Վարչապետի թեկնածության քվեարկությանը «Ծառուկյան» դաշինքի դիրքորոշումը բնորոշվում է Հայաստանում ավանդական քաղաքական իրավիճակին բնորոշ հատկանիշների շրջանակում, երբ առավելապես խոշոր գործարարների միավորող քաղաքական ֆորմատը առաջնորդվում է գերազանցապես այդ գործարարների շահով ու տրամաբանությամբ, քան քաղաքական տրամաբանությամբ թելադրվող վեկտորներով:
Բանն այն է, որ այդ վեկտորները դաշինքին թելադրում էին բոլորովին այլ վարքագիծ, որը բացարձակապես պայմանավորված չէ այն պարզունակ ընկալումով, թե ընդդիմությունը պետք է քվեարկի իշխանության դեմ: Խնդիրը ամենևին այդ դաշտում չէ, այլ հենց քաղաքական տրամաբանության շրջանակում կանխատեսելիության և նշաձողի: «Ծառուկյան» դաշինքը ցույց տվեց, որ առայժմ չունի թե՛ մեկը, թե՛ մյուսը: Կունենա, թե ոչ՝ սա այլ հարց է: Սակայն համադրելով իրավիճակը Սերժ Սարգսյանի մեկ այլ հայտարարության հետ՝ պատկերը դառնում է ուշագրավ և ամբողջական:
Սարգսյանը հայտարարեց, որ խորհրդարանական կառավարման մոդելում չի կարող լինել հակասություն կառավարության և խորհրդարանի միջև: Ու դա իսկապես այդպես է: Մյուս կողմից, սակայն, նա հայտարարեց, որ ինքը կլինի այդ հակասությունը բացառող վարչապետ: Այսինքն՝ Սարգսյանը դրանով շատ պարզ ու հստակ ակնարկեց, որ խորհրդարանի ներկայիս մեծամասնությունն ու կառավարությունը, այսպես ասած, նույն շղթայի օղակներ չեն, և նրանց մեջ կան այնքան հակասություններ, որ միայն Սերժ Սարգսյանի կալիբրն է անհրաժեշտ դրանք զսպելու համար: Բայց ինչքա՞ն պետք է զսպի Սերժ Սարգսյանն այդ հակասությունները՝ հատկապես, երբ ներքին ու առավել ևս արտաքին տնտեսաքաղաքական կոնյունկտուրան թերևս երկար ժամանակ շարունակելու է մնալ, մեղմ ասած, ոչ հուսադրող կամ բարենպաստ:
Այստեղ, մեղմ ասած, բավականին բարձր է հավանականությունը, որ ի վերջո հարկ է լինելու «տարանջատել» խորհրդարանական մեծամասնությունն ու կառավարությունը՝ նաև այդ բառերի չակերտավոր իմաստով, որովհետև դրանց տողատակում պետք է նկատի առնել իշխանության ներսում հակասությունների կրող թևերին: Այդ տարանջատումը կարող է լինել, իհարկե, կա՛մ կուսակցական ֆրակցիոնիզմի անցնելու տարբերակով, կա՛մ պարզապես կուսակցությունից, այսպես ասած, որևէ թևի տարանջատման:
Ու այստեղ իհարկե մտածելու բան ունի «Ծառուկյան» դաշինքը, որովհետև դա նշանակում է երկրորդ բևեռի կարգավիճակի հարցում մրցակցության բարձրացման մեծ հավանականություն, երբ դրվի «Ծառուկյան» դաշինքին փոխարինելու խնդիր՝ ՀՀԿ-ից առանձնացված պայմանական որևէ խմբով կամ թևով:
Այդ հեռանկարները դեռևս գուցե սաղմնավորման փուլում են, սակայն թեկուզ այդ փուլում ակնհայտ դարձավ, որ «Ծառուկյան» դաշինքը ունի խնդիր: Գրեթե տասնամյակ գործնականում այդ կարգավիճակում մրցակցություն չունեցող դաշինքը ներկայումս ունի մրցակից, առնվազն հեռանկարային զարգացումների տեսքով, որոնք կարող են առարկայացնել մրցակցին արդեն որևէ սուբյեկտով, որը ռեսուրսային առումով կարող է լինել լիովին համարժեք, իսկ քաղաքական տրամաբանության և բովանդակության տեսանկյունից՝ առավել: Ընդ որում, դա մի պարագայում, երբ մեկ այլ մրցակցային գործընթաց էլ ծավալվում է փողոցում:
