Thursday, 28 03 2024
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ
20:40
Սևաստոպոլում ռազմական ինքնաթիռն ընկել է ծովը
Ռուսաստանցիները կորցնում են հետաքրքրությունը Դուբայի նկատմամբ
Ադրբեջանը հրաժարվում է սահմանազատումից՝ Հայաստանին ներկայացնելով ահաբեկիչ և օկուպանտ
Հայկական լեռնաշխարհը պատմականորեն եղել է համաշխարհային քաղաքակրթությունների խաչմերուկ. ՀՀ նախագահ
ԿԳՄՍ նախարարն ու փոխնախարարն այցելել են «Թատրոն տանիքում» այլընտրանքային թատրոն
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
ԱԺ պատգամավորներն աշխատանքային այցով կգործուղվեն Բեռլին

Լիսաբոն չգնալը Հայաստանի իշխանությունների անսկզբունքայնության հետևանք է

«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ, Ռազմավարական և ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի փորձագետ Մանվել Սարգսյանը
– Սերժ Սարգսյանը հրաժարվեց մասնակցել նոյեմբերի 19-20-ը Լիսաբոնում կայացած ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովին: Պարոն Սարգսյան, որքանո՞վ եք հիմնավոր համարում այդ որոշման պաշտոնական բացատրությունը:
– Պաշտոնական հայտարարությունում նշված պատճառաբանությունը որևէ նշանակություն չուներ, քանի որ միջազգային ցանկացած կազմակերպությունում արված հայտարարություններում մշտապես ընդգծվում է երկրների տարածքային ամբողջականությունը, մանավանդ որ` եզրափակիչ փաստաթղթում ընդհանրապես գոյություն չուներ Ղարաբաղ տերմինը: Կարծում եմ, Լիսաբոն չգնալու մասին որոշումը կայացվել է Մոսկվայում` Սարգսյան-Մեդվեդև հանդիպման ժամանակ: Պարզ երևում է, որ պաշտոնական բացատրությունները և իրականությունը միմյանցից տարբեր են: Ավելի շուտ, ես կարծում եմ, պատճառները պետք է ՆԱՏՕ-Ռուսաստան հարաբերությունների մեջ տեսնել:
– Իսկ հնարավո՞ր է, որ Սերժ Սարգսյանի այդ քայլը այլ` ավելի անդառնալի հետևանքներ ունենա:
– Ի վերջո, Հայաստանը ՆԱՏՕ-ի անդամ չէ, և հետևանքների մասին խոսելն առայժմ անտեղի է, քանի որ ՆԱՏՕ-ն ամեն կերպ հեռու է մնում Ղարաբաղի խնդրից: Ավելին, ինֆորմացիոն հոսքերն այնքան խճճված են, որ այսօր արդեն խոսում են, թե ՀՀ պաշտպանության և ԱԳ նախարարները հանդիպել են ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի հետ, սակայն հետո դա էլ հերքվեց: Այսինքն` մի քիչ անլուրջ վիճակ է ստեղծվել, ինչն էլ Հայաստանի չկողմնորոշվելու արդյունքն է: Եթե որոշումները ընդունվում են ոչ թե երկրում, այլ ուրիշների, մասնավորապես Ռուսաստանի հետ խորհրդակցելով, ապա բնական է, որ արդյունքն էլ սա պետք է լիներ: Այստեղ ավելի շատ անսկզբունքայնության նշաններ են դրսևորվում:
– ԼՂ-ում կայացած զորավարժությունների ընթացքում Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, թե յուրաքանչյուր զինվորի կյանք կարևոր է իր համար, ինչին հաջորդեցին ԼՂ ՊԲ-ում նոյեմբերի 19-ին տեղի ունեցած դեպքերը, որոնց, սակայն, բարձրաստիճան մակարդակով արձագանքներ դեռևս չեն եղել: Ձեր գնահատմամբ, հայոց բանակում այս խնդիրները ինչի՞ արդյունք են, և ինչո՞ւ «յուրաքանչյուր զինվորի կյանքը կարևորողները» քայլեր չեն ձեռնարկում նման իրավիճակը փոխելու ուղղությամբ:
– Այս ամենը առաջին հերթին ցույց է տալիս, որ պաշտոնյաների վստահ հայտարարությունները և իրականությունը միմյանցից տարբերվում են. ցավալին այն է, որ նման միջադեպերը բանակում շարունակվում են, սակայն բարձրագույն պաշտոնյաներից որևէ մեկը ոչ մի պատասխանատվության չի ենթարկվում: Եթե այս ամենը մեկ ուրիշ բանակում լիներ, ապա պաշտպանության նախարարը վաղուց տեղում չէր լինի: Իսկ մեզ մոտ մարդիկ գիտեն, որ իրենք պատասխան չեն տալու զինվորների կյանքի համար, դրա համար էլ այդ ամենը շարունակվում է: Հասարակությունը պետք է ավելի ուժեղ ձայն բարձրացնի և պահանջի, որ բոլորը ենթարկվեն պատասխանատվության, և հենց բարձր պաշտոնյաները, այլ ոչ թե աչք փակելու համար ինչ-որ մի քանի հրամանատարներ:
– Պարոն Սարգսյան, ինչպե՞ս կմեկնաբանեք ԼՂ-ում անցկացված զորավարժությունների ժամանակ Սերժ Սարգսյանի կոշտ հռետորաբանությունը: Կարելի՞ է ասել, որ սա ինչ-որ տեղ Աստանայից առաջ դիրքերի հաստատում է:
– Առաջին հերթին դա պատասխան էր Ադրբեջանի նախագահի վերջին ամիսներին դրսևորած լկտի պահվածքին: Չգիտեմ ինչու, Հայաստանն էլ սկսում է իր քաղաքականությունը կապել Ադրբեջանի հետ, որն ընդհանրապես լավ բան չէ` պետք չի կրկնել այն, ինչ անում է քո հակառակորդը: Մեր քաղաքականությունը պետք է լինի անկախ, ուժը պետք է հստակ երևա, այլ ոչ թե դատարկ խոսակցությունների մեջ: Ես չեմ ողջունում ռեակցիաների միջոցով և խոսքերով արված քաղաքականությունը, դա անլուրջ է: Իհարկե, Սերժ Սարգսյանի կոշտ հռետորաբանությունը նաև խոսք էր նետված միջազգային հանրությանը. երևի թե զգում են, որ Աստանայում լուրջ պահ կարող է լինել, ուստի դրանք նախապատրաստական քայլեր են:
– Ձեր կարծիքով, Սերժ Սարգսյանը որպես ո՞վ էր մեկնել ԼՂՀ` զորավարժություններին: Ո՞ւր մնացին Ղարաբաղի անկախության և սուվերենության մասին իշխանության հոխորտանքները:
– Պարզապես պետք է սկզբունքային լինել: Հանրապետականները մի տարի է` ամեն կերպ փորձում են համոզել, որ իրենք մեղք չունեն, և Քոչարյանն է Ղարաբաղը հանել բանակցություններից, ամեն րոպե խոսում են, թե Ղարաբաղը կայացած պետություն է, իսկ մյուս կողմից էլ` «դիշովի» քայլեր են անում, չես հասկանում, թե ինչի համար: Գուցեև քաղաքականություն է փոխվում. Հայաստանը փորձում է ցույց տալ, թե ինքն է տեր-տիրականը, սակայն չի երևում այդ գիծը, և կարծում եմ, որ իրենք էլ չգիտեն, թե ինչու են այդպես անում:
– Դեկտեմբերի 1-2-ը Աստանայում կայանալիք ԵԱՀԿ գագաթնաժողովի հետ կապված տարատեսակ կարծիքներ և սպասելիքներ են շրջանառվում, մի կողմից խոսվում է «ճանապարհային քարտեզի» մասին, մյուս կողմից էլ` ընդհանրապես հերքվում է որևէ փաստաթղթի ստորագրման հավանականությունը:
– Աստանայի հետ հույս կապում են միջազգային տարբեր փորձագետներ, տարբեր պաշտոնյաներ, սակայն այսօր արդեն ավելի շատ են խոսում, որ այդ գագաթնաժողովից ինչ-որ մեծ հույսեր չունեն: Պատճառն այն է, որ Ադրբեջանի արտգործնախարարը հայտարարեց, որ Աստանայում միջազգային հանրությունը պետք է պարտադրի, որ Հայաստանը ընդունի իրենց համար ցանկալի նորացված Մադրիդյան սկզբունքները: Իրականությունն այն է, որ Ադրբեջանը որևէ կերպ համաձայն չէ ընդունելու Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը, իսկ Հայաստանն էլ չի ընդունել նորացված Մադրիդյան սկզբունքները: Այդ իսկ պատճառով կարծում եմ, որ ինչպես միշտ, Աստանայում էլ խոսվելու է կողմերի պատրաստակամության, քաղաքական կամքի մասին: Այնտեղ նոր բան չի լինի, եթե, իհարկե, կողմերը ինչ-որ կտրուկ քայլեր չանեն: Իսկ այդ կտրուկ քայլերը կախված են Ադրբեջանից, քանզի Հայաստանի պարագայում անգամ հասկանալի չէ, թե նա ինչին է համաձայն, ինչին համաձայն չէ, այնինչ պարզ է, թե ինչին համաձայն չէ Ադրբեջանը:
– Կարծիք կա, որ Արևմուտքը Հայաստանը հանձնել է Ռուսաստանի «խնամքին»: Ուրանի հետ կապված վերջին բացահայտումները ինչ-որ առումով կարո՞ղ են կասկածի տակ դնել Ռուսաստանի` որպես Հայաստանի պրոտեկտորատի արդյունավետությունը:
– Դեռևս վաղ է խոսել այն մասին, որ Ռուսաստանի վերահսկողությունից դուրս
լուրջ բաներ են կատարվում, ավելի շուտ դա լոկալ պրոբլեմ է: Ինչ վերաբերում է Ռուսաստանի նոր քաղաքականությանն այս տարածաշրջանում, ապա ամեն ինչ կախված է Ռուսաստան-ԱՄՆ հարաբերություններից: Բնական է, որ տարածաշրջանը հանձնվել է Ռուսաստանին. այդ մասին է վկայում նաև այն հանգամանքը, որ ՆԱՏՕ-ն չի խառնվելու ղարաբաղյան հարցի լուծմանը: Տարածաշրջանի բոլոր երկրների իշխանություններն էլ քրեականացված են, և անընդհատ նման բացահայտումներ կարող են լինել, սակայն դրանք չեն կարող լինել մեծ քաղաքականության բաղադրիչ:
– Եթե բոլորի համար պարզ է, որ տարածաշրջանի երկրների իշխանությունների մեծ մասը քրեականացված է, ինչո՞ւ են հենց հիմա արվում այդ բացահայտումները:
– Այդ ամենը քաղաքականություն է: Այն, որ Հայաստանի իշխանությունների կապը քրեականացված տարրերի հետ հենց այժմ է բացահայտվում, կապված է միջազգային քաղաքականության հետ: Միգուցե սկսել են ինչ-որ վտանգներ տեսնել, և դրանք էլ ճնշման ձևեր են: Տարածաշրջանում ինչ եղել է, նույնը կա, փոխվել է միջազգային քաղաքականությունը:
– Անցյալ շաբաթ ԱՄՆ-ն ցանկություն հայտնեց մասնակցելու Հայաստանում ատոմակայան կառուցելու ծրագրին: Եթե Ռուսաստանը համաձայնի, դա կլինի միջուկային էներգետիկայի բնագավառում ռուս-ամերիկյան առաջին համագործակցությունը: Ձեր գնահատմամբ, հնարավո՞ր է նման համագործակցություն, և այդ ամենն ինչպե՞ս կազդի տարածաշրջանի վրա:
– Իհարկե, միջուկային վառելիքի խնդիրը ռազմավարական նշանակության հարց է, և այստեղ Ռուսաստանը փորձում է մեծ դերակատարություն ունենալ, Միացյալ Նահանգները` ևս: Բնական է, որ այդ ամենը ավելի շուտ նրանց երկուսի խոսակցություններն են, իսկ Հայաստանը պարզապես տարածք է: Սակայն դեռևս վաղ է խոսել այն մասին, թե ինչքանով է այդ ամենը լուրջ և ինչ նշանակություն կունենա տարածաշրջանի համար: Ես կարծում եմ, որ այս խոսակցությունները ԱՄՆ-Ռուսաստան հարաբերությունների «պերեզագռուզկայի» էլեմենտներից է:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում