Հունիսի 17-ից 23-ն ընկած ժամանակահատվածում արցախա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գոտում հակառակորդը հրադադարի պահպանման ռեժիմը խախտել է շուրջ 150 անգամ, որի ընթացքում, տարբեր տրամաչափի հրաձգային զինատեսակներից, հայ դիրքապահների ուղղությամբ արձակել է ավելի քան 1500 կրակոց՝ արևելյան և հյուսիսային հատվածներում կիրառելով նաև ձեռքի հակատանկային նռնականետեր:
Անցած շաբաթվա ամփոփագրի այս հատվածը որևէ նորություն, արտառոց փաստ չի պարունակում: Մեր հասարակությունը նույնիսկ վարժվել է նման տեղեկատվության:
Սակայն ավարտվող շաբաթվա ընթացքում հակառակորդն արմատապես փոխել է մարտավարությունը` վերադառնալով, այն ձեռագրին, որը բնորոշ էր 2016-ի Ապրիլյան պատերազմին նախորդող շրջանին:
Արցախի ՊԲ արևելյան հատվածում տեղակայված մարտական դիրքերից մեկի ուղղությամբ հունիսի 17-ին՝ ժամը 21:45-ի սահմաններում, հակառակորդը ձեռնարկել է դիվերսիոն ներթափանցման փորձ:
ՊԲ առաջապահ ստորաբաժանումները ժամանակին հավաստանշել են ադրբեջանական հատուկ ջոկատայինների առաջխաղացումը և վերջիններիս հետ շպրտել ելման դիրքեր:
Ապրիլյան պատերազմից հետո մենք անընդհատ հավաստիացումներ էինք լսում, թե առաջնագիծն ամրացվել է` չեզոքացնելով հակառակորդի դիվերսիոն ներթափանցման ռիսկերը:
Անշուշտ, կասկածի տակ չենք դնում Հայաստանի և Արցախի ռազմա-քաղաքական ղեկավարությունների պնդումները, մյուս կողմից` գործ ունենք ադրբեջանական մարտավարության կտրուկ փոփոխության հետ, ինչը հղի է անկանխատսելի հետևանքներով:
Ապրիլյան պատերազմից հետո Բաքուն անցավ հոգեմաշ պատերազմի մարտավարությանը, երբ հիմնականում գործի էին դրվում դիպուկահարները: Հայկական կողմը առաջնագծում պարբերաբար ունենում էր ցավալի կորուստներ, սակայն Բաքվի այդ մարտավարությունը չէր վկայում լայնածավալ պատերազմական գործողություններ սանձազերծելու մասին:
Սակայն վերջին ամսվա ընթացքում հակառակորդը էսկալացնում է իրավիճակը ռազմաճակատի բոլոր հատվածներում, նույնիսկ` համեմատաբար կայուն Նախիջևանի սահմանին: Իսկ օրերս տեղի ունեցած դիվերսիոն ներթափանցման փորձն արդեն պատերազմի սանձազերծման ուղղակի նախանշան է:
Ադրբեջանի ղեկավարությունը բացահայտ խոսում է մոտալուտ պատերազմի մասին: Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարը նույնիսկ չի էլ թաքցնում, որ վաղը Բաքվում նախատեսված զորավարժությունը խիստ պրակտիկ, այսպես կոչված` նախապատրաստական օրակարգ ունի:
Զաքիր Հասանովը հայտարարել է, որ հունիսի 26-ի ռազմական շքերթի ժամանակ ցուցադրվելու են գերժամանակակից համակարգեր, որի գոյության մասին քչերը գիտեն:
Ըստ նրա՝ շքերթի ժամանակ կցուցադրեն նաև ամերիկյան Bell 412, MI-24 ուղղաթիռներ, MI35, KA-27 հարվածային համակարգեր:
Հասանովի հայտարարության քաղաքական ենթատեքստն ակնհայտ է. նա քարոզչական ֆոն է փորձում ձևավորել, որ Ադրբեջանին սպառազինություն է մատակարարում ոչ միայն Ռուսաստանն, այլ Մինսկի խմբի մյուս համանախագահը` ԱՄՆ-ն, որը սկզբունքորեն չի սպառազինում հակամարտության կողմերին:
Բաքուն պատրանք է ստեղծում, թե տարբեր միջազգային կենտրոններից ունի պատերազմի քարտ-բլանշ:
Ամերիկյան ուղղաթիռների հետ կապված պատմությունն առայժմ մութ է և պարզաբանման անհրաժեշտություն ունի: Համենայն դեպս, հայկական կողմը սպասում է Վաշինգտոնի պաշտոնական արձագանքին:
Ակնհայտ է, որ սպառազինությունների ոլորտում Ադրբեջանն որոշակի առավելություն է զգում և փորձում է պատերազմի միջոցով փոխել ստատուս-քվոն, ինչի համար ստեղծում է քաղաքական և քարոզչական համատեքստ:
Անշուշտ, կասկած չունենք, որ Հայաստանի ռազմավա-քաղաքական ղեկավարությունը վերահսկում է իրավիճակը, սակայն որոշակի տպավորություն է ստեղծվել, թե արտաքին քաղաքականությունը մնացել է թավշյա հեղափոխության ստվերում: Համենայն դեպս, առաջնագծում
ստեղծված լարվածությունը ստիպում է մտածել Հայաստանի արտաքին քաղաքականության արդյունավետությունը կտրուկ մեծացնելու անհրաժեշտության մասին: