«Բիրմինհեմ»-ի հետ եզրափակիչ խաղի նախօրեին անգլիական մամուլում շատ էր խոսվում, այն մասին, որ վերջապես 7 տարվա ընդմիջումից Արսեն Վենգերի թիմը հնարավորություն է ստացել որևէ մրցանակ նվաճելու, բայց եթե «Արսենալ»-ը 1995 թվականին նվաճել էր Անգլիայի գավաթը, ապա «Բիրմենհեմ»-ը վերջին անգամ 1963 թվականին է նման հաջողության հասել:
Այս հանդիպման բացահայտ ֆավորիտը Վենգերի սաներն էին: Թիմն ընթանում է աշխարհի ուժեղագույն առաջնության մրցաշարային աղյուսակի երկրորդ հորիզոնականում ելույթները շարունակում է Չեմպիոնների լիգայի խաղարկությունում, ինչպես նաև Անգլիայի գավաթի խաղարկության քառորդ եզրափակիչում է: «Բիրմինհեմ»-ն ի տարբերություն անվանի մրցակցի, պայքարում է ընդամենը իր տեղը Պրեմիեր լիգայում պահելու համար: Այստեղ պարզապես մի կարևոր հանգամանք կա. եթե թիմերը հասել են լիգայի գավաթի եզրափակիչ և խաղում են «Ուեմբլ»-ի մարզադաշտում` 88 հազար երկրպագուների աչքի առջև, ապա համաձայնեք, որ նրանցից մեկին ֆավորիտ համարելը տեղին չէ:
Հանդիպումը սկսվեց առանց կողմերի հետախուզության և իսկապես խաղադաշտում չէր երևում թիմերից մեկի բացահայտ առավելությունը մյուսի նկատմամբ: Առաջին խաղակեսն անցավ փոխնիփոխ գրոհներով: Առաջինը հաջողության հասան Մակլիշի սաները: 28-րդ րոպեին անկյունայինի խաղարկումից հետո բարձրահասակ Նիկոլա Ժիգիչը գլխի հարվածով բացեց հաշիվը: 11 րոպե անց Արշավինի փոխանցումից հետո Ռոբին վան Պերսին հավասարեցրեց այն:
Երկրորդ խաղակեսի սկիզբը նույնպես անցավ թիմերի փոխադարձ գրոհներով: Դրվագներից մեկում Շեսնիին օգնության հասավ դարպասաձողը, մի քանի անգամ էլ Ֆոստերը փրկեց իր թիմին: Շուտով խաղը հանգստացավ, և երբ թվում էր այն կտեղափոխվի լրացուցիչ ժամանակ «Արսենալ»-ի պաշտպանի ու դարպասապահի մանկական սխալից օգտվեց ընդամենը 6 րոպե առաջ խաղադաշտ դուրս եկած Օբաֆենի Մարտինսը (89):
«Բիրմինհեմ»-ը նվաճեց Անգլիայի լիգայի գավաթը: Ողջ թիմը հերոսացավ, Ալեքս Մակլիշն իր անունը գրեց պատմության մեջ, իսկ Արսեն Վենգերի «Արսենալ»-ը այս անգամ էլ մնաց ձեռնունայն: