ նրանից չէր կախված:
– Ո՛չ, ստացվում է, որ վարչապետը կարող է ասել ընդամենը ասելու համար: Իմ կարծիքով` Հ. Աբրահամյանը միայն ասող չէ, պիտի անի: Ու ես համոզված եմ, որ կանի: Իմ կարծիքով` նա, իր կառավարությունն ամբողջ աշխարհով մեկ մեզ համար շուկա ապահովելու համար ցանց կստեղծեն: Մենք ի վիճակի չենք, շրջափակման մեջ ենք, մեր հարևան երկրների հետ տարբեր փոխհարաբերությունների մեջ ենք, իսկ դա կառավարության շտկելու խնդիրն է, մասնավորի խնդիրը չէ: Մասնավորը որքան կարողանում է, այնքան է անում, և դրա շահույթն այնքան մեծ չէ, որ մենք երկրին օգուտ տանք:
– Ասացիք, որ Հ. Աբրահամյանն ասել է, թե ինքն անպայման գործարարների կողքին կլինի, որ հարկային մարմինները նրանց նեղություն չտան: Նաև հարկային մարմինների կողքին կլինի, եթե գործարարներն իրեն խաբեն: Հայտնի է, որ հարկային ծառայության ղեկավար Գագիկ Խաչատրյանը խոշոր գործարար է, և որ նրա բիզնեսը հարկային դաշտից դուրս է գործում: Նման պայմաններում հնարավո՞ր է հարկային հավասար դաշտ ապահովել:
– Այդ հարցն արդեն պետք է վարչապետին տաք:
– Բայց չէ՞ որ Դուք գործարար եք և առնչվում եք հարկային մարմինների հետ:
– Ես առնչվել եմ և իմ կազմակերպած աշխատանքի նկատմամբ հարկայինների հետ ընդհանրապես խնդիր չենք ունեցել:
– Հ. Աբրահամյանն ինքն էլ խոշոր գործարար է, խոշոր գործարար է նաև նրա խնամի, «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանը, Հ. Աբրահամյանի բարեկամներն ու շատ կուսակիցներ: Հնարավո՞ր է, որ նրանք գան հարկային հավասար դաշտ: Դուք հավատո՞ւմ եք, որ նրանք բոլորը կգան հարկային դաշտ:
– Եթե նա ասաց, որ ինձնից կսկսեմ, բա ինչ պիտի անի: Ես նրան հավատում եմ:
– Իսկ գործարարներին որքա՞ն ժամանակ է անհրաժեշտ հասկանալու, որ Հ. Աբրահամյանն իր խոսքի տերն է:
– Ինձ հայրս սովորեցրել է ոչ մեկի ունեցվածքին չնայել, չհետաքրքրվել: Ես աշխատում եմ, իմ կոլեկտիվն ունեմ, իմ աշխարհն ունեմ, իմ երկրի նկատմամբ մաքուր աշխատում եմ, մաքուր ապրում եմ, ինձ դա է պետք: Մնացածը, թե ով ինչ է ասում, թող ինքն էլ անի:
– Բայց հարկային հավասար դաշտ ստեղծելը անձնական խնդիր չէ, որ չպետք է քննարկենք գործարարների ունեցվածքը: Հայաստանի պարագայում դա արդեն պետության, նույնիսկ ազգային անվտանգության խնդիր է:
– Ասում եմ, ով ինչ ասում է, թող դա էլ անի, ես պետական խնդիրը իմ էությամբ, իմ միջոցով ինչքան հնարավոր է, անում եմ: Պատերազմը հաղթելը մի բան է, պահպանելը՝ մեկ այլ բան: Ես պահպանում եմ:
– Իսկ որքա՞ն ժամանակ է անհրաժեշտ, որ հասկանանք, որ մեր երկրում փոփոխություն է կատարվում:
– Մենք պիտի ապրենք, որ դա շոշափելի դառնա, դա այդքան շուտ չի կարող լինել: Մենք դա կդիտարկենք նաև հարկային, օրենսդրական փոփոխություններով: Եթե մենք օրենսդրական փոփոխություններով բան չտեսնենք, ինձ թվում է, որ մենք բան չենք տեսնի:
– Բայց կարծիք կա, որ մեր օրենսդրությունը վատը չէ, պարզապես այն ոչ բոլորի նկատմամբ է կիրառվում:
– Դա էլ օրենսդրական փոփոխության անհրաժեշտություն ունի: