Սերժ Սարգսյանը մարտի 23-ին այցելել է Սահմանադրական դատարան, այնտեղ ՍԴ նիստերի սրահը հայ իրավական մտքի երախտավորներ Շահամիր և Հակոբ Շահամիրյանների անունով անվանակոչելու հանդիսավոր արարողությանը մասնակցելու նպատակով: Բայց այցն ըստ էության ստացվել է որպես ՍԴ նոր նախագահ Հրայր Թովմասյանի և Բարձրագույն դատական խորհրդի նոր ղեկավար Գագիկ Հարությունյանի կարգավիճակների «շնորհանդես-մատուցում»: Ինչպես կարծիք էինք արտահայտել Հրայր Թովմասյանի ՍԴ նախագահ ընտրվելուց հետո, խնդիրը տվյալ պարագայում Թովմասյանի թեկնածության վստահելիությունը չէր լոկ, կամ պրոֆեսիոնալությունը, այլ նաև այն, որ Հայաստանի ներկայիս կառավարման մոդելն ու սահմանադրական կարգավորումները հենց Թովմասյանի «ճարտարապետական» գործն են: Մեր այդ եզրակացությունն ու գնահատականը հաստատվել է Սերժ Սարգսյանի խոսքում, որը հայտարարել է, որ Հրայր Թովմասյանը ՍԴ նախագահի պաշտոնում կկատարի «ճարտարապետական վերահսկողություն», այսինքն՝ կհետևի իր իսկ ստեղծած կառույցի, այսպես ասած, շահագործմանը։
Իսկ խնդիրը տվյալ պարագայում այն է, որ բազմակենտրոն իշխանական մոդելի անցումը Սերժ Սարգսյանից պահանջում է ինստիտուցիոնալ վերահսկողության երաշխիքներ, իսկ այդպիսին կարող է լինել դատական համակարգը, որի մի կողմում ՍԴ-ն է, մյուս կողմում՝ մնացյալ դատարանները, և այստեղ էլ Գագիկ Հարությունյանն է, որին Սերժ Սարգսյանը մաղթել է անկախություն, թեև ավելի ընդգծելով, որ դա «շնորհվող անկախություն» է, ոչ թե ձեռք բերվող: Հրայր Թովմասյանն ու Գագիկ Հարությունյանը պառլամենտական կառավարման մոդելի պայմաններում լինելու են Սերժ Սարգսյանի «զրահաբաճկոնը»՝ երկու կողմից, անկախ այն բանից, թե ինչ կարգավիճակում կլինի Սարգսյանը՝ վարչապետի, թե՞ ՀՀԿ նախագահի:
Խնդիրն այն է, որ ներքին ու արտաքին գործոններով, ռեսուրսային խնդիրներով, մարտահրավերների բազմազանությամբ և բազմաբնույթ լինելով պայմանավորված, Սերժ Սարգսյանն ունի ներհամակարգային հարաբերությունների և պայմանավորվածությունների թե՛ մեխանիզմները, թե՛ գործիքակազմը, թե՛ վերահսկողության գործիքները փոխելու անհրաժեշտություն, որը բխում է նաև առկա ֆինանսատնտեսական ստատուս-քվոյի աստիճանական լեգալացման անհրաժեշտությունից: Իսկ դա նշանակում է, որ ներհամակարգային դե ֆակտո արդարադատությանը պետք է փոխարինելու գա ինստիտուցիոնալ արդարադատությունը, որպեսզի սուղ ռեսուրսների և բարդ աշխարհաքաղաքական մարտահրավերների պայմաններում Սերժ Սարգսյանին ընձեռի ֆինանսա-տնտեսական խոշոր խմբավորումներից հնարավորինս ավելի մեծ անկախություն:
Պատահական չէ, որ նա ցուցադրաբար անկախություն է այսպես ասած «շնորհում» Գագիկ Հարությունյանին, քանի որ դրանով, իրականում, Սերժ Սարգսյանը փորձում է ձևավորել իր անկախությունը իշխող համակարգի նոր մոդելում:
