Նիկոլ Փաշինյանն անդրադարձել է վարչապետ Սերժ Սարգսյանի՝ անհապաղ երկխոսություն սկսելու այսօրվա կոչին և կրկնել երեկվա հանրահավաքի ընթացքում ներկայացրած իր նախապայմանները: Նիկոլ Փաշինյանը նշել է, որ երկխոսության դեպքում պատրաստ են քննարկել միայն Սերժ Սարգսյանի՝ իշխանությունից հեռացման պայմանները: Միաժամանակ, ընդդիմության առաջնորդը կարծիք է հայտնել, որ Հայաստանում մարտի մեկը չի կարող կրկնվել: «Չեմ կարծում, որ կա ոստիկան, որը պատրաստ է մեզ վրա կրակել, հայ ազգի ցանկացած ներկայացուցչի կրակոց պետք է ուղղված լինի շփման գծից այն կողմ»,- ասել է Փաշինյանը:
Հայկական թավշյա հեղափոխության առաջնորդը այսօր մի քանի անգամ պնդել է, թե Սերժ Սարգսյանը չի տիրապետում իրավիճակին: Ինչքանով է իրական Փաշինյանի այս պնդումը` ցույց կտա ժամանակը, սակայն փաստ է, որ նա ինքը կորցրել է քաղաքական համարժեքությունը` իրադարձությունները մոտեցնելով վտանգավոր հանգուցալուծման, ինչը կարող է շեշտակի հարված հասցնել պետական, քաղաքական ինստիտուտներին, դրանց հեղինակությանը:
Իրավիճակը գնալով դառնում է պայթունավտանգ` նմանվելով Մարտի 1-ի արյունոտ իրադարձություններին նախորդած համատեքստին: Այսօրվա իրականությունը տաս տարվա վաղեմության իրադարձություններից թերևս տարբերվում է մի քանի էական հանգամանքով:
2008-ին Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ղեկավարած շարժման մոտիվացիան, քաղաքական օրակարգը շատ ավելի ռացիոնալ էր, որովհետև տասնյակ հազարավոր քաղաքացիներ Երևանի փողոցներում պաշտպանում էին օրինական ընտրությունների գաղափարը: «Սերժ հեռացիր» կարգսխոսը, եթե նույնիսկ բխում է հասարակության մի մասի սրտից, քաղաքական և իրավական տեսանկյունից լեգալ չէ, քանի դեռ սրբագրված չեն անցյալ տարվա խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները:
2008-ի ընդդիմադիր հարթակը քաղաքական և հանրային լայն կոնսենսուսի դրսևորում էր, հարթակից հնչում էին քաղաքական ուղերձներ: Այսօրվա հուզումները միայն ձևով են կրեատիվ, իսկ դրանց քաղաքական բովանդակությունը զրոյական մակարդակի վրա է: Հանրապետության հրապարակի ամենօրյա հանրահավաքներն անցնում են սերիալային ժանրով` առանց քաղաքական ուղերձների և տեքստերի:
Սակայն այս օրերի և 2008-ի դրամատիկ իրադարձությունների ամենամեծ տարբերությունը քաղաքական հիմնական ակտրների վարքագծային տարբերությունն է: Տաս տարի առաջ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ձգտում էր նվաճել քաղաքական տարածություն` լեգիտիմության հիմքից ամբողջովին զրկելով իշխանությանը: Մարտի 1-ը իշխանության, լուսանցքում գտնվող վարչախմբի արյունոտ ոճիրն էր: Այն օրերին իշխանությունը հույսը դրել էր միայն բռնությունների, ձերբակալությունների վրա` երկխոսությունը մերժելով ինքնին, ինչի տրամաբանական ավարտը դարձավ Մարտի 1-ը:
Այսօր իրավիճակն արմատապես տարբեր է. իշխանության տեքստերը շատ ավելի քաղաքական են, ինչի միջոցով նա փորձում է սահմանափակել հեղափոխական ձգտումներ ունեցող ընդդիմության մանևրելու հնարավորությունը:
Այսօր Նիկոլ Փաշինյանն, ըստ էության, մերժեց երկխոսելու Սերժ Սարգսյանի առաջարկությունը` ազատելով իշխանության ձեռքերը: Նիկոլ Փաշինյանի շարժման ողջ տրամաբանությունը կառուցված է հեղափոխականության, էմոցիաների վրա, ինչն անխուսափելի խցանում է առաջացրել հենց շարժման զարգացման, ինստիտուցիոնալացման ճանապարհին:
Քիչ առաջ իշխանությունը գնաց, ըստ էության, աննախադեպ քայլի. Հանրապետության հրապարակ էր եկել նախագահ Արմեն Սարգսյանը, ով ցուցարարների ներկայությամբ ևս մեկ անգամ Փաշինյանին հորդորել է` գնալ երկխոսության:
Եթե այս ամենից հետո Նիկոլ Փաշինյանը շարունակի հրաժարվել երկխոսությունից, ապա լեգիտիմացնում է իշխանության հնարավոր բռնությունները, ձերբակալությունները:
Հանգուցալուծումը մոտ է` գուցե առաջիկա ժամերի, օրերի խնդիր: 2018-ի հանգուցալուծումը դարձյալ քաղաքական բաղադրիչ չի ունենալու` Հայաստանն ու նրա հասարակությանը դարձնելով իշխանության ավտորիտարիզմի և ընդդիմության հեղափոխական ամբիցիաների փորձադաշտ:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի
