Հովիկ Աբրահամյանի մոտ այսօր տեղի է ունեցել խոշոր գործարարների հավաք, որտեղ, ինչպես հավաստիացնում են հավաքի մասնակիցները, նա հայտարարել է, որ պետք է բոլորը գործեն հավասար, առանց արտոնությունների, և ինքն էլ սկսելու է իրենից: Բայց, հավաքն ըստ էության ինքնին արդեն իսկ կարծես այսպես ասած՝ անհավասար հնարավորությունների դրսևորում էր:
Համենայն դեպս տարօրինակ էր, որ հավաքի մասնակիցների շարքում չկային «իրենից սկսող» Հովիկ Աբրահամյանի որդին, որը խոշոր բիզնեսների սեփականատեր է, չկային եղբայրը, որը պետական դոտացիայով էժան դիզվառելիքի խոշոր սպառող է՝ Ջոնիկ Աբրահամյանը, չկար նաև խնամին, որը Հայաստանի ամենախոշոր գործարարներից մեկն է՝ Գագիկ Ծառուկյանը: Նրանք երևի հավասարներն են հավասարների մեջ: Թեև, հանուն արդարության պետք է նկատենք, որ Հովիկ Աբրահամյանի ընտանիքի անդամներն ու հարազատները չէ, որ բացակայում էին:
Բացակայողների թվում էր, օրինակ, մեկ այլ խոշոր գործարար, Տաշիրի Կարեն Կարապետյանը, նաև խոշոր բիզնեսներ տնօրինող Հովիկ Աբրահամյանի կառավարության անդամ Գագիկ Բեգլարյանը, և ամենագլխավորները՝ ամենայն հայոց «փայատեր» Սաշիկ Սարգսյանը: Այսպե՞ս է Հովիկ Աբրահամյանը պատրաստվում հավասարություն հաստատել հայկական բիզնես միջավայրում: Այսինքն՝ հավսար, զգաստ՝ հավասարությունը դեպի բացակաները: Բացականեր, որոնք մարդիկ են, ովքեր ընդհանուր առմամբ երևի թե տնօրինում են հայաստանյան տնտեսության կեսը, եթե ոչ ավելին: Չնայած կեսը երևի թե միայն Սաշիկ Սարգսյանն է տնօրինում, մյուս կեսի կեսն էլ երևի այդ մի քանի բացակաները:
Եվ ուրեմն Հովիկ Աբրահամյանը երևի թե պլյուս-մինուս 25 տոկոսում է հաստատելու հավասար մրցակցային պայմաններ և բացառելու է արտոնությունները, իսկ մյուս 75 տոկոսում կծաղկեն ու կբարգավաճեն, կբազմապատկեն ու կբաժանեն իրար մեջ այնպես, ինչպես որ արել են մինչև այսօր:
