Հարուստ լինելը միշտ չէ որ հեշտ տրվող կարգավիճակ է: Ոմանք այն ժառանգություն են ստանում, ոմանք պարզապես ծնվում են հարուստ ընտանիքում , որոշ մարդիկ էլ հասնում են դրան խելքի և մտքի ճկունության շնորհիվ:
Թվարկած իրավիճակներում գտնող մարդկանց միայն մեկ բան է միավորում ՝ փողը, այդ փողին հասնելու ճանապարհն էլ տարբերում է նրանց իրարից:
Մի քանի օր առաջ ֆորբսի աշխարհի ամենահարուստ մարդկանց ցուցակը գլխավորեց «Ամազոն» ընկերության հիմնադիր Ջեֆ Բեզոսը, ով 100 մլրդ կարողությամբ գերազանցեց մինչև օրս մեզ հայտնի ամենահրուստին՝ Բիլլ Գեյթսին։
Հայաստանի գրախանութում չվաճառված գրքի վրայի փոշու հաստությունը, շարքայինիս տեսարանը փակում է․այդպես էլ շանս չտալով հասկանալ՝ ինչպես է հնարավոր հարստանալ գիրք վաճառելով։
Մենք քիչ թվով հայրենակիցերի գիտենք, ովքեր հենց Հայաստանում սեփական խելքի շնորհիվ կարողացել են դառնալ մեծ ունեցվածքի տեր, սակայն անվերջ անուններ կարող ենք թվել, ովքեր պատահաբար են ընկել ոսկու կարասը:
Տեղական հարուստներից շատերը հարգանքի փոխարեն հասարակության ատելությունն են վայելում։
Առաջադեմ երկրներում մարդիկ սովորաբար հարստանում են սեփական խելքի և մտքի հաշվին․օրենքի առաջ բոլորն են հավասար սկզբունքի կանոններին հավատարիմ մնալով։
Առհասարակ սփյուռքահայ բարերարների նկատմամբ հասարակությունը շնորհակալության զգացում է արտահայտում, իսկ տեղի հարուտներին՝ չնայած որ նրանցից գրեթե բոլորը ինչ-որ չափով բարեգործ են, անիծում են:
Հարուստ լինելու գաղափարի մասին ընկալումները շատ տարբեր են, մեր երկրում այդ գաղափարը ասոցացվում է մի քանի շքեղ առանձնատան, թանկարժեք մեքենայի, հաստ փորի, օրենք խախտելու և դրա համար չպատժվելու հետ։
