«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցության փոխնախագահ, փորձագետ Անուշ Սեդրակյանը:
– Տիկին Սեդրակյան, հետաքրքիր է Ձեր կարծիքը երկրորդ նախագահի վերջին հարցազրույցի մեսիջների վերաբերյալ: Կարծում եք՝ գործընթացները կարագանա՞ն:
-Հայաստանը այժմ երկու տիպի ազդեցությունների շղթայում է: Մի ազդեցությունը մենք սովոր ենք գերագնահատել, մյուսը՝ թերագնահատել: Ազդեցություններից մեկը, որ գերագնահատում ենք, աշխարհաքաղաքականությունն է, իսկ երկրորդը՝ հասարակության մասնակցությունը: Կարծում եմ՝ առաջին, երկրորդ, երրորդ, նույնիսկ չորրորդ նախագահների անձնական մեսիջները մենք չպետք է դարձնենք այդքան լուրջ հասարակական-քաղաքական քննարկման օբյեկտ, որովհետև իսկապես բոլոր նախագահներն էլ իրավունք ունեն իրենց տեսլականը ներկայացնելու, բայց վերջիվերջո՝ անկախ, ինքնիշխան հանրապետության ուղին պետք է որոշեն ժողովուրդը և ժողովրդավարականճանապարհով ընտրված մարմինները:Քանի դեռ մենք այդ մարմինները չունենք, պետք է այդ մեսիջները գնահատենք իբրև անհատների մեսիջներ և ոչ որպես քաղաքական թրենդ:
–Իսկ ի՞նչ եք կարծում՝ հասարակությունը, ժողովուրդը մինչև 2017-18 թվականները, այսինքն՝ հերթական ընտրությունները, կսպասի՞:
-Ես վստահ եմ, որ գործընթացներ կլինեն, որովհետև մենք գտնվում ենք համաշխարհային «պոստսովետական» տարածքների եռացող գործընթացների համակարգում, չի լինում կղզիացված «նոր էքշըն թերիթորի», այսինքն՝ տարածք, որտեղ գործողություն չի լինում:
–Իսկ ո՞վ է կատարելու այդ գործընթացները:
-Հասարակությունը. երբ ասում ենք՝ քաղհասարակություն, մենք սահմանափակում ենք մարդկանց գործունեության դաշտը: Մարդը կարող է չպատկանել քաղաքացիական հասարակությանը, բայց լինել լիարժեք քաղաքացիև իր հետևից տանել մարդկանց:
–Կարո՞ղ ենք ասել, որ հասարակությունը քաղաքական բոլոր ուժերից՝ քառյակից, այդ իշխանական–ոչ իշխանական ուժերից հիասթափվել է:
-Հասարակությունը եթե ուզում է հիասթափվել քաղաքական ուժերից, այն նախևառաջ պետք է բարձրացնի իր տեղեկատվության աստիճանը, որովհետև չի կարելի գնահատել մարդկանց խարիզմատիկ պահի բոնուսները, չի կարելի գնահատել՝ մարդը համակրելի է, թե ոչ, կամ այդ պահին ինչքան գումար է խոստանում. պետք է գնահատել երկարաժամկետ ծրագրերը: Մինչև հասարակությունը դա չգնահատի, նա այդպես էլ կտատանվի կեղծ ընդդիմության և կեղծ իշխանության սահմաններում:
–Մենք քառյակը կարո՞ղ ենք կեղծ ընդդիմություն համարել՝ թարմ օրինակ բերելով ԱԺ նախագահի թեկնածուների քվեարկությունը:
-Եթե մարդիկ կան, որոնց համար դա խնդրահարույց հարց էր, կոնկրետ ինձ համար այդպես չէր: Եթե ընդդիմությունը ինքնակազմակերպվում էկարճաժամկետ օգուտներ քաղելու համար, ուրեմն դա կառուցվածքային ընդդիմություն չէ:Ընդդիմությունը պետք է առաջնորդվի կայուն գաղափարախոսությամբ, որն արմատապես պետք է տարբերվի իշխանության գաղափարախոսությունից:
–Իսկ ՕԵԿ-ը կարո՞ղ է այդպիսի ընդդիմություն լինել:
-Թող որոշի հասարակությունը, ինձ թվում է՝ հասարակությունը պետք է ստանձնի իր հիմնական դերը՝ Հայաստանի հիմնարար ընդդիմադիր դաշտի դերը:
