Փետրվարի 5-ին Թուրքիայի նախագահ Թայիփ Ռեջեփ Էրդողանը Վատիկանում պատմական հանդիպում է ունենալու Հռոմի պապի հետ: Հանդիպումը պատմական է, որովհետև Էրդողանի սպասվող այցն անցած 59 տարվա ընթացքում Թուրքիայի նախագահի մակարդակով առաջին այցն է լինելու Վատիկան: Regnum լրատվական գործակալության եկեղեցա-քաղաքական նյութերի գլխավոր խմբագիր Ստանիսլավ Ստրեմիդլովսկին կարծիք է հայտնել, որ Էրդողանը Վատիկանում Հռոմի պապի հետ փետրվարի 5-ին կայանալիք հանդիպումը կարող է օգտագործել Հայաստանի հետ հարաբերությունները նորմալացնելու համար։
«Հնարավոր է, որ Էրդողանը ցանկանա օգնություն խնդրել Հռոմի պապից Հայաստանի հետ հաշտվելու հարցում, ինչը կօգնի նրան լավացնել իր իմիջը միջազգային հարթակում և լուծել հայ-թուրքական հարաբերություններում առկա որոշ հարցեր»,-գրել է հոդվածագիրը` կարծիք հայտնելով, որ Վատիկանը վստահելի միջնորդ է Հայաստանի համար, մանավանդ, որ որևէ ներգրավվածություն չունի ԼՂ հակամարտության կարգավորման գործընթացում:
Արտաքուստ Regnum-ի կանխատեսումն անիրական է թվում` հատկապես, որ հրապարակային քաղաքականության մակարդակում Անկարան հայ-թուրքական հարաբերությունները պայմանավորում է ԼՂ խնդրով, իսկ Սերժ Սարգսյանը ՄԱԿ-ի բարձր ամբիոնից խոստացել է` գարնանը չեղարկել հայ-թուրքական ցյուրիխյան արձանագրությունները: Սակայն ամեն բան այնքան միանշանակ չէ` ինչպես կարող է թվալ առաջին հայացքից: Էրդողանի իշխանությունը ավելի է զգում միջազգային մեկուսացման հետևանքները, մանավանդ, որ ռուս-թուրքական հարաբերություններն ամենևին էլ չեն կարող լրացնել այն վակուումն, որն առաջացել է Անկարայի և Արևմուտքի հարաբերություններում առաջացած ճգնաժամի հետևանքով:
Էրդողանի ագրեսիվ արտաքին քաղաքականությունը չի բերում սպասված արդյունքերը ու նույնիսկ Թուրքիայի ներսում հնչում է բացահայտ քննադատություն, իսկ հասարակության և քաղաքական էլիտայի ավելի առաջադեմ հատվածը Թուրքիայի նախկին նախագահ Աբդուլլա Գյուլին ակտիվերեն կոչ է անում մասնակցել 2019-ի նախագահական ընտրություններին` երկրի միջազգային հեղինակությունը փրկելու և ներքին երկփեղկումը կանխելու նպատակով: Ինքնին հասկանալի է, որ առաջիկա ընտրությունների համատեքստում Էրդողանին տեսանելի հաջողություն է պետք, որպիսին կարող է դառնալ հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացը:
Էրդողանի նման նախաձեռնության համար լրացուցիչ մոտիվ կարող է հանդիսանալ այն հանգամանքը, որ ներկայումս Մոսկվան ԼՂ հարցում, ըստ էության, հրաժարվում է Անկարայի ու Բաքվի հետ սեպարատ համաձայնություններից, իսկ այդ պարագայում բացահայտ ադրբեջանամետ դիրքորոշումն, ըստ էության, քաղաքական դիվիդենտ չի բերում Թուրքիային` տարածաշրջանում կասկածի տակ դնելով նրա հավակնությունները:
Հայ-թուրքական արձանագրությունների չեղարկման խոստումը Սերժ Սարգսյանին քաղաքական դիվիդենտներ կարող է բերել միայն իշխանության տրանսֆորմացիայի փուլում, իսկ գլոբալ իմաստով` հայ-թուրքական բնականոն հարաբերությունների հաստատումը Հայաստանի արտաքին քաղաքականության անվտանգության, տնտեսական հարաբերությունների դիվերսիֆիկացման լուրջ նախապայմաններից մեկն է:
Մյուս կողմից` հայ-թուրքական հնարավոր երկխոսությունը ԼՂ հարցում էապես մեծացնելու է Հայաստանի մանևրելու հնարավորությունը: Հայ-թուրքական արձանագրությունները դարձան այն կարևոր գործոնը, որի միջոցով Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը միջազգային լեգիտիմություն ձեռք բերեց 2008-ի մարտի 1-ի արյունոտ իրադարձություններից հետո:
Իրադարձությունները կարող են այնպես զարգանալ, որ ապրիլից հետո հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացը կրկին կարող է դառնալ այն գործիքը, որը միջազգային հանրության աչքերում քաղաքական կենսունակություն կհաղորդի Սերժ Սարգսյանի նոր իշխանությանը: Իհարկե, խոսքը ոչ թե ցյուրիխյան գործընթացի վերականգնման, այլ` երկխոսության նոր փուլի ու մակարդակի մասին է:
