«93 թ. Թուրքիայի կողմից Հայաստանի շրջափակումը միտված էր, որ տնտեսապես թուլացներ Հայաստանին և ապահովեր Ադրբեջանի հաղթանակը։ Մենք փորձել ենք կարգավորել Թուրքիայի հետ դիվանագիտական հարաբերությունները։ Իսկ դիվանագիտական հարբերությունների վիժեցնողները նրանք են, ովքեր պատրաստ չեն եղել առանց նախապայմանների հարաբերություններ հաստատելուն, այլ հույսները դրել են ինչ-որ դիվանագիտական խարդավանքների, տնտեսական հզորության վրա, որ կարող են ճնշել Հայաստանին և նախապայմաններով ինչ-որ հարաբերություններ հաստատել». այս մասին մեզ հետ զրույցում ասաց ԱԺ պատգամավոր Հովհաննես Սահակյանը՝ արձագանքելով Թուրքիայի ԱԳ-ին առընթեր ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն Բյուլենթ Արասի այն հայտարարությանը, թե Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև պատերազմի դեպքում Թուրքիան ռազմական օգնություն կցուցաբերի Ադրբեջանին։
Հովհաննես Սահակյանից հետաքրքրվեցինք, թե որքանո՞վ է դա հնարավոր, քանի որ Թուրքիան համարվում է ՆԱՏՕ-ի անդամ երկիր։ Հակառակ դեպքում ստացվում է, որ ՆԱՏՕ-ն ևս իր մասնակցությունն է ունենալու այդ գործընթացում։
«Ես կոչ կանեի միջազգային հանրությանը, նաև ՆԱՏՕ-ի անդամ բոլոր երկրներին, որ իրենք էլ որոշակի վերապահումներ անեն, գնահատականներ տան իրենց անդամ երկիր Թուրքիայի պահվածքին։
Երբ 21-րդ դարում բոլորն ասում են՝ ո՛չ պատերազմին, խնդիրները պետք է հանգուցալուծվեն խաղաղ ճանապարհով, Թուրքիան առանց այդ էլ թեժ այս գծում սադրանքներ է հրահրում և կրակի վրա ավելի շատ բենզին լցնում։ Բայց մեր հույսը միջազգային հանրությունը չէ, մեր հույսը մենք ենք։ Ինչքան ամուր և կուռ ենք թե՛ ներքաղաքական դաշտում, թե՛ արտաքին քաղաքական դաշտում, այնքան Թուրքիայի ուժեղ բանակը և տնտեսական հզորությունը մեզ համար որպես այդպիսին չեն կարող լինել վտանգավոր»,- ավելացրեց Հովհաննես Սահակյանը։
