Ալավերդու «Արմենիան Քափր Պրոգրամ՚» ՓԲԸ կադրերի բաժնի պետ Գոհար Սարգսյանը 1988թ-ից արտադրությունում է աշխատում։ Ինքն այն կանանցից է, որ իր տեղը կարողանում է գտնել կյանքում, բայց կարծում է, որ այսօր Ալավերդիում կանանց մասին մտածող չկա։
«Նախկինում կարի ֆաբրիկա, տեքստիլ արտադրամաս կային, որտեղ աշխատում էին հարյուրավոր կանայք և աղջիկներ. այսօր Ալավերդիում միակ աշխատատեղը «Էյ Սի Փին» է, որը արտադրություն է և տղամարդկանց աշխատավայր»,- ասում է Գ. Սարգսյանը։
Տիկին Գոհարից բացի` արտադրությունում ևս 85 կին է աշխատում, մնացած 620 հոգին տղամարդիկ են։
«15 հազար բնակչություն ունեցող քաղաքի համար սա խայտառակ ցուցանիշ է»,- մտահոգվում է նա:
Նունե Ալիխանյանը 1988-ից մինչև 94թթ մասնակցել է Ղարաբաղում տեղի ունեցող մարտական գործողություններին. սահմանն է պահել։ Դիպուկ հրաձիգ է եղել ու Կուբաթլուի մարտերի ժամանակ աջ ուսից վիրավորվել է, իսկ Մարտակերտի` Թալիշի բարձունքներում երկրորդ անգամ է վիրավորվել՝ ոտքից ստանալով բեկորային վնասվածքներ։ Պարգևատրվել է «Մարշալ Բաղրամյան» շքանշանով, ԵԿՄ անդամ է։
Բայց այսօր Նունե Ալիխանյանը գործազուրկ է և հազիվ է կարողանում մեծացնել իր երկու անչափահաս երեխաներին:
«Ես կարծում եմ, որ կանայք շատ ավելի լավ կարող են աշխատել, միայն թե նրանց համար աշխատանք լինի: Պատերազմի ժամանակ կնոջը զենք էր վստահվում, և նրանք տղամարդկանց հետ հավասարը հավասարի իրավունքներ ունեին, այսօր տեսեք, թե քանի՞ կնոջ է վստահված ղեկավար պաշտոն»,-ասում է Նունեն։
Վերջինիս կարծիքով, կանայք ավելի լավ կարող են ղեկավար պաշտոններում աշխատել, քանի որ նրանք ամեն ինչին կարող են մոտենալ մայրաբար, բնազդը կարող է հուշել և հաճախ հեռու պահել սխալներ թույլ տալուց:
Տիկին Նունեն կարծում է, որ այսօր կանանց ներգրավվածությունը քաղաքական և տնտեսական կյանքին շատ քիչ է:
Նշենք, որ Ալավերդու զբաղվածության տարածքային կենտրոնում գրանցված աշխատանք փնտրող քաղաքացիների 70 տոկոսը կանայք են։
