Բրյուսելում Եվրամիության արտաքին քաղաքականության հարցերով հանձնակատար Ֆեդերիկա Մոգերինին՝ Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովի հետ հանդիպումից հետո հայտարարել է, որ Եվրամիությունն ակնկալում է, որ ԼՂ հակամարտության հարցում կողմերը հավատարիմ կմնան ձեռք բերված պայմանավորվածություններին և կակտիվացնեն բանակցային գործընթացը: Մոգերինին նաև ընդգծել է, որ մարդու իրավունքների, ժողովրդավարական գործընթացների հետ կապված Ադրբեջանի ստանձնած միջազգային պարտավորությունների լիարժեք իրագործումը կենսական նշանակություն ունի։
Փորձագետ Ռուբեն Մեհրաբյանի կարծիքով՝ Ադրբեջանի և Եվրամիության հարաբերությունների սերտացումը միանշանակ դրական է Հայաստանի համար, այդ կերպ Բաքուն շատ ավելի վերահսկելի կդառնա.«Որևէ քննարկում այդ թեմայով անիմաստ եմ համարում, որովհետև Եվրամիության շահերն այդ իմաստով թափանցիկ են ու հրապարակային՝ դա բխում է մեր շահերից»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց Մեհրաբյանը։
Մեր զրուցակիցը միևնույն ժամանակ նշեց, որ այսօր խոսել Ադրբեջան-Եվրամիություն հարաբերությունների սերտացման մասին չափազանցություն է, որովհետև այդ հարաբերությունների սերտացումը կարող է վտանգել այն վիճակը, որի մեջ սովոր է աշխատել Ալիևի ռեժիմը, վնասի այդ ռեժիմի հիմքերը.«Եվ երկրորդ՝ դա պատասխանատվություն է դնելու Ալիևի ռեժիմի վրա, որից նա ամեն գնով խուսափում է։ Հետևապես այս հանդիպումները կարող են լինել, հռետորաբանության մեջ կարող են դրական երանգներ ունենալ, բայց դա չի նշանակում հարաբերությունների սերտացում»։
Ինչ վերաբերում է Ադրբեջան-ԵՄ հնարավոր ստորագրվելիք փաստաթղթին, փորձագետը նշում է, որ հնարավոր չէ, որ այնտեղ գտնի ղարաբաղյան հիմնահարցի շուրջ մեր ստորագրած փաստաթղթից տարբերվող մոտեցում.«Եթե նման փաստաթուղթ լինի, ապա իրավաբանորեն այլ ձևակերպում չի կարող լինել՝ իրաբանական նոն-սենս կլինի երկու փաստաթղթերում էլ՝ թե՛ Հայաստանի և թե՛ Ադրբեջանի։ Բոլոր դեպքերում ես այդ ստորագրման հնարավորությունը դրական եմ համարում։ Երբ Բալկաններում ապամոնտաժվեց Միլոշևիչի ռեժիմը՝ եվրոպական հեռանկաները և ԵՄ-ի ինստիտուցիոնալ ա զդեցությունը նպաստեց նրան, որ այդ տարածաշրջանը եվրաինտեգրման կուրս վերցրեց և այնտեղ պատերազմ չկա։ Այո՛ ամեն ինչ չի, որ հեշտ է, բայց մեր մոտ էլ ԵՄ-ի ազդեցության հզորացումը կունենա նույն էֆեկտը։ Հասկանալի էր, որ Ռուսաստանը ջանքեր էր գործադրում ապակայունացնել վիճակը Բալկաններում, և այստեղ էլ մշտական լարվածություն է պահում՝ ընդ որում կառավարելի լարվածություն՝ դրան է ուղղված զինամատակարարումը Ադրբեջանին»,-եզրափակեց Մեհրաբյանը։
Քաղաքագետ Գագիկ Համբարյանը համակարծիք չէ։ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում Համբարյանը նշեց, որ ուտոպիստական է այն տեսակետը, թե Ադրբեջան-Եվրամիություն հարաբերությունների լավացումը կարող է դրական լինել Հայաստանի համար։ Բացի այդ, ըստ մեր զրուցակցի, Ադրբեջանը շատ հեռու է ժողովրդավարություն հաստատելու հեռանկարներից.«Եվրամիությունը ադրբեջանական նավթն ու գազը , ինչպես նաև Ադրբեջանի տարածքով ու Վրաստանով դեպի Թուրքիա անցնող նավթամուղերն ու գազամուղները դիտում է հակազդեցություն ռուսականին և փորձում է ադրբեջանական նավթի ու գազի միջոցով դիվերսիֆիկացնել իր էներգետիկ պաշարները ու թուլացնել կախվածությունը ռուսական նավթից ու գազից»։
Գագիկ Համբարյանը հավելում է՝ ԵՄ-ն Ադրբեջանի հետ վարում է նույն քաղաքականությունը, ինչ ԱՄՆ-ը.« Երբ Ադրբեջանը ինչ-որ քայլեր է ձեռնարկում, որոնք ձեռնտու չեն Եվրամիությանը, ԵՄ-ն հիշում է ճիպոտը, իսկ երբ Ադրբեջանը եվրոպամետ քայլեր է ձեռնարկում՝ բլիթ է նվիրում։ Այսինքն ճիպոտի ու բլիթի քաղաքականություն է վարում։ Մենք այս առումով ոչի մի սպասելիք չպետք է ունենանք։ Ադրբեջանը կրկնօրինակում է իր ավագ եղբայր Թուրքիայի քաղաքականությունը։Երբ Թուրքիան դառնում էր ՆԱՏՕ-ի անդամ, շատերը հույս ունեին, որ Թուրքիան մերձենալով Եվրոպայի հետ ավելի կանխատեսելի կդառնա , բայց դա դեմագոգիա էր։ Թուրքիան մնում է նույն բարբարոսը և նրա վերջին արտաքին քաղաքականությունը ցույց է տալիս հակառակը՝ Թուրքիան վերադառնում է միջնադար։ Լինելով ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիան ագրեսիայի ենթարկեց Կիպրոսը և մինչև հիմա Կիպրոսի հյուսիսային մասը մնում է Թուրքիայի օկուպացիայի տակ։ Նույնն էլ Ադրբեջանը՝ մենք պետք է վերջ տանք այդ թյուր ու վտանգավոր կարծիքին, որ Ադրբեջանը ԵՄ-ի հետ լավ հարաբերություններ հաստատելով ավելի կանխատեսելի կդառնա։ Ո՛չ դա նույն բռնապետությունն է, որտեղ իշխանությունը հորից որդու է անցնում։ Ընդամենը երկու օր առաջ Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի թեզերը վառ օրինակ է՝ վերջինս ոչ միայն պատմական հայկական Արցախի նկատմամբ հավակնություններ հայտնեց, այլ «Ենի Այզերբաջան» կուսակցության համագումարում հայտարարեց, որ իր մոտակա ծրագերի մեջ պետք է լինի «Երևանի խանության, ինչպես նաև Զանգեզուրի , Գյոյչայի ազատագրումը հայ օկուպանտներից»»,-եզրափակեց Համբարյանը։
