ՀՀԿ խորհրդարանական խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը անդրադառնալով Հայաստանում կոռուպցիայի և անհավասար մրցակցության մտահոգիչ երևույթի և ներդրումների համար խոչընդոտ լինելու մասին ԱՄՆ դեսպանի հայտարարությանն ասել է, թե յուրաքանչյուր երկիր նախ պետք է իր մոտ կոռուպցիան նայի, հետո գնահատի Հայաստանի վիճակը: Ինչ խոսք, որևէ բանական մարդ հազիվ թե կասկածի տակ դնի այն, որ կոռուպցիոն երևույթներ կան նաև ԱՄՆ-ում , ինչպես գրեթե ցանկացած պետությունում: Խնդիրը ամենևին դրանց առկայությունը չէ, այլ դրանց դեմ պայքարի արդյունավետությունը:
Բանն այն է, որ այդ իմաստով ԱՄՆ-ը աշխարհի թիվ մեկ կամ միակ գերտերությունը, աշխարհի հզորագույն տնտեսությունը, տեխնոլոգիական, նորարարական առաջատարն է դարձել հենց այն բանի շնորհիվ, որ կարողացել է արդյունավետ պայքարել կոռուպցիայի դեմ, ստեղծել պայքարի ինստիտուցիոնալ մեխանիզմներ, ապահովել մրցակցային տնտեսություն և մարդկային ստեղծագործական ներուժի դրսևորման առավելագույն ազատություն, այդ ամենը ձևակերպել Ամերիկյան երազանքով և լինելով ըստ էության ամենաերիտասարդ պետություններից մեկը, հասնել իսկապես աներևակայելի արդյունքի: Եվ այս տեսանկյունից, Վահրամ Բաղդասարյանն ու նրա ներկայացրած իշխող քաղաքական մեծամասնությունը փոքր ինչ համարժեք լինելու դեպքում, այդ պետության դեսպանի գնահատականի դեպքում ոչ թե պետք է առաջնորդվեր «կոռումպացվածը դուք» եք ըստ էության տղայական տրամաբանությամբ, կամ «բա դուք ինչ եք» կարգի «ռազբորկաներով», այլ պարզապես հնարավորինս ինտենսիվորեն ուսումնասիրեր պետականության այդ ահռելի փորձն ու արդյունքը, դրա պատմությունը և փորձեր Հայաստանին տրվող գնահատակաները ծառայեցներ հենց Հայաստանի ամրացմանը և զարգացմանը:
Հատկապես նկատի ունենալով այն, որ այդ գնահատականներին զուգահեռ, ԱՄՆ-ը Հայաստանի անկախությունից ի վեր տվել է մի քանի միլիարդ դոլարի անհատույց ֆինանսա-տեխնիկական օժանդակություն տարբեր ոլորտների արդիականացման համար, գյուղատնտեսությունից մինչև պաշտպանություն, ու շարունակում է տալ, այդ ամենի դիմաց ակնկալելով թերևս մի պարզ բան՝ արդար և արդյունավետ կառավարում, որը ԱՄՆ-ին պետք լինելուց առաջ, պետք է հենց Հայաստանին:
Մյուս կողմից սակայն, Հայաստանում համարժեք իշխանական «էլիտա» լինելու դեպքում Հայաստանում չէր լինի ներկայիս սոցիալ-տնտեսական և հոգեբանական վիճակը, երբ արտագաղթն ավելանում է, իսկ ներդրումները՝ նվազում, հակառակը լինելու փոխարեն: Այդ իմաստով Վահրամ Բաղդասարյանի արձագանքը լիովին բխում է Հայաստանի իշխող «էլիտայի» նկարագրից և մտածողությունից: Ամենացավալին այն է, որ այդ մտածողությունը ոչ թե ԱՄՆ-ին է որևէ բան անում և առավել ևս Հայաստանը պաշտպանում վատ գնահատականներից, այլ վնասում է Հայաստանին և Հայաստանի պաշտպանունակությանը առկա մարտահրավերներից, որոնք գալիս են ոչ թե հեռավոր Միացյալ Նահանգներից, այլ մեզ դաշնակից համարվող կառույցներից և նրանց ռազմավարական ու ռազմա-տեխնիկական գործընկեր համարվող պետություններից, ինչպիսին Ադրբեջանը և Թուրքիան:
Լուսանկարը՝ panorama.am-ի