Thursday, 28 03 2024
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ

Ով, եթե ոչ ես. Սերժ Սարգսյանի ակնարկը

Մյունխենի անվտանգության համաժողովում ունեցած ելույթում Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ Հայաստանում հանրության կոնսենսուս գոյություն ունի ինտեգրացիոն ուղղությունները համադրելու իշխանության արտաքին քաղաքականության կամ այլ կերպ ասած՝ «և-և»-ի հարցում: Այդ հայտարարությամբ Սերժ Սարգսյանն ակնհայտորեն փորձում էր ցույց տալ Հայաստանի ներսում իր քաղաքականության հանրային լեգիտիմությունը:

Խնդիրն անկասկած այն չէ, թե որքանով է «և-և»-ն իրատեսական և բովանդակային արտաքին քաղաքականություն, այստեղ, անշուշտ, կա քննարկումների և բանավեճերի դաշտ, սակայն Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը, որ կա հանրային կոնսենսուս, հատկանշական է:

Հանրային կոնսենսուս կա, թե ոչ, սա էլ, իհարկե, հարաբերական է: Մի կողմից փաստ է, որ Հայաստանում չեղավ հանրային նշանակալի ընդվզում, երբ Եվրաինտեգրացիայի տարիների բանակցությունը մեկ գիշերում ավարտվեց Եվրասիական կապիտուլյացիայով: Մյուս կողմից, սակայն, սա կոնսենսուսի՞ վկայություն է, թե՞ ոչ:

Եթե խոսենք զուտ քաղաքական ուժերի մասշտաբով, ապա, իհարկե, վստահաբար կարող ենք արձանագրել կոնսենսուսն ու Սերժ Սարգսյանի իրավացիությունը: Սակայն, եթե խոսքը հանրության ամենատարբեր շերտերի մասին է, ինչպես նշում է Սարգսյանը, ապա այստեղ, իհարկե, կոնսենսուսի մասին կարող է խոսք լինել միայն պայմանականորեն, քանի որ իրականում կա թերևս հանրային իրազեկվածության մակարդակի և հանրային կարծիքի, այսպես ասած, բովանդակային ձևակերպվածության խնդիր, որը «թյուրիմացաբար» միայն կարող է որակվել կոնսենսուս:

Այդ տեսանկյունից, Սերժ Սարգսյանի պնդումը այլ բան չէ, քան հեղինակավոր այդ ամբիոնը թյուրիմացության մեջ գցելու փորձ: Այդ փորձի նպատակը թերևս բավականին պարզ է՝ ցույց տալ, ազդարարել ներքին լեգիտիմությունը՝ դրանից արտաքին լեգիտիմություն բխեցնելու համար՝ այլընտրանքի բացակայության կամ անփոխարինելիության համատեքստով:

Դժբախտաբար, Սարգսյանն անկասկած ունի այդ հնարավորությունը, քանի որ անգամ Եվրաինտեգրացիայի տապալման ամոթալի ակտից հետո՝ 2013-ի սեպտեմբերի 3-ից ի վեր, Հայաստանում գործնականում չձևավորվեց արտաքին քաղաքականության հայեցակարգային, մարտավարական և ռազմավարական այլընտրանքային բովանդակություն և գաղափարական այլընտրանքային օրակարգ: Հինգ տարին, նույնիսկ այնպիսի կտրուկ և շոկային մեկնակետով, ինչպիսին 2013 թվականն էր, Հայաստանում բավական չեղավ որևէ ընդդիմադիր ուժի կամ ուժերի համար գոնե այդ հարցում իշխանությանը գործուն այլընտրանք լինելու և արտաքին ուժային կենտրոններին այդպիսին ներկայանալու համար:

Այդ տեսանկյունից, Սերժ Սարգսյանը հնգամյակի վերջում լիովին ստացել է, նրան Հայաստանի տարատեսակ ընդդիմությունները ընձեռել են նման ամբիոններից ասելու հնարավորություն՝ «ով, եթե ոչ ես»: Սերժ Սարգսյանը Մյունխենում ասաց հենց դա, և նրան լսեցին, քանի որ Հայաստանում հինգ տարի է, ինչ քաղաքական հավակնություն ունեցող ոչ ոք որևէ այլ բան սկզբունքորեն չի ասում:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում