Մարտի 12-ից 17-ն Ադրբեջանում լայնամասշտաբ զորավարժություններ կանցկացվեն: Զորավարժություններին մասնակցելու է մինչև 25000 զինվորական, 250 միավոր տանկ ու այլ զրահատեխնիկա, մինչև 1000 հրթիռահրետանային միավոր, համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգեր և ականանետեր, մինչև 50 ուղղաթիռ և ինքնաթիռ: Զորավարժություններն անցկացվելու են բարդ լեռնային ռելիեֆի և ռադիոէլեկտրոնային պայմաններում: Վարժանքների սցենարով, զինվորականները պետք է հետ մղեն հակառակորդի հարձակումը, այնուհետև լայնամասշտաբ հակահարձակում սկսեն:
Ժամանակային առումով այս զորավարժությունը, անշուշտ, իր մեջ պարունակում է մեսիջներ` հասցեագրված թե՛ ներքին լսարանին և թե՛ միջազգային հանրությանը: Ապրիլի 11-ին Ադրբեջանում նախագահական արտահերթ ընտրություններ են: Թեև Ադրբեջանում ընդդիմությունը, ըստ էության, ոչնչացված է և այդ ընտրությունների արդյունքները կանխորոշված են, սակայն Ալիևի կանխատեսելի հեշտ հաղթանակը չի վերացնում համակարգային ճգնաժամը ու նաև` խիստ որոշակի անջրպետը, որն առկա է Ադրբեջանի իշխանությունների և հասարակության միջև:
Նախընտրական գործընթացներն ընդհանուր տրամաբանություն ունեն Բաքվում և Երևանում: Սերժ Սարգսյանն ու Իլհամ Ալիևը, մեծ հաշվով, խաղից դուրս են թողել ընդդիմությանն ու հասարակությանը և չունեն մրցակիցներ, սակայն իրենց անփոխարինելիության պատրանքը ձևավորում են անվտանգության բաղադրիչի, «արտաքին թշնամու» կերպարի միջոցով: Պատահական չէ, որ անցած տարվա խորհրդարանական ընտրությունների ամենակարևոր ուղերձներից մեկը Սերժ Սարգսյանն արեց առաջնագծից, կամ, որ ՀՀԿ գործիչները գործող նախագահի անփոխարինելիության մասին խոսում են չավարտված պատերազմի համատեքստում: Նույն տրամաբանությունն է աշխատում Իլհամ Ալիևի մոտ, ով Երևանը վերադարձնելու «հայրենասիրական» ակորդով սկսված ընտրարշավը շարունակում է «միլիտարիստական» ոգով:
Մյուս կողմից` պարզունակ մոտեցում և ինքնախաբեություն կլինի Ալիևի ելույթը կամ երկուշաբթի մեկնարկող զորավարժությունները դիտարկել միայն Ադրբեջանի ներքաղաքական զարգացումների համատեքստում: Իլհամ Ալիևի իշխանությունը միջազգային հանրությանը, առաջին հերթին` ԵԱՀԿ Մինսկի համանախագահներին, հետևողականորեն հասկացնում է, որ ԼՂ խնդրում չի համակերպվելու ներկայիս ստատուս-քվոյի հետ, անգամ` միջազգային նորմերի բացահայտ ոտնահարման գնով: Նույն տրամաբանության շրջանակներում պետք է դիտարկել Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Էլմար Մամեդյարովի` Հայաստանում և Ադրբեջանում ընտրական ցիկլերի ավարտից հետո ակտիվ բանակցային գործընթաց սկսելու անհրաժեշտության մասին հայտարարությունը և Ադրբեջանում սպասվող լայնամասշտաբ զորավարժությունները: Երկու դեպքում էլ Բաքուն ակնհայտորեն հասկացնում է, թե իր համար անընդունելի է այսօրվա ստատուս-քվոն:
ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Էնդրյու Շեֆերը օրերս հարցազրույց է տվել ադրբեջանական Trend լրատվական գործակալությանը՝ խոսելով Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման մասին: Ամերիկացի համանախագահը հայտարարել է, որ ներկայիս ստատուս-քվոն Լեռնային Ղարաբաղում չի կարող պահպանվել երկարաժամկետ հեռանկարում, սակայն հիմնախնդիրը չունի ռազմական լուծում: Բաքվում հասկանում են, որ Շեֆերի հարցազրույցն առավելապես սաստող արձագանք է իրենց ագրեսիվ հռետորաբանությանը, մյուս կողմից` սադրանքներ հրահրելով Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանին, Արցախում շարունակելով հոգեմաշ պատերազմի մարտավարությունը, Ալիևի իշխանությունը ցանկանում է ստուգել Մոսկվայի արձագանքը, հասկանալ 2016-ի սցենարի կրկնության հավանականությունը: Երկուշաբթի սկսվող զորավարժությունները Բաքվի ուժի ցուցադրության հերթական դրսևորումն են, որի միջազգային արձագանքը որոշակիորեն կողմնորոշիչ կարող է դառնալ Բաքվի հետագա քայլերի համար:
