Շիրակի մարզպետ Արթուր Խաչատրյանի տեղեկացմամբ՝ երեք տասնամյակ անց տնակային ավաններում ապրում է 2414 ընտանիք և իրատեսական չէ, որ այդ 2414 ընտանիքներին 2018 թ-ի ընթացքում բնակարան կտրվի: Սա նշանակում է, որ 88-ի երկրաշարժի 30-րդ տարելիցը Հայաստանը դիմավորելու է` աղետի հետևանքները չհաղթահարած: Այս համատեքստում «աղետի գոտին» նույնիսկ դառնում է հոգեբանական վիճակ` խաթարելով առնվազն մի քանի սերունդների արժեքային համակարգ, մտածողություն:
2018թ-ին Հայաստանում չեն բարձրանալու աշխատավարձերն ու կենսաթոշակները, իսկ դա նշանակում է, որ բնակչության եկամուտների իրական աճ չի լինելու, որովհետև երկրի տնտեսությունը վերահսկող օլիգարխիան ինքնակամ չի գնա մասնավոր հատվածում աշխատող մեր հայրենակիցների աշխատավարձերի բարձրացմանը, եթե նույնիսկ գերշահույթներ ունենա: Փոխարենը ամանորյա տոնական մի քանի օրվան հաջորդեց գնաճի նոր ալիքը: Հայաստանում տնտեսական աճ է մարդկանց դատարկ ստամոքսների ու սառնարանների ֆոնին:
2018-ի համար Կարեն Կարապետյանը ներդրումային բում չի խոստացել, հակառակը` տարեվերջյան հարցազրույցում խոստովանել է, որ իշխանության անորոշությունը հարվածում է ներդրումներին: Նոր աշխատատեղեր չեն բացվելու, բայց կառավարության միջին և ստորին օղակներում, կրթության և առողջապահության ոլորտներում «օպտիմալացումը» շարունակվելու է` մի քանի հազարով ավելացնելով գործազուրկների թիվը: Սա իրական Հայաստանն է, որտեղ աղքատությունը «նվաճել» է հասարակության 30%-ը ու անարգել շարունակում է իր «հաղթարշավը»: «Արքունական» Հայաստանում միանգամայն այլ պատկեր է, որտեղ վարչապետ Կարեն Կարապետյանն օրնիբուն խոսում է տնտեսական 7%-ոց աճի մասին:
Մնում է ենթադրել, որ անցած տարի Հայաստանում հենց այդքան է եղել «արքունական» «օբշակի» ու օլիգարխիայի եկամուտների աճը: Եթե «արքունիքում» հարստանում են, ապա դա տեղի է ունենում հասարակության աղքատության, բևեռացման խորացման հաշվին: Հայաստանյան այսօրվա իրավիճակը հար և նման է Մեծ հեղափոխությանը նախորդող ֆրանսիական իրականությանը, երբ Ժան Ժակ Ռուսոյի պատկերավոր մատուցմամբ` պայքար էր գնում երկու Ֆրանսիաների միջև:
Հայաստանի սոցիալական կառուցվածքը դեգրադացված է, ինչի հետևանքով պետությունը կորցրել է իր միասնական ընկալումը: Հայաստանի արժեքային, սոցիալական, բարոյական երկատումը երկար շարունակվել չի կարող. սոցիալական բունտի ուրվականը թակում է երկրի դռները:
