Այսօր ՀՀԿ երկու պատգամավորներ՝ Արթուր Գևորգյանն ու Շիրակ Թորոսյանը հայտարարություն են տարածել խմբակցության շարքերը լքելու մասին: Այնքան էլ էական չեն պատգամավորների բերած մոտիվները, նրանց տեքստերի բացահայտ կամ լատենտ տողատակերը:
Խորհրդարանական մեծամասնության փլուզման հեռանկարն ակնհայտ էր դեռ ապրիլի 23-ից, երբ Սերժ Սարգսյանը հեռացավ` հրապարակավ ընդունելով Նիկոլ Փաշինյանի հաղթանակը:
Մայիսի 1-ին, երբ խորհրդարանում առաջին փորձով տապալվեց Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետությունը, դա հակահեղափոխության վերջին կոնսոլիդացված դիմադրությունն էր, որն իր հիմքում ավելի շատ իներցիայի, քան քաղաքականության բաղադրիչն ուներ:
Ընդամենը առիթ, նոր իշխանության մի փոքր միջամտություն էր պետք, որպեսզի ՀՀԿ-ում մանր հակասությունները վերաճեն պառակտումների, յուրաքանչյուրը գործի իր տրամաբանությամբ ու օրակարգով:
ԱԱԾ հակակոռուպցիոն կամպանիան դարձավ քրեաօլիգարխիայի կազմաքանդման մեկնարկը. նոր իրողությունները քանդեցին հին պայմանավորվածություները:
Ի՞նչ քաղաքական կամ գաղափարական կապ ուներ Արթուր Գևորգյանը ՀՀԿ-ի հետ: Ոչ մի: Նախ` ՀՀԿ-ն վաղուց որևէ կապ չուներ քաղաքականության հետ, հետո` Արթուր Գևորգյանի փոխարեն, նրա համակարգային ընտրությունը կատարել էր աները` նախկին ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը: Արթուր Գևորգյանի պատգամավորությունը, մեծ հաշվով, Սերժ Սարգսյան-Վլադիմիր Գասպարյան պայմանավորվածության հետևանք էր: Համակարգի բացակայությունը չեղարկել է նաև Սարգսյան-Գասպարյան պայմանավորվածությունը` Արթուր Գևորգյանին դուրս դնելով ՀՀԿ-ից:
Մնացած հայտարարությունները գեղեցիկ խոսքեր են, որոնց քաղաքական արժեքը զրոյական է:
Նույնը վերաբերում է Շիրակ Թորոսյանին, որը, անկախ իր անձնական որակներից, քրեաօլիգարխիկ համակարգում Ջավախքի կլանի «ներդրումն» էր: Չկա համակարգը, գոյություն չունի նաև նրա հետ որևէ պայմանավորվածություն:
ՀՀԿ խմբակցությունը, մեծ հաշվով, կուռ, կոնսոլիդացված համակարգ էր, երբ սերտաճած էր իշխանությանը, ամրապնդված էր նրա ռեսուրսով: Խճանկարային իմաստով` խորհրդարանական մեծամասնությունը քրեաօլիգարխիկ տարբեր սեգմենտների հիբրիդ է, որը կենսունակ է միայն ընդհանուր շահերի պարագայում: Իշխանության ռեսուրսից կտրվելու պարագայում վերանում է կոնսոլիդացիոն մերանը: Հակահեղափոխության ռևանշի կոնսոլիդացիոն ռեսուրսն այս պարագայում չի աշխատում, որովհետև հեղափոխությունը ամեն օր նոր տարածքներ է նվաճում` քրեաօլիգարխիային զրկելով թթվածնից: Այս համատեքստն անխուսափելի է դարձնում ՀՀԿ խմբակցության փլուզումը:
Համակարգային հոտառությունը Ֆելիքս Ցոլակյանին հուշեց դեռ մայիսի 1-ին հակադրվել ՀՀԿ-ին և կողմ քվեարկել Նիկոլ Փաշինյանին: Այսօր վերջինիս իրենց ուղղակի կամ անուղղակի հավատարմություն են հայտնել Արթուր Գևորգյանն ու Շիրակ Թորոսյանը: ՀՀԿ 58 անդամ ունեցող ֆրակցիան արդեն կորցրել է երեք ձայն, հաշված օրերի կամ շաբաթների ընթացքում կկորցնի մեծամասնությունը:
Տարիներ առաջ հերթեր էր գոյանում` ՀՀԿ-ին անդամագրվելու համար, հիմա տարերային առնետավազքի ժամանակն է: Պատճառներն միշտ էլ կգտնվեն, գեղարվեստական տեքստերի ու գեղեցիկ ձևակերպումների պակաս չի լինի: Օրինակ` Սամվել Ալեքսանյանն որոշել է քաղաքականությամբ չզբաղվել, Արա Բաբլոյանը կարող է վերադառնալ բժշկություն և այլն:
Առաջիկա օրերին Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը խորհրդարանում արդեն ունենալու է չձևակերպված մեծամասնություն: Կարևորը` գայթակղությանը չտրվելն ու նման մեծամասնությունից օր առաջ ձերբազատվելն է, մանավանդ որ արտահերթ ընտրությունների անցկացման խոչընդոտները վերանում են: