Դեռևս 2006թ.-ի շեմին Պետական ռեգիստրում գրանցված 60-ից ավելի կուսակցություններ ենթակա էին լուծարման` առնվազն, բոլոր մարզերում օրենքով սահմանված տարածքային ստորաբաժանումներ չունենալու հիմքով: Սակայն, ի հակառակ դրան, նրանցից մոտ երկու տասնյակին մասնակից դարձրեցին 2007թ. ԱԺ ընտրություններին:
Այդ ընտրություններից հետո, գրեթե նույն կուսակցությունների լուծարման համար սկսեց գործել Օրենքի ևս մեկ պահանջ, այն է` ԱԺ իրար հաջորդող ընտրություններին չմասնակցելը կամ 1%-ից պակաս ձայն ստանալը: Սակայն, առ այսօր, Պետական ռեգիստրում գրանցված այդ «կուսակցությունները» շարունակում են գոյատևել, իսկ ոմանք, արդեն աղմուկ են բարձրացրել ընտրություններին մասնակցելու համար: Ավելին, հհկ-ականները, տարիներ շարունակ, նրանց միջոցով են իրականացնում նաև իրենց «ժողովրդավարական» միջոցառումները, որոնց վառ օրինակն է Հանրային խորհուրդը:
Պետական լիազոր մարմինը /Արդարադատության նախարարություն/ բացարձակ անգործություն է ցուցաբերում այս խնդրում իր լիազորությունների կատարման ուղղությամբ` առաջարկելով անգամ, իր փոխարեն դիմել «կուսակցություններին»:
Սակայն, երբ փորձեցինք դիմել, մասնավորապես, դրանցից երկու առավել տպավորիչներին, այն են` ՍԻՄԿ /միակն է, որ ունի ակադեմիկոս ղեկավար/ և ԱԺԿ /Արդարադատության նախարարը նրա համակիրներից էր/, ապա ոչ միայն տարածքային ստորաբաժանումներ չհայտնաբերեցինք, այլև, օրինակ ԱԺԿ-ում, առ այսօր նրա ղեկավար մարմնի տեղը չի գտնվում:
Ինչևէ, այս խնդիրների շուրջ, արդեն, երրորդ ամիսն է, որ տեղեկատվություն չենք կարողանում ստանալ Պետական լիազոր մարմնից, ինչի առիթով, այսօր բողոք ենք ներկայացրել հհկ-ական վարչապետին: Գուցե նա մեկնաբանի չլուծարված «քաղաքական դաշտի» գոյության պատճառները:
