Մարդիկ ընկալում են մարդկային հազը կամ մրթմրթոցը նույն կերպ, ինչպես և շների հաչոցը: Հունգարացի գիտնականները պարզել են, թե ինչ ընդհանրություն կա շների և իրենց տերերի զգացմունքների արտահայտման մեջ:
Շան հաչոցը լսելով՝ մարդը դատում է նրա տրամադրության և էմոցիաների սրության մասին նույն կերպ, ինչպես գնահատում է մեկ այլ մարդու տրամադրությունը՝ նրա արձակած ոչ վերբալ հնչյուններով:
Շների հաչոցի նման ձայներ շատ հազվադեպ են պատահում՝ գայլերի, աղվեսների, մաշկոտանիների մոտ: Սակայն անգամ նրանք, ովքեր կարողանում են հաչել, ոչ միշտ են օգտագործում այդ ունակությունը:
Օրինակ գայլերի մոտ հաչելն արտահայտում է կա՛մ սպառնալիք, կա՛մ բողոք, այնինչ շների մոտ այն առավել ինֆորմացիոն երանգ է կրում:
Հունգարական փորձարկումը իրականացվել է համացանցում: Գիտնականները փորձել են պարզել, թե ինչ ինչպես են մարդիկ գնահատում այլ մարդկանց և շների էմոցիաները, և ինչով են կանոնները տարբերվում մեկը մյուսից:
Արդյունքում պարզվել է, որ և՛ մարդկանց, և՛ շների կողմից արձակվող առավել կարճ ձայները հաճախ ընկալվում են որպես դրական էմոցիայի արտահայտում:
Ե՛վ մարդկանց, և՛ շների համար զգացմունքների ինտենսիվությունը որոշվել է փորձարկման կամավորների կողմից՝ ձայնի տոնայնության բարձրությամբ. որքան այն բարձր է լինում, այնքան ավելի ինտենսիվ են նրանց զգացմունքները:
