Երբ Սերժ Սարգսյանի մամուլի խոսնակ Արմեն Արզումանյանը հայտարարեց այն մասին, թե Սարգսյանը հանձնարարել է քայլեր մշակել, որոնց արդյունքում գազի գինը սոցիալապես անապահով խավերի համար կնվազի, Հայաստանում կարծես թե հարց չտրվեց, թե իսկ ինչ ռեսուրսի հաշվին է գազի գինը նվազեցվելու սոցիալապես անապահով խավի համար:
Գաղտնիք չէ, որ Հայաստանն այսօր հազիվ է ծայրը ծայրին հասցնում: Խոսքը պետական բյուջեի եկամուտների հավաքագրման մասին է: Դժվար է ասել, թե ինչ կլինի պետական բյուջեով նախատեսված ծախսերի հետ, մասնավորապես՝ բյուջետային աշխատավարձերի, թոշակների ու նպաստների մասով, եթե չլինի Արժույթի միջազգային հիմնադրամի տրամադրած վարկը: ԱՄՀ ներկայացուցիչներն ավելի վաղ հայտարարել են, որ Հայաստանի պարագայում որոշակիորեն հետ են կանգնում իրենց կազմակերպության սկզբունքից, այն է` վարկ տրամադրել միայն պետական պահուստների համար և բյուջետային վարկեր չտալ, ու Հայաստանի բյուջեին հատկացնում են մոտ 150 միլիոն դոլար փող: Ինչ կլինի Հայաստանում, եթե ԱՄՀ-ն չտա այդ փողը: Հայաստանում քանի մարդ աշխատավարձ, թոշակ կամ նպաստ չի ստանա: Կամ քանի ամիս ուշացումով կստանան մարդիկ իրենց թոշակները, նպաստներն ու աշխատավարձերը:
Ահա այդ պարագայում հարց է առաջանում, թե ինչի՞ հաշվին է Հայաստանում սոցիալապես անապահով խավերի համար նվազեցվելու գազի գինը: Իհարկե լավ է, որ նվազեցնելու են: Ավելին, պետք է նաև այլ հարցերում աջակցել այդ խավին: Բայց այդ ամենի գնի հարցը շատ կարևոր է, որովհետև գուցե այսօր վայելելով էժանացված գազը, վաղը, երբ անցնեն խորհրդարանի և նախագահի ընտրությունները, այդ խավերը շատ ավելի թանկ վճարեն թե՛ գազի, թե՛ մնացած ամեն ինչի համար: Ավելին, թանկ կարող են վճարել ոչ միայն սոցիալապես անապահով խավերը, այլև ողջ հասարակությունը, ողջ երկիրն ընդհանրապես: Մյուս կողմից, այսօր ամբողջ Հայաստանն է սոցիալապես անապահով խավ դարձել, բացառությամբ, իհարկե, իշխանություն-օլիգարխիա սիմբիոզի: Եվ եթե գազի գինն էժանանա այդ սիմբիոզի հաշվին, ապա դա կարելի է միայն ողջունել:
Միանգամայն դրական կլինի, եթե էժանացումը տեղի ունենա գազի մատակարարման գործընթացի օպտիմալացման, այսպես ասած «սև անցքերի» վերացման, ուռճացած ինքնարժեքի նվազեցման շնորհիվ: Սակայն խնդիրն այն է, որ իշխանություն-օլիգարխիա դուետը Հայաստանում իր հաշվին գրեթե ոչինչ չի անում՝ փշրանքային բարեգործությունից բացի, որի գինն էլ հետո հանում են հասարակության հաշվից: Այնպես որ, շատ մեծ է մտավախությունը, որ գազի էժանացումը ընդամենը լինելու է լավ մտածված մի աճպարարություն, երբ գազի գնի նվազեցված մասը դնելու են հասարակության մի գրպանը, իսկ որոշ ժամանակ անց հավելյալ ճանապարհով հանելու են այդ փողը մյուս գրպանից: Այսինքն՝ եթե ինչ-որ տեղ փակեն «սև անցքերը», միևնույն է, իրենց ախորժակը բաց է մնալու, ինչն էլ նշանակում է, որ փակված անցքերի դիմաց մեկ այլ տեղ նորերն են բացվելու: