Քաղաքացիական ակտիվիստ Վարդգես Գասպարին ակցիաներ է իրականացնելու ՀԱԿ պատգամավորների տների առջև: Ակցիաների մեկնարկային կետը ՀԱԿ պատգամավոր Ստեփան Դեմիրճյանի տունն էր:
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում Գասպարին նշեց, որ թիրախ է ընտրել ՀԱԿ խմբակցությունը, քանի որ ընտրությունների ժամանակ իր ձայնը վստահել է հենց նրանց:
– Պարոն Գասպարի, ո՞րն է այս ակցիաների նպատակը:
– Այն տրադիցիան վերակենդանացնելը, որ ընտրողը հաշվետվություն պահանջի իր պատգամավորից, դա վաղ իննսունականներին կար, հետո ոնց որ էդ հարցը դուրս է եկել: Երկրորդը` կոնկրետ իմ ակնկալիքն էր հաշվետվություն պահանջել ՀԱԿ խմբակցությունից, որի օգտին ես քվեարկել եմ: Ինչու՞ Ստեփան Դեմիրճյանին` քանի որ ԱԺ Մարդու իրավունքների հանձնաժողովում հենց ինքն է ներկայացված, իսկ ինձ ամենահետաքրքրող հարցը հենց մարդու իրավունքներն են:
– Հաջորդը ո՞ր պատգամավորների տներն են լինելու:
– Լևոն Զուրաբյանի` որպես խմբակցության ղեկավար և Արամ Մանուկյանի` որպես խմբակցության քարտուղար:
– Ինչու՞ են թիրախում հենց ՀԱԿ պատգամավորները հայտնվել:
– Ես ՀԱԿ-ին եմ քվեարկել, ուրիշներից բարոյական ակնկալիք չունեմ, իսկ իմ պատգամավորներից, իհարկե, ակնկալիք ունեմ:
– Ի՞նչ արձագանքներ եղան առաջին ակցիայից հետո:
– Ստեփան Մինասյանը` ՀԺԿ քարտուղարը, եկավ, ինչ-որ բացատրություններ տվեց, փորձեց ներկայացնել, որ կարելին անում է երևութապես: Այլ բան չեղավ, այլ անդրադարձ:
– Ինչու՞ եք միայն Մարդու իրավունքների խնդիրներին անդրադառնում, մյուս հարցերում այս պատգամավորները թերացումներ չունե՞ն:
– Իհարկե, կան, բայց դա իմ կարողության սահմաններից դուրս է, հետո նախասիրության խնդիր էլ կա, էլի, առաջնահերթություններ, մարդու իրավունքներն ինձ համար ամենաառաջնային խնդիր են:
– Շատերը լավատես են, նշում են, որ քաղաքացիների գիտակցությունն արդեն բարձրացել է:
– Ճիշտն ասած` դրական և բացաական պրոցեսներ կան, բայց բացասականը շատ ավելի մեծ տեմպերով է զարգանում: Իհարկե, դրական բաներ լինում են, բայց մեր կորուստները շատ ավելի մեծ են` և որպես երկիր, և որպես քաղաքացիական հասարակություն, ցանկացած բնագավառում կորուստները ձեռքբերումներից ավելին են:
– Կառավարության նոր կազմ ունենք…
– Ինձ չի հետաքրքրում, ինձ ընդհանրապես չի հետաքրքրում, ի՞նչն է նոր: Հիմիկվա մեր հասարակությունը շատ նման է 70 – 80 – ական թվականների Սովետին: Եթե ժամանակի տեխնոլոգիական փոփոխությունները հաշվի առնենք, մոտավորապես կարելի է ասել` այսօր էնքան ենք տրտնջում, որքան տրտնջում էինք Սովետի ժամանակ: Այսպես ասած` բոլորն ամեն ինչ գիտեին, բայց ոչ ոք ոչինչ չէր անում, մոտավորապես էդպիսի իրավիճակ է:
– Առկա անտարբերության պատճառը ո՞րն է` առաջնորդողի բացակայությունը, մարդիկ հուսահատ են կամ ծուլություն կա:
– Փառք Աստծո, որ առաջնորդ չունենք, դա` համար առաջինը, երկրորդը, երևի թե հենց էդ խնդիրն է, որ մարդիկ առաջնորդներ են փնտրում: Ամեն մեկն ինչ-որ բան ունի, բայց ներքուստ մի առաջնորդ է փնտրում, երևի դրանից է, որ ինչ-որ բան էն չի, շատ ավելի դրական, կարծում եմ` մեծամասշտաբ տեղաշարժերը կլինեն էն ժամանակ, երբ յուրաքանչյուր ոք ընդունի, որ առաջնորդ չկա և չի լինելու, և ինքն անի էն, ինչ որ գտնում է ճիշտ է և իր կարելիության սահմաններում է:
– Կարծում եք` հաշվետու՞ կլինեն ՀԱԿ պատգամավորները Ձեզ, այդ հաշվետվությունն ի՞նչ ձևով պիտի լինի:
– Հրապարակային, օրինակ` կարող եմ ասել, ես Նիկոլ Փաշինյանից ամենաքիչ ակնկալիքն ունեմ հաշվետվության, որովհետև նա ամեն օր հաշվետվություն է ներկայացնում: Ես չգիտեմ` նա այսպես ասած այդ տեխնոլոգիային է տիրապետու՞մ, ես տեղյակ եմ ամենօրյա նրա գործունեության մասին, հետևաբար` առանձին հաշվետվություն համարյա չեմ ակնկալում, այլ հարց է, որ լինի այսպես ասած հարթակ բանավեճի` ինչն է ճիշտ, ինչն է սխալ, ինչն է բավարար, ինչն է անբավարար: Դա այլ հարց է, կարելի է քննարկել, կլինի հաջորդ փուլը, բայց օրինակ` կոնկրետ այսօր որ ես ներկայացել եմ ԱԺ ՀԱԿ պատգամավորի տան դիմաց, կարող եմ ասել` ինձ ոչ մի բան հայտնի չէ` այդ հանձնաժողովում իմ պատգամավորը ներկա՞ է, թե ներկա չէ, իմ խմբակցությունը ներկայացուցչություն ունի՞, թե՞ չունի, ես դրանից տեղյակ չեմ: Ճիշտ կլինի` լինի հրապարակային, երկու տարվա ՀԱԿ խմբակցությունը ներկայացնի առանձին-առանձին` որ հանձնաժողովում ինչ գործունեություն է ունեցել, շատ կարևոր է` դա ձևակերպում եմ որպես իրավունքի ինստիտու՞տ, թե՞ ողորմածության դուռ:
Մանրամասները` տեսանյութում:
