«Առաջին լրատվականի» զրուցակիցն է «Ժողովրդավարական հայրենիք» կուսակցության փոխնախագահ, Հայ ազգային կոնգրեսի քաղխորհրդի անդամ Ղուկաս Մեհրաբյանը:
– Պարոն Մեհրաբյան, Հայ ազգային կոնգրեսի Մարտի 1-ի հանրահավաքում Լևոն Տեր–Պետրոսյանը 15 կետից բաղկացած պահանջ ներկայացրեց իշխանություններին: Երկու տարի առաջ էլ, 2009թ. հունիսի 12-ի հանրահավաքում Լևոն Տեր–Պետրոսյանն առաջարկեց 12 կետից բաղկացած մի պլատֆորմ, որի շուրջ պետք է միավորվեին ընդդիմադիր ուժերը, ինչը, սակայն, տեղի չունեցավ: Չե՞ք կարծում, որ այս անգամ էլ այդ պահանջներին իշխանությունները ոչ մի կերպ չեն ընդառաջի:
– Ես չէի համեմատի այդ պլատֆորմը հանրահավաքում ներկայացրած պահանջների հետ: Եթե երկու տարի առաջվա հանրահավաքում Լևոն Տեր–Պետրոսյանն ուղղակի խորհուրդ էր տալիս ընդդիմադիր ուժերին միավորվել, ապա վերջինը հանրահավաքի որոշում է: Բոլոր պահանջները իրատեսական են և ունեն հիմնավորում: Բոլորս էլ գիտենք, որ գործում է հանցագործ կառավարման համակարգ: Ռոբերտասերժական իշխանության տարիներին բանակի վերնախավը, գործարար աշխարհը, պետական կառավարման համակարգը վերածվեցին հանցագործ խմբերի: Այլ հարց է` իշխանությունների մտավոր կարողությունները բավարարո՞ւմ են այդ ամենը հասկանալու համար, թե՞ ոչ: Նրանք պետք է հասկանան, որ ընտրություններ կեղծելուց, մարդկանց սպանելուց հետո չեն կարող խաբել միջազգային հանրությանը: Այդ ամենի մասին արտերկրում շատ լավ գիտեն: Եվ այդքանից հետո Հայաստանը աշխարհին ներկայանում է իր հանցագործ վարչախմբով, որը միայն վնասում է Հայաստանի շահերին: Տեսեք, արաբական աշխարհում և մեր երկրում էլ պայքարի էությունը նույնն է` պայքար բռնապետության դեմ: Արաբական աշխարհում շեյխը համարվում էր ալլահի ներկայացուցիչ, և միշտ դա հանդուրժել են: Բայց նույնիսկ մուսուլմանական աշխարհում էլ են հասկացել, որ այդպես հնարավոր չէ: Հնարավոր չէ հանդուրժել, որ մեկը ստանա օրական երկու–երեք դոլարի հասնող աշխատավարձ, իսկ մյուսը լողա ոսկեղենի և ադամանդեղենի մեջ: Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի վարչախումբը արևելյան բարքերի կրողն է: Հայաստանն ու Ադրբեջանն այդ առումով չեն տարբերվում իրարից: Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի պատկերացումները պետականության մասին չեն տարբերվում ջեբկիրի պատկերացումներից: Նրանք շահարկում են Լեռնային Ղարաբաղի հարցը` ասելով, որ եթե իրենք հեռանան և գա ուրիշ իշխանություն, ապա կհանձնի Լեռնային Ղարաբաղը: Պատահական չէ, որ Ալիևն էլ իր հերթին է հոխորտում: Միգուցե սա փոխհամաձայնեցված է արվում: Քանի դեռ Հայաստանում չի հաստատվել ժողովրդավարութուն, ԼՂ հարցի խաղաղ լուծման մասին մտածելն անիմաստ է:
–Ի տարբերություն նախորդ հանրահավաքների` այս հանրահավաքում նաև սոցիալական պահանջներ ներկայացվեցին: Ըստ Ձեզ` դա կարո՞ղ է նպաստել, որ ընդդեմ Հայաստանում իշխող վարչախմբի բողոքի ալիք բարձրացնեն նաև սոցիալապես անապահով խավերը, որոնք մինչ այժմ կա՛մ անտարբեր են գտնվել, կա՛մ էլ բավարար ակտիվություն չեն ցուցաբերել մարդու իրավունքների ոտնահարումների նկատմամբ:
– Ես չէի առանձնացնի մարդու իրավունքների ոտնահարումները աղքատությունից կամ սոցիալական խնդիրներից: Բոլոր այդ խնդիրներն էլ կարևոր են: Այսօր բողոքավորների զանգվածը շատ ավելի մեծ թիվ է կազմում, քան մի քանի տարի առաջ: Եթե նրանք այդ ամենը շարունակում են և չեն հասկանում, որ Հայաստանը ներկայացնում է ոչ լեգիտիմ իշխանություն, որը մերժված է սեփական ժողովրդի կողմից, ուրեմն դավաճաններ և հանցագործներ են: Վրաստանի և Ադրբեջանի ինտերնետային կայքերից կարելի է ծանոթանալ, թե նրանց կառավարող վերնախավը կրթական, ինտելեկտուալ ինչ մակարդակ ունի և համեմատել Հայաստանում իշխող վարչախմբի ինտելեկտուալ կարողությունների հետ: Մի՞թե կարելի է խավարամտությամբ առաջ շարժվել:
–Վերջերս ՀՀ–ում ԱՄՆ դեսպան Մարի Յովանովիչը, ելույթ ունենալով Երևանի պետական համալսարանում, կարևորել է քաղաքացիական հասարակության ակտիվությունը` նշելով, որ թե՛ ԱՄՆ–ն, թե՛ ժամանակակից Հայաստանը ծնունդ են առել քաղաքացիական հասարակությունից: Ըստ Ձեզ` այդ ելույթով Յովանովիչը ուղերձ չի՞ հղում Հայաստանի իշխանություններին, ընդդիմությանը, հասարակությանը` ցույց տալով, որ ԱՄՆ–ն անտարբեր չէ Հայաստանում տեղի ունեցող գործընթացների նկատմամբ:
– Մարի Յովանովիչն իր ելույթով ցույց է տալիս, որ Արևմուտքում շատ լավ գիտեն, թե ինչ են իրենցից ներկայացնում Հայաստանի իշխանությունները: Ես չեմ կարծում, որ մենք պետք է հետևենք այն բանին, թե ինչ են մեր մասին խոսում Արևմուտքում կամ Ռուսաստանում, որպեսզի իմանանք, թե ինչ է կատարվում կամ ինչպիսի երկրում ենք ապրում: Այդ մոտեցումն ինձ համար անընդունելի է:
–Մարտի 1-ի հանրահավաքին մասնակցեց նաև «Ժառանգություն» կուսակցության ղեկավար Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, որը 2008թ. Մարտի 1-ից հետո չէր մասնակցում ՀԱԿ–ի հրավիրած հանրահավաքներին: Ինչո՞վ է պայմանավորված նրա այդ քայլը: Հնարավո՞ր է, որ այս անգամ էլ «Ժառանգությունը» սատարի ՀԱԿ–ին:
– Ես Րաֆֆի Հովհաննիսյանին երբեք չեմ համարել լուրջ քաղաքական գործիչ: Նա, լինելով իշխանական համակարգում, համագործակցության կոչեր է արել միաժամանակ ՀԱԿ–ին, Դաշնակցությանը և իշխանական ուժերին:
– «Արմատ» կենտրոնը, որի կազմում էիք նաև Դուք, ժամանակին ակտիվ գործունեություն էր ծավալում և հանդես էր գալիս մամուլի էջերում քաղաքագիտական, տնտեսագիտական վերլուծություններով: Ինչո՞ւ է «Արմատը» լռել հիմա:
– Այն ժամանակ իրավիճակն ուրիշ էր, հիմա` ուրիշ: Հիմա մենք զբաղված ենք ավելի շատ գործնական աշխատանքներով: Ի դեմս ՀԱԿ–ի` այսօր գործ ունենք մի հզոր կառույցի հետ, որն օգտագործում է նաև «Արմատ»-ի ռեսուրսները:
