Պարգևատրումների և ծառայությունների վրա տարեկան ծախսվում է ավելի քան 120 մլն դրամ:
Հարց է առաջանում. Իսկ ինչպե՞ս է պատահում, որ վիրավոր զինծառայողին արտերկրում բուժելու համար 45 հազար դոլար չհատկացնող պետական բարձրաստիճան այրերը Եռաբլուր են գնում հարյուր հազար դոլար արժողությամբ մեքենաներով:
Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ ադրբեջանական կողմը կիրառեց վերջին 20 տարվա ընթացքում կուտակած ողջ զինտեխնիկան: Ապրիլի 6-ին մեր երկրի նախագահը Գերմանիայի կանցլեր Անգելա Մերկելի հետ հանդիպման ընթացքում խոստովանեց, որ Հայաստանն Ադրբեջանի ժամանակակից զինտեխնիկային պատասխանել է 80-ականների զենքով:
Այս ամենն իմանալուց հետո, ակամայից աչքի առաջ են գալիս պաշտոնյաների շքեղ առանձնատները, որոնց շինարարությանն են ուղղվում միլիոնավոր դոլարներ, մինչդեռ այդ գումարի գոնե մի մասով կարելի է բանակում առկա խնդիրները կիսով չափ լուծել:
Ի վերջո ում է պետք այդ հարստությունը, եթե այն վաղը հնարավոր չի լինի պաշտպանել, իսկ թանկարժեք մեքենայով Եռաբլուր այցելելու հիշողությունը սկսելու է տանջել… չէ՞ որ մեքենայի վրա մսխված դոլարներով կարելի էր երկիրը գոնե «կարկատել»:
Ոչ ոք չի ստիպում մեր պաշտոնյաներին հեծանիվ վարել, եթե նրանք կոմպլեքավորովում են դրանից, ապա կարող են, և իրավունք ունեն օգտվելու ծառայողական մեքենա ունենալու իրավունքից:
Ծառայողական մեքենաներ ձեռք բերելու համար միլիարդներ են ծախսվում, չնայած որ պետությունը ծառայողական մեքենայի ձեռքբերման համար միջինը հատկացնում է 9-9,5 մլն դրամ:
Պաշտոնյաների համար կարելի է գնել օրենքով հատկացված գումարի սահմաներում միջին արժողությամբ ծառայողական մեքենաներ, չէ՞ որ այն իրականում ընդամենը փոխադրամիջոց է…իսկ մնացած գումարը հատկացնել օրինակ՝ սահմանամերձ համայնքերում գազի, ոռոգման ջրի, բուժհաստատությունների ու անբարեկարգ դպրոցների խնդիրները լուծելու նպատակով:
Մինչդեռ կառավարությունը կոչ է անում ժողովրդին «ձգել գոտիները », և խորհուրդ տալիս որպես վառելիք օգտագործել սեղմված գազ, կառավարական համակարգի ներկայացուցիչները շարունակում են սպառել օրեցօր թանկացող բենզինը:
Քաղաքական գործիչները մոռանում են, որ առաջին հերթին հենց իրենք պետք է օգտվեն իրենց առաջարկած պայմաններից, և սպառեն ոչ թե թանկ ու կրակ բենզին, այլ ինչպես խորհուրդ է տալիս վարչապետը ՝ «սեղմված գազ»:
Պատկերացնո՞ւմ եք թե որքան գումար կխնայի պետությունը, եթե ժողովրդի հետ հավասար օգտվի սեղմված գազից.
2017-ի հունվարի 1-ի դրությամբ պետբյուջեից սնվող 917 տրանսպորտային միջոց կար:
Ցավոք, կրճատվեց 27 տրանսպորտային միջոց, որը ընդհանուր տրանսպորտային թվի 2 տոկոսն էլ չի կազմում:
Ըստ մամուլում առկա տվյալների ՝ այս տարի մեկ ծառայողական մեքենայի տարեկան ծախսը կկազմի 1,2 մլն դրամ, իսկ պետբյուջեից սնվում է մոտ 890 մեքենա:
Իշխանությունները նեղսրտում են, որ հասարակությունը չի հասկանում իրենց, չի ընդունում իրենց նախաձեռնած «բարեփոխումները»։ Հասարակության համար, սակայն, ամեն ինչ պարզ է, անկախ նրանից, թե այս կամ այն ճոխությունն ինչպես են հիմնավորում իշխանության փաստաբանները։ Մարդիկ տեսնում են, թե ինչ մեքենայով է երթևեկում հարևանությամբ ապրող բարձրաստիճան զինվորականը, և միաժամանակ տեսնում են, որ զինվորների ծնողները ամեն շաբաթ սնունդ, հագուստ և հիգիենայի պարագաներ են ուղարկում իրենց որդիներին, ըստ էության հոգալով բոլոր ծախսերը բանակի փոխարեն։ Մարդիկ տեսնում են, որ ազգ-բանակ կոնցեպտը բարձրաձայնողների կենսագրության մեջ չկա զինծառայության մասին որևէ հավաստի վկայություն և չեն հավատում այդ կոնցեպտին ու հանուն դրա հավաքվող 1000 դրամներին։ Մարդիկ տեսնում են, թե ինչպես է օպտիմալացումը դրոշակ սարքած վարչապետը, իրականում օպտիմալացման քողի տակ ազատում է այլոց կադրերին ու ադմինիստրատիվ լծակներով օժտում իր գազպրոմական շրջապատին։ Հայաստանը շատ փոքր է ու մարդիկ տեսնում և լսում են ամեն ինչ։
Փոքրիկ հիշեցում մեր պաշտոնյաներին՝ «Ուսուցման ժամանակ օրինակներն ավելի կարևոր են, քան կանոնները»:
