ԱՄՆ ֆինանսների նախարար Սթիվեն Մնուչինը երեկ ԱՄՆ Սենատում հայտարարել է, որ մոտ ապագայում կհրապարակվեն հարուստ ռուսաստանցիների նկատմամբ պատժամիջոցները:
«Մենք ակտիվ աշխատում ենք այդ պատժամիջոցների վրա: Դրանք կհրապարակվեն մոտ ապագայում»,- ասել է Մնուչինը Սենատի ֆինանսական հարցերով հանձնաժողովին՝ բյուջեի վերաբերյալ լսումների ժամանակ:
Խոսքը ռուսաստանցի այն մեծահարուստների մասին է, ովքեր ընդգրկված են, այսպես կոչված, «Կրեմլի ցուցակում»: Դրանում ներառված է նաև Սամվել Կարապետյանի անունը, որը մեծ դերակատարություն ունի Հայաստանի տնտեսության մեջ: Այսպիսով` ի դերև եղան ռուսական պրոպագանդայի այն հետևողական պնդումները, թե «Կրեմլի ցուցակը» զուտ քարոզչական նշանակություն ունի և դրան չեն հետևելու կոնկրետ պատժամիջոցներ. Վաշինգտոնում արդեն երեկ խոսել են, ըստ էության, կայացված որոշման մասին: Ի դեպ, Հայաստանի արտաքին գործերի փոխնախարար Շավարշ Քոչարյանն այսօր փորձել է «խմբագրել» ամերիկացիներին` ասելով, թե իր տեղեկություններով՝ Սամվել Կարապետյանի անունն ամերիկյան «սև ցուցակում» չկա: Սա հայկական դիվանագիտության սովորական ձեռագիրն է` ցանկալին մատուցել իրականության տեղ և ձևացնել, թե Հայաստանին ուղղակի կամ անուղղակի սպառնացող մարտահրավերները չեզոքացված են: Մինչդեռ` եթե Հայաստանի իշխանությունների և Սամվել Կարապետյանի հարաբերություններն իսկապես կառուցված են փոխադարձ վստահության վրա, ապա կարելի է հեշտությամբ խուսափել ամերիկյան հնարավոր պատժամիջոցների հետևանքներից, եթե ռուսաստանահայ գործարարը իր բիզնեսը դիվերսիֆիկացնելու միջոցով կապիտալը ներդնի Հայաստանի տնտեսության մեջ` նպաստելով նաև վերջինիս զարգացմանը:
Նույն իներցիոն տրամաբանության մեջ Շավարշ Քոչարյանը չափազանցված է համարում վտանգը, որ Վաշինգտոնը Հայաստանի դեմ կարող է պատժամիջոցներ կիրառել Ռուսաստանի հետ ռազմատեխնիկական նշանակալի գործարքներ կնքելու պարագայում: Նա նշել է, որ չկա հասունացած հարց, որը պահանջի բանակցություններ թե՛ ռուսական, թե՛ ամերիկյան կողմի հետ` ավելացնելով, թե Հայաստանը շահագրգիռ է պահպանել հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ փոխգործակցության դաշտում, որը մեր երկրի անվտանգության կարևոր բաղադրիչն է:
Շավարշ Քոչարյանի պնդումները համարժեք չեն, որովհետև ԱՄՆ իշխանությունները պաշտոնապես ծանուցել են Երևանին հնարավոր պատժամիջոցների վտանգի մասին: Եթե Հայաստանի արտաքին քաղաքականության կարևոր դեմքերից մեկը նույնիսկ դրանից հետո ասում է, որ մտահոգվելու և անգամ Մոսկվայի ու Վաշինգտոնի հետ բանակցելու անհրաժեշտություն չունենք, ապա առնվազն պետք է ակնարկեր այլընտրանքային ճանապարհների մասին, որոնց միջոցով հնարավոր է ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը: Սակայն Քոչարյանը նման ակնարկ անգամ չի անում` շարունակելով պնդել սպառազինության ոլորտում Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները պահպանելու անհրաժեշտության մասին: Սա տողատակով մեսիջ է Վաշինգտոնին, որ եթե Հայաստանը կանգնեցվի երկընտրանքի առջև, ապա գերապատվությունը տրվելու է Մոսկվային:
Հայաստանի իշխանությունները չեն էլ մտածում արտաքին քաղաքականությունը, անվտանգության համակարգը դիվերսիֆիկացնելու մասին, եթե նույնիսկ իրական է ամերիկյան պատժամիջոցների վտանգը: Ավելին` Քոչարյանի խոսքի տողատակում ակնարկ կա Վաշինգտոնի ուղղությամբ, որ ԱՄՆ-ն ամբողջովին կկորցնի ազդեցությունը Հայաստանում, եթե որոշի պատժամիջոցներ կիրառել մեր երկրի նկատմամբ:
Սա, իհարկե, Հայաստանի իշխանությունների անզորության հետևանք է, մյուս կողմից` Երևանում իրական են համարում ռուսական սպառնալիքը և գուցե ակնկալում են Վաշինգտոնից ստանալ անվտանգության ապահովման այլընտրանքային առաջարկներ: Այս համատեքստում իրապես կարևոր է հասկանալ, թե Վաշինգտոնը սահմանափակվում է բացառապես Ռուսաստանի ռազմաարդյունաբերական համալիրի դեմ պատժամիջոցներո՞վ, թե՞ հնարավոր սանկցիաները տվյալ դեպքում առիթ են Հարավային Կովկասի դեմիլիտարիզացիային հասնելու համար:
Ցանկացած պարագայում Հայաստանն ակտիվ դիվանագիտական շփումների անհրաժեշտություն ունի բոլոր իրավիճակների համար այլընտրանքային լուծումներ ունենալու համար:
