Երևանում արդեն 5-րդ օրը տեղի ունեցող փողոցային պայքարին այսօր վերջապես արձագանքել է Հայաստանի նախագահ Արմեն Սարգսյանը՝ շեշտելով, որ բռնությունը պետք է բացառվի:
Ի պատասխան «Ազատության» հարցմանը, թե ինչպես է գնահատում փողոցում տեղի ունեցող իրադարձությունները, ինչպես նաև երեկ ոստիկանության կողմից ցուցարարների նկատմամբ հատուկ միջոցների օգտագործումը, ինչի արդյունքում կան բազմաթիվ վիրավորներ, Արմեն Սարգսյանն ընդգծել է․ «Ազատ կամարտահայտության ընթացքում պետք է բացառվի բռնությունը, անօրինական գործողությունները և այլոց իրավունքների սահմանափակումը»: Ուշագրավ է, որ Հայաստանի նախագահը կոնկրետ գնահատական ոստիկանության երեկվա գործողություններին չի տվել:
Առհասարակ` Արմեն Սարգսյանի պատասխանը, ձևով և բովանդակությամբ, շատ նման է ՄԻՊ անատամ զեկույցներին և արձագանքներին, որոնցում շարադրվում են ակնհայտ ճշմարտություններ ժողովրդավարության և մարդու իրավունքների, բռնությունների անթույլատրելիության մասին:
Մյուս կողմից` նախագահի այսօրվա հայտարարությունը վերացական է` առանց կոնկրետ հասցեականության: Այնպիսի տպավորություն է, որ Արմեն Սարգսյանը հանդես է գալիս ոչ թե պետության գլխի, այլ դիտորդի դիրքերից և հարկադրված ինչ-որ բան ասում է` ասելու համար:
Նման ֆորս-մաժորային իրավիճակում նախագահն ունի չափազանց մեծ ինստիտուցիոնալ, քաղաքական նշանակություն: Ինչո՞ւ է Արմեն Սարգսյանը միայն հինգերորդ օրը, այն էլ ԶԼՄ-ների հարցումից հետո, արձագանքում Երևանում տեղի ունեցող դրամատիկ իրադարձություններին, երբ իրավիճակն արդեն պատային է և նույնիսկ հղի է անկանխատեսելի հետևանքներով: Արդյո՞ք հասարակական տրամադրությունների վրա կարող են ազդել ընդհանրական, տեսական ձևակերպումները, երբ երկրում արդեն գոյացել են բաժանարար բարիկադները, իսկ լոկալ բախումներն ու ձերբակալություններն ավելի են թեժացում կրքերը` մեծացնելով քաղաքական ճգնաժամի առաջացման ռիսկերը:
Արմեն Սարգսյանի ֆորմալ լիազորությունները գուցե իսկապես սահմանափակ են, սակայն խորհրդարանական համակարգերում նախագահները հենվում են իրենց բարոյական իշխանության, հեղինակության վրա` ֆորս-մաժորային իրավիճակներում կատարելով արբիտրի դեր:
Արմեն Սարգսյանի նկատմամբ որոշակի հանրային սպասումներ կան: Եթե նա իրապես շահագրգռված է նախագահի ինստիտուտի ազդեցիկության, արժևորման հարցում, ապա այս օրերին պարտավոր էր կապիտալիզացնել հանրային սպասումները` դրա միջոցով իշխանության այլ ինստիտուտների վարքագծի, որոշումների վրա ազդելու, հասարակության տրամադրությունների արմատականացում թույլ չտալու համար:
Պոստֆակտում հայտարարություններով Արմեն Սարգսյանն ընդամենն ընդգծում է պետական համակարգում նախագահի ինստիտուտի ավելորդությունը կամ իր անհամարժեքությունը զբաղեցրած պաշտոնին:
Արմեն Սարգսյանը տարիներ շարունակ դուրս է գտնվել հայաստանյան ներքաղաքական կոնյուկտուրայից և այսօրվա պաշտոնի բերումով կարող էր որոշակի միջնորդական առաքելություն իրականացնել իշխանության և փողոցային ընդդիմության միջև` գոնե լարվածությունը լիցքաթափելու նպատակով:
Արմեն Սարգսյանն այսօր դարձյալ խոսել է ազգային համերաշխության անհրաժեշտության մասին: Սակայն ազգային համերաշխությունը դառնում է բուտաֆորիա, կարգախոս, կենաց, երբ երկրում, մայրաքաղաքում գոյացել են բարիկադներ: Վերկուսակցական սահմանադրական կարգավիճակ ունեցող նախագահի հիմնական առաքելությունը հենց երկիրն արնաքամ անող բարիկադներից ազատելն է, այնպիսի օրակարգերի, երկխոսային միջավայրի ձևավորումը, որպեսզի կնճռոտ հարցերի լուծումը տեղի ունենա քաղաքական գործիքակազմի միջոցով` լեգալ միջավայրում:
Արմեն Սարգսյանի այսօրվա պոստֆակտում հայտարարությունը հասցեագրված է ոչ թե հասարակությանը, այլ միտված է քարոզչական ֆոնի ստեղծմանը, որը կարդարացնի իրավապահ մարմինների կոշտ հակազդեցությունը ցուցարարների գործողություններին:
Արմեն Սարգսյանը ոչ թե բարիկադներ է վերացնում, այլ դիրքավորվում է դրանցից մեկում: