Երեկ` հունվարի 24-ին, Մոսկվայում աշխատանքային հանդիպում անցկացրեցին Հայաստանի, Ադրբեջանի եւ Ռուսաստանի ԱԳ նախարարներ Էդվարդ Նալբանդյանը, Էլմար Մամեդյարովն ու Սերգեյ Լավրովը: Օրակարգում են եղել Ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորմանն առնչվող հարցերը: Պաշտոնական լրահոսում կայացած հանդիպման արդյունքների վերաբերյալ ոչինչ չի ասվում:
Պահպանվող լռությանը գալիս են փոխարինելու տարբեր մոսկովյան վերլուծաբանների և ռուս քաղաքական գործիչների Ղարաբաղում մարտական գործողությունների վերսկսման հավանականության մասին ենթադրությունները: Անգամ նշվում են պատերազմի վերսկսման կոնկրետ ժամկետներ` 2011թ. վերջ կամ 2012թ. ամառ:
Վերլուծությունների ու կարծիքների ձևավորման համար որպես հիմք տվյալ գործիչների մոտ գլխավորապես մատնանշվում են Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի անընդհատ ահագնացող ռազմական հռետորաբանությունը և տարեցտարի Ադրբեջանի ռազմական բյուջեի բազմապատկումները: Սակայն Ալիևի վերջին շրջանի արևմտամետ քայլերն ու Բաքվում վերջին օրերին տեղի ունեցած առանձին հանդիպումները հիմք են տալիս պնդելու, որ տվյալ ենթադրությունների հիմքում կարող է ընկած լինել սովորական շանտաժի լեզուն: Հունվարի 13-ին Եվրահանձնաժողովի նախագահ Բարոզոյի Ադրբեջան կատարած այցից հետո, որի ժամանակ կնքվեցին Արևմուտքի համար շատ կարևոր երկու միջազգային պայմանագրեր, Բաքվի նկատմամբ Կրեմլի նման քաղաքականության որդեգրումը առավել հավանական է թվում: Ընդ որում, որ այդ այցից հետո դեպի Բաքու շտապեցին նաև այլ պատվիրակություններ: Դրանց թվում հատկանշական է հունվարի 22-ին ՌԴ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Սերգեյ Նարիշկինի գլխավորած պատվիրակության այցը Բաքու, որի շրջանակներում քննարկվեցին նաև ռուս-ադրբեջանական համագործակցության հետագա ամրապնդման վերաբերյալ հարցեր: Այս այցին հունվարի 24-ին հետևեց Հարավային Կովկասում Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Պիտեր Սեմնեբիի այցը: Իլհամ Ալիևի հետ վերջինիս հանդիպման ժամանակ քննարկվեցին Եվրամիության հետ հետագա համագործակցության խորացման և ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման վերաբերյալ հարցեր, ինչպես նաև առանձնահատուկ ուշադրություն դարձվեց Բարոզոյի այցի արդյունքում կնքված պայմանագրերի նշանակությանը:
Դեպի Բաքու բոլոր այս այցելություններն ու միջազգային տարբեր ատյաններում Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության շուրջ արված հայտարարությունները գալիս են ապացուցելու, որ մոսկովյան վերլուծաբանների ու առանձին գործիչների պատերազմի վերսկսման վերաբերյալ կարծիքները խնդիր ունեն Ալիևի վարչակազմին զգուշացնելու Արևմուտքի հետ հարաբերությունների խորացման անհեռանկարայնությունը, որը հղի է պատերազմի վերսկսման վտագով: Մի պատերազմ, որը Կովկասում առանց Ռուսաստանի ներգրավվածության նոնսենս է: Ուստի պատերազմի վերսկսման վերաբերյալ մոսկովյան հիշեցումները սովորական շանտաժի վկայություն են դառնում: Հիշեցումներ, որի առանցքում գտնվող պատերազմը երբևէ կարող է և իրականություն դառնալ, եթե Բաքուն չդադարեցնի իր խաղերը Արևմուտքի հետ:
