«Պետական կարիքների զոհեր» հասարակական կազմակերպության նախագահ Սեդրակ Բաղդասարյանը, ով տարիներ շարունակ զբաղվում է Երևանի Բուզանդի փողոցից և Հյուսիսային պողոտայից վտարված բնակիչների իրավունքների պաշտպանությամբ, բնակություն հաստատելու նպատակով Թուրքիա մեկնած Մարիամ Գիշյանի մասին ասաց հետւեյալը. «Երևանի Լալայանց 30 փողոցի բնակիչ Մարիամ Գիշյանը դիմել էր մեր կազմակերպությանը, որպեսզի օգնենք իրեն: «Բաց հասարակության ինստիտուտի» հիմնադրամի և փաստաբան Մուշեղ Շուշանյանի միջոցով մենք այսօր էլ պայքարում ենք` վերականգնելու Մարիամ Գիշյանի ոտնահարված իրավունքները»: Սեդրակ Բաղդասարյանը մեզ տեղեկացրեց, որ Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատարանի` 2003 թ. կայացրած վճռով պետական կարիքների համար պետք է վերցվեր Մարիամ Գիշյանի գույքը,Երևան քաղաքի վարչական սահմաններում հատկացվեր չորս սենյականոց բնակարան` միջինացված շուկայական արժեքի սահմաններում կնքելով օտարման պայմանագիր, կամ էլ որպես փոխհատուցում տրվեր համարժեք գումար, որից հետո էլ նրան պետք է վտարեին: Այդքանից հետո Արդարադատության նախարարության դատական ակտերի հարկադիր կատարման աշխատակիցները Մարիամ Գիշյանին և նրա հինգ երեխաներին վտարում են իրենց բնակարանից` դրանով իրենց գործը համարելով ավարտված: Ուշագրավ է, որ Մարիամ Գիշյանի որդին այդ ժամանակ գտնվելիս է եղել զինծառայության մեջ, իսկ զինծառայությունն ավարտելուց հետո հայտնվում է փողոցում: Մեզ հայտնի դարձավ, որ Մարիամ Գիշյանի շահերը ներկայացնող փաստաբան Մուշեղ Շուշանյանը դիմումներ է հղել ԱՆ ԴԱՀԿ ծառայություն, Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարան և Երևան քաղաքապետարանի ԾԻԳ: Փաստաբանը խնդրել է պարզաբանումներ ներկայացնել, թե ինչու Մարիամ Գիշյանի նկատմամբ չի կատարվել դատարանի` օրինական ուժի մեջ մտած վճիռը և չի տրամադրվել չորս սենյականոց բնակարան: Մինչդեռ ԱՆ ԴԱՀԿ-ից մայոր Ա. Մարտիրոսյանը փաստաբան Մուշեղ Շուշանյանին պատասխանել է, որ լուսապատճենները չի կարող տրամադրել, քանի որ 24. 02. 2010 թ. թիվ 26-Ա հրամանի համաձայն դրանք ոչնչացվել են: Սեդրակ Բաղդասարյանը հիշեցնում է, որ խոսքն այն կատարողական վարույթի մասին է, որը վերաբերել է Մարիամ Գիշյանի վտարմանը: Իսկ ԱՆ ԴԱՀԿ-ն 01/08-27/04 կատարողական վարույթ է հարուցել 14.01. 2004 թ., այն բանից հետո, երբ 2003 թ.դեկտեմբերի 9-ին առաջին ատյանի դատարանը վճիռ էր կայացրել Մարիամ Գիշյանին չորս սենյականոց բնակարան հատկացնելու վերաբերյալ: Մարիամ Գիշյանը, ըստ մեր զրուցակցի, չունենալով բավարար իրավական գիտելիքներ, տեղյակ չլինելով դատարանի կայացրած վճռից, չի կարողացել պաշտպանել իր իրավունքները: «Քաղաքացուն շպրտել են փողոց, ձեռքերը լվացել, մի կողմ են քաշվել»,- ասաց Սեդրակ Բաղդասարյանը, որն այս ողջ պատմության մեջ մեղավոր է համարում և ԴԱՀԿ-ին, և Երևանի քաղաքապետարանին և մեր դատական համակարգին: Մեր զրուցակիցը անդրադարձավ նաև այն փաստին, որ շատերը մեղադրում են Մարիամ Գիշյանին, թե ինչու է նա մեկնել թշնամի համարվող երկիր և այնտեղ բնակության համար պայմաններ խնդրել Թուրքիայի իշխանություններից: Սեդրակ Բաղդասարյանը հիշեցնում է, որ Մարիամ Գիշյանը պայքարել է հնարավոր բոլոր միջոցներով, իր երեխաների հետ նա օրեր ու շաբաթներ շարունակ գիշերել է այգիներում, բազմիցս ահազանգել, սակայն իշխանություններն այդ ամենը մատնել են քար անտարբերության: Նա նամակ է գրել նաև Սերժ Սարգսյանին, որն այդ ուղղությամբ որևէ քայլ չի արել: «Ոչ մեկին Մարիամ Գիշյանի և նրա հինգ երեխաների ճակատագիրը չի հետաքրքրել անգամ այն բանից հետո, երբ նա հայտարարել է իր` Թուրքիա գնալու և այնտեղի իշխանություններից քաղաքական ապաստան ստանալու մտադրության մասին»,- ասաց Սեդրակ Բաղդասարյանը:
